Po opublikowanej niedawno w polskim przekładzie Wolności (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2017) polski czytelnik otrzymuje teraz Zdradzoną wolność Isaiaha Berlina (1909–1997), klasyka współczesnej filozofii politycznej. Kolejność ta, symptomatyczna dla dziejów nowożytnego myślenia o wolności i dla jej politycznych losów w XX wieku, odpowiada też doświadczeniom samego autora, który urodził się w Rydze w rodzinie rosyjskich Żydów i w dzieciństwie był świadkiem „zdradzonej wolności” w postaci traumy rewolucji bolszewickiej 1917 roku, a potem, już na emigracji w Anglii, II wojny światowej i postępów komunizmu. Z perspektywy wydawniczej jednak kolejność tych dzieł była odwrotna. Podstawę niniejszego tekstu stanowił cykl odczytów wygłoszonych w programie radiowym BBC w 1952 roku. Berlin omawiał tam sześciu „wrogów wolności”, myślicieli, których koncepty zaszkodziły samej jej idei. Chodziło o Helwecjusza, Rousseau, Fichtego, Hegla, Saint-Simona i de Maistre’a. Pojęcia wrodzone, prawo boskie, duch światowy czy wola powszechna – tego rodzaju idee kształtują horyzont, w jakim pojmowanie naszej indywidualnej wolności doznaje uszczerbku. Do tych wykładów Berlina dołączono w niniejszym tomie pierwsze wersje jego słynnego eseju Dwie koncepcje wolności. Został on wydany dopiero w 1958 roku, lecz z materiału do niego autor korzystał także w publikowanych tu sześciu wykładach.
Isaiah Berlin, jeden z najsłynniejszych historyków idei i filozofów XX wieku, urodził się w 1909 r. w Rydze. Gdy miał sześć lat jego rodzina przeprowadziła się do Petersburga - tam był świadkiem rewolucji lutowej i październikowej. W 1921 r. wraz z rodzicami wyemigrował do Anglii. Kształcił się w St. Paul's School w Londynie i Corpus Christi College w Oksfordzie. Swą karierę akademicką związał z Uniwersytetem Oksfordzkim: był członkiem New College i All Souls College, profesorem teorii politycznej i społecznej, pierwszym prezydentem Wolfson College. W latach 1974-1978 przewodniczył British Academy. Otrzymał liczne nagrody, m.in. Jerusalem Prize i Erasmus Prize. Królowa Elżbieta II nadała mu tytuł szlachecki. Zmarł w 1997 r. w Oksfordzie.
Isaiah Berlin, jeden z najsłynniejszych historyków idei i filozofów XX wieku, urodził się w 1909 r. w Rydze. Gdy miał sześć lat jego rodzina przeprowadziła się do Petersburga – tam był świadkiem rewolucji lutowej i październikowej. W 1921 r. wraz z rodzicami wyemigrował do Anglii. Kształcił się w St. Paul’s School w Londynie i Corpus Christi College w Oksfordzie. Swą karierę akademicką związał z Uniwersytetem Oksfordzkim: był członkiem New College i All Souls College, profesorem teorii politycznej i społecznej, pierwszym prezydentem Wolfson College. W latach 1974-1978 przewodniczył British Academy. Otrzymał liczne nagrody, m.in. Jerusalem Prize i Erasmus Prize. Królowa Elżbieta II nadała mu tytuł szlachecki. Zmarł w 1997 r. w Oksfordzie. „Idee polityczne w epoce romantyzmu zajmują centralne miejsce w życiu intelektualnym Berlina, a poprawnie przeczytane odsłaniają wiele informacji na temat rozwoju i natury jego myśli i kariery, jako że zawierają, często w formie zarodkowej, większość idei i problemów, jakie miały zdominować teksty Berlina w kolejnych trzech dekadach. Znajdujemy tu wczesne przejawy jego myślenia o wolności, jego analizę filozofii historii i krytyki determinizmu, jego opis oświecenia, jego różnych krytyków i następców – romantyków, reakcjonistów, historystów, socjalistów. Co więcej, wszystkie te elementy, które Berlin miał na przestrzeni lat rozwijać w odrębnych esejach, mamy tu ułożone obok siebie. Idee polityczne w epoce romantyzmu pomagają zrozumieć rozwój i docenić jedność myśli Berlina i przypominają nam, jak śmiałym był myślicielem. Z tego względu jest to ważny dokument dla tych, którzy chcą zrozumieć i uczyć się z jego dzieł”. – Joshua L. Cherniss, fragment wprowadzenia
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro