„Herbert George Wells” – książki

Klasyczna powieść science fiction, pierwotnie wydana pod koniec XIX wieku, tutaj we współczesnym tłumaczeniu i z licznymi ilustracjami Kilkakrotnie ekranizowana (m.in. przez Stevena Spielberga), a w roku 1938 przerobiona przez Orsona Wellesa na słuchowisko radiowe, którego emisja przeszła do historii. Czytana po latach okazuje się dziełem profetycznym, stanowiącym swoistą zapowiedź XX-wiecznych wojen światowych. Jak zachowują się ludzie – zarówno jednostki, jak i całe społeczności – w obliczu inwazji, która grozi masową zagładą? Kim jesteśmy dla najeźdźców i kim oni są dla nas? Jaką rolę odgrywają w tym nowe technologie? I co może nas uratować? Na te pytania próbuje odpowiedzieć Herbert George Wells w sposób wciąż atrakcyjny dla współczesnego czytelnika, a powszechne już chyba poczucie niepokoju, niepewności i zagrożenia sprawia, że Wojnę światów odbieramy jako powieść ciekawą i aktualną również w XXI wieku. „Wojna światów, najświetniejsze dzieło H.G. Wellsa, jest zarazem jedną z nielicznych powieści, które, wykraczając poza fantastyczność swych założeń, weszły do skarbca literatury światowej”. – Stanisław Lem

Edward Pendrick, jedyny ocalały z katastrofy statku rozbitek, trafia na tajemniczą wyspę, którą zamieszkuje ekscentryczny, genialny naukowiec doktor Moreau oraz jego pomocnik Montgomery. Pasją doktora Moreau jest fizjologia – nieustannie pracuje nad krzyżowaniem rozmaitych gatunków zwierząt, wzbogacając je jednocześnie o ludzkie cechy. Te przerażające i makabryczne eksperymenty wkrótce wymykają się spod kontroli i na wyspie zaczyna się prawdziwy horror. Wyspa doktora Moreau to nie tylko komentarz do teorii ewolucji, boskiej kreacji czy dychotomii natura–kultura, współcześni czytelnicy bez trudu odkryją, że książka George’a Herberta Wellsa, mimo ponad 120 lat od czasu ich wydania, wciąż wydaje się niezwykle aktualna. W obliczu nowych odkryć z zakresu biotechnologii, technik klonowania i genetycznego modyfikowania organizmów, nabiera wręcz profetycznego charakteru. Wells po raz kolejny udowadnia, że rozwój nauki nie tylko daje ludzkości nadzieję na lepszą przyszłość, ale może wieść nasz gatunek na krawędź zagłady. Niniejsze wydanie powieści, w nowym przekładzie Krzysztofa Sokołowskiego, opatrzone zostało posłowiem doktora Mirosława Gołuńskiego i ozdobione wyjątkowymi ilustracjami G.G. Bruno, które ukazały się we włoskim wydaniu powieści z 1900 roku.

Klasyczna powieść science fiction, pierwotnie wydana pod koniec XIX wieku, tutaj we współczesnym tłumaczeniu i z licznymi ilustracjami. Kilkakrotnie ekranizowana (m.in. przez Stevena Spielberga), a w roku 1938 przerobiona przez Orsona Wellesa na słuchowisko radiowe, którego emisja przeszła do historii. Czytana po latach okazuje się dziełem profetycznym, stanowiącym swoistą zapowiedź XX-wiecznych wojen światowych. Jak zachowują się ludzie – zarówno jednostki, jak i całe społeczności – w obliczu inwazji, która grozi masową zagładą? Kim jesteśmy dla najeźdźców i kim oni są dla nas? Jaką rolę odgrywają w tym nowe technologie? I co może nas uratować? Na te pytania próbuje odpowiedzieć Herbert George Wells w sposób wciąż atrakcyjny dla współczesnego czytelnika, a powszechne już chyba poczucie niepokoju, niepewności i zagrożenia sprawia, że Wojnę światów odbieramy jako powieść ciekawą i aktualną również w XXI wieku.

