„Józef Bułatowicz” – książki

Ze wstępu Andrzeja Zaniewskiego: „(...) Stajemy się coraz starsi, a otacza nas wciąż ten sam drapieżny i niespokojny świat, dlatego poszukujemy mądrości, które uzupełniałyby lub odtwarzały nasze doświadczenia i w zwięzłych słowach zamykały naszą wiedzę o miłości, cierpieniu, tęsknocie, o życiu i śmierci. Potrzebujemy wniosków dotyczących nas samych, krótkich, pełnych treści, kształtnych w formie Potrzebujemy aforyzmów (...).”

Nasuwa się pytanie, ilu w literaturze polskiej od XV wieku zaistniało fraszkopisarzy. Myślę, że na to pytanie nikt z historyków literatury nie jest w stanie odpowiedzieć. Nawet Józef Bułatowicz, który od trzydziestu lat zajmuje się dziejami fraszki polskiej i jest autorem kilku antologii dawnych i współczesnych przykładów tego gatunku. Wydawać by się więc mogło, że każda nowa antologia, która wychodzi spod jego pióra, jest ostatnia. Okazuje się jednak, że Bułatowicz, sam piszący fraszki, jest niezmordowany w tropieniu i odkrywaniu innych fraszkopisarzy. Owocem tych żmudnych, wieloletnich poszukiwań jest prezentowana obecnie czytelnikowi nowa antologia ?Z fraszką przez stulecia (XV-XX wiek)". Najobszerniejsza spośród wszystkich, jakie dotychczas ukazały się w dziejach polskiej literatury. Ostatnia, zbliżona do tej pod względem ilości nagromadzonego materiału, w wyborze Juliana Tuwima, zatytułowana ?Cztery wieki fraszki polskiej", ukazała się niemal pół wieku temu. Fragment Wstępu Tadeusz J. Żółciński