Wehikuł czasu to debiutancka powieść Herberta George'a Wellsa. Niepokojąca wizja przyszłości, upadek cywilizacji i degeneracja rasy ludzkiej – oto książka, która weszła do klasyki gatunku science-fiction. Podróżnik w Czasie po kilku latach ciężkiej pracy konstruuje Wehikuł Czasu i wyrusza w podróż w przyszłość. Zatrzymuje się w roku 802 701, gdzie poznaje dwa gatunki, na jakie podzieliła się ludzkość: Elojów i Morloków. Jedni łagodni, żywiący się owocami, drudzy brutalni, mieszkający w podziemiach i wychodzący na powierzchnię po zmroku. Podróżnik odkrywa sekrety obu ras i rozpoczyna walkę o przetrwanie…

Czasy, w których żył Herbert George Wells były początkiem nowej ery: wkraczano w XX wiek. Wraz z nią pojawiało się coraz więcej wynalazków, które zmieniały oblicze świata: elektryczność, koleje żelazne, automobil, aeroplan, radio. Rozwijał się przemysł, budowała klasa robotnicza, a z nią pojawiały zupełnie nowe problemy społeczne. Kwitły rewolucyjne idee, rodził się niepokój o los człowieka a kolejne odkrycia astronomów postawiły pytania o naszą rolę we wszechświecie. Wells uznawany jest za pioniera science fiction, jednak jego opowiadania nacechowane niepokojami czasów, w których tworzył pełne są nawiązań do rzeczywistości, pytań natury moralnej czy filozoficznej. Podejmuje w nich jednak przede wszystkim najważniejsze zagadnienia fantastyki naukowej: podróże w czasie, niewidzialność, podróże międzyplanetarne, akcelerację, obce cywilizacje. Wydanie ilustrowane grafikami z epoki. Tom zawiera opowiadania: Kraina Ślepców (The Country of the Blind, 1904) Królestwo mrówek (The Empire of the Ants, 1905) Z mateczką na Mrderbergu (Little Mother Up the Mrderberg, 1910) Kryształowe jajko (The Crystall Egg, 1897) Eliksir przyśpieszający (The New Accelerator, 1901) Niedoświadczone widmo (The Inexperienced Ghost, 1902) Człowiek, który robił cuda (The Man Who Could Work Miracles, 1898) Kuszenie Harringaya (The Temptation of Harringay, 1895) W otchłani (In the Abyss, 1896) Jabłko (The Apple, 1896) Skradzione ciało (The Stolen Body, 1898) Dolina pająków (The Valley of Spiders, 1909)

Klasyczna powieść science fiction, kilkakrotnie ekranizowana (m.in. przez Stevena Spielberga), a w roku 1938 przerobiona przez Orsona Wellesa na słuchowisko radiowe, którego emisja przeszła do historii. Głównym bohaterem jest nieznany z imienia pisarz i filozof, mieszkający w niewielkim miasteczku na południu Anglii, który opisuje swe losy podczas inwazji groźnych przybyszy z Marsa. Wells w swym dziele ukazuje nie tylko techniczne aspekty starcia dwóch cywilizacji, ale stawia też ważne pytania dotyczące zachowania człowieka i społeczeństwa w obliczu śmiertelnego zagrożenia. Niektóre obrazy są profetyczne, przypominają rzeczywiste nieszczęścia, które dotknęły ludzkość w XX wieku. Wojna światów, najświetniejsze dzieło H.G. Wellsa, jest zarazem jedną z nielicznych powieści, które, wykraczając poza fantastyczność swych założeń, weszły do skarbca literatury światowej (Stanisław Lem). Herbert George Wells (1866-1946), angielski prozaik, krytyk literacki, reformator społeczny, racjonalista, liberał. Rozwinął i spopularyzował powieść fantastyczno-naukową. Największy rozgłos przyniosły mu powieści: Wehikuł czasu, Niewidzialny człowiek, Wyspa doktora Moreau, Wojna światów (słynna adaptacja radiowa O. Wellesa z 1938 roku). Uznanie czytelników zdobyła ponadto społeczno-obyczajowa powieść Tono-Bungay; reportaże społeczno-polityczne (Rosja we mgle); popularny zarys Historia świata, do którego po doświadczeniach II wojny światowej i tragedii Hirosimy dołączył pesymistyczny, gorzki szkic Mind at the End of Its Tether; w Próbie autobiografii zawarł nietuzinkowy autoportret oraz szkice portretowe wielu postaci, m.in. współczesnych mu pisarzy i działaczy społecznych.

Jedna z najsłynniejszych powieści science fiction o zgubnych skutkach niebezpiecznych naukowych eksperymentów Do wiejskiej gospody przybywa mężczyzna w wielkim pilśniowym kapeluszu, od stóp do głów ubrany tak, że nie widać ani centymetra ciała. Nieznajomy jest zziębnięty i pragnie jedynie wynająć ciepły pokój. Prosi też, aby mu nie przeszkadzano, gdyż prowadzi bardzo ważne badania. Zaintrygowana tajemniczym gościem gospodyni usiłuje dowiedzieć się, kim on jest, skąd przybywa i dlaczego z jego pokoju wydobywają się dziwne dźwięki. Niedługo potem wychodzi na jaw, że mężczyzna to naukowiec, który wynalazł sposób na... niewidzialność, przy okazji sam stając się niedostrzegalnym dla ludzkiego oka. Chciwość i chęć zdobycia profitów przejmują władzę nad jego umysłem do tego stopnia, że nie zawaha się nawet zabić, aby osiągnąć cel... Niewidzialny człowiek to jedna z najpopularniejszych książek prekursora nowoczesnej fantastyki Herberta George a Wellsa, należąca do kanonu powieści fantastycznej i będąca źródłem inspiracji dla wielu współczesnych autorów i filmowych twórców. Film inspirowany powieścią w reżyserii Leigh Whannella z Elisabeth Moss, gwiazdą Opowieści podręcznej w roli głównej, w kinach w marcu 2020!

W tomie zawarto trzy najbardziej znane opowiadania H.G. Wellsa: Wehikuł czasu, Niewidzialnego człowieka oraz Wyspę doktora Moreau. Podróżnik w Czasie po kilku latach ciężkiej pracy konstruuje tytułowy Wehikuł Czasu i wyrusza w podróż w przyszłość. Zatrzymuje się w roku 802 701, gdzie poznaje dwa gatunki, na jakie podzieliła się ludzkość: Elojów i Morloków. Jedni łagodni, żywiący się owocami, drudzy brutalni, mieszkający w podziemiach i wychodzący na powierzchnię po zmroku. Podróżnik odkrywa sekrety obu ras i rozpoczyna walkę o przetrwanie... Do pewnej gospody w Anglii przychodzi człowiek z obandażowaną całą głową, z czerwonym nosem i w ciemnych okularach. Wynajmuje pokój bezterminowo. Właściciele gospody przypuszczają, że gość jest bardzo mocno poparzony, ten jednak nie odpowiada na próby poruszenia tego tematu. Problemy pojawiają się, gdy zaczyna mu brakować pieniędzy, a jednocześnie ktoś włamuje się do mieszkania pastora. Gospodarze rozpoczynają śledztwo na własną rękę... Rozbitek Prendick dryfuje po morzu, dopóki nie zostaje uratowany przez przepływający obok statek. Tam trafia pod opiekę tajemniczego Montgomerego, podróżującego ze swoim zwierzętami, który leczy go i przywraca do sił. Jednak nieprzychylność kapitana powoduje, że niebawem Prendick trafia z powrotem na swoją tratwę. Pomocną rękę wyciąga ku niemu ponownie Montgomery, który zabiera go na wyspę zamieszkałą przez osobliwych mieszkańców.

To jedna z najważniejszych powieści w historii światowej literatury science fiction. Autor przedstawia historię naukowca, nazywanego Podróżnikiem w Czasie, który za pomocą skonstruowanego przez siebie urządzenia udaje się w odległą przyszłość. Spotyka tam dwa rodzaje ludzi, żywiących się owocami Elojów i mieszkających pod ziemią Morloków. Istotnym elementem książki są pytania o szanse na lepszą przyszłość ludzkości w kontekście gwałtownego rozwoju naukowo-technicznego i szybkich zmian społecznych na naszej planecie. Herbert George Wells (1866-1946), angielski prozaik, krytyk literacki, reformator społeczny, racjonalista, liberał. Rozwinął i spopularyzował powieść fantastyczno-naukową. Największy rozgłos przyniosły mu powieści: Wehikuł czasu , Niewidzialny człowiek, Wyspa doktora Moreau, Wojna światów (słynna adaptacja radiowa O. Wellesa z 1938 roku). Uznanie czytelników zdobyła ponadto społeczno-obyczajowa powieść Tono-Bungay, reportaże społeczno-polityczne (Rosja we mgle), popularny zarys Historia świata, do którego po doświadczeniach II wojny światowej i tragedii Hirosimy dołączył pesymistyczny, gorzki szkic Mind at the End of Its Tether, w Próbie autobiografii zawarł nietuzinkowy autoportret oraz szkice portretowe wielu postaci, m.in. współczesnych mu pisarzy i działaczy społecznych.

Klasyka literatury science-fiction. Do pewnej gospody w Anglii przychodzi człowiek z obandażowaną całą głową, z czerwonym nosem i w ciemnych okularach. Wynajmuje pokój bezterminowo. Właściciele gospody przypuszczają, że gość jest bardzo mocno poparzony, ten jednak nie odpowiada na próby poruszenia tego tematu. W swoim pokoju trzyma przedziwne mikstury. Dopóki płaci szczodrze, obsługa nie wtrąca się za bardzo do jego spraw. Problemy pojawiają się, gdy zaczyna mu brakować pieniędzy, a jednocześnie ktoś włamuje się do mieszkania pastora. Gospodarze rozpoczynają śledztwo na własną rękę i z dnia na dzień są coraz bardziej przerażeni... Książka H. G. Wellsa ukazała się w oryginale w 1897 r., a w polskim przekładzie już w 1900 r.