„Giles Milton” – książki

Rozgrywki w powojennym Berlinie, opowiedziane jak nigdy dotąd przez mistrza powieści historycznej. Na konferencji w Jałcie Berlin został podzielony. Na papierze rozwiązanie to wydawało się pragmatyczne – Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja i Związek Sowiecki miały sprawować nadzór nad wyznaczonymi sektorami. Jednak kiedy nie było już wspólnego wroga w postaci hitlerowskich Niemiec, odżyły dawne animozje, podejrzliwość i wrogość. Rywalizujące ustroje, ideologie i osobowości sprawiły, że Berlin stał się nowym polem bitwy. Milton w fascynujący sposób opisuje charyzmatyczne postacie rządzące czterema berlińskimi sektorami. Spotkania polityków, agenci, podstępne wybiegi, rywalizacja, osobiste dramaty – to wszystko jest esencją tej książki. Milton perfekcyjnie przedstawia rozgrywki, które miały nadać kształt i przypieczętować rozkład sił we współczesnym świecie. Przewidywanie następnych posunięć przeciwników przypomina mistrzowską partię szachów, a skutki tych działań są odczuwalne do dziś.

Sześciu dżentelmenów i jeden cel – zniszczenie machiny wojennej Hitlera. Wiosną 1939 roku powołano w Londynie do życia ściśle tajną organizację: jej celem było knucie, mające doprowadzić do zniszczenia machiny wojennej Hitlera za pomocą spektakularnych aktów sabotażu. Działania partyzanckie, które potem prowadzono były równie wyjątkowe, jak sześciu mężczyzn, którzy nimi kierowali. Churchill wybrał ich, bo byli wściekle pomysłowi i nie mieli w sobie nic z dżentelmenów. Jeden z nich, Cecil Clarke, niepospolity inżynier, pracował w latach trzydziestych XX wieku nad konstrukcją futurystycznych przyczep kampingowych. Teraz jego talent został zaprzęgnięty do mniej szlachetnego zadania: miał zbudować brudną bombę do zamachu na ulubieńca Hitlera, Reinharda Heydricha. Kolejnym członkiem tej grupy był William Fairbairn, zażywny emeryt, a jednocześnie światowy ekspert w dziedzinie skrytobójstwa. Miał szkolić partyzantów zrzucanych na spadochronach za linią wroga. Ta szóstka, dowodzona przez znanego z wytworności Szkota, Colina Gubbinsa, tworzyła tajną wewnętrzną komórkę, która zaplanowała najzuchwalsze akty sabotażu w czasie drugiej wojny światowej. Winston Churchill nazywał ją swoim Ministerstwem Niedżentelmeńskich Działań Wojennych. Jego sześciu „ministrów”, wspomaganych przez grupę niesamowitych kobiet, wykazało się taką skutecznością, że udało się im zmienić przebieg wojny. Historia przedstawiona w „Ministerstwie Niedżentelmeńskich Działań Wojennych” z typową dla Gilesa Miltona werwą i okiem do szczegółów, bazuje na gruntownych badaniach i nieznanych do tej pory materiałach archiwalnych. Wciągająca i barwna opowieść o brawurowych czynach i przygodzie jest także być może ostatnią zapełnioną białą kartą z dziejów drugiej wojny światowej. Milton ma niesamowite oko do szczegółów, dzięki czemu obrazowo przywołuje przeszłość do życia. – „The Spectator” Mistrz opowieści historycznej. – „Sunday Times” Niezachwiana pewność siebie, z jaką Milton pisze, jest oparta na gruntownych badaniach i jego inteligencji. – „Times Literary Supplement” Giles Milton (ur. 1966), brytyjski pisarz i historyk specjalizujący się w odkrywaniu tajemnic przeszłości. Nakładem Noir sur Blanc ukazały dotąd jego trzy książki historyczne – Samuraj William, Białe złoto i Wolfram – oraz zabawna powieść Nos Edwarda Trencoma. W Rosyjskiej ruletce, opierając się na wspomnieniach szpiegów oraz licznych tajnych niegdyś dokumentach, Milton pozwala nam wejrzeć w mroczny świat szpiegostwa i zobaczyć, co działo się w Rosji w następstwie rewolucji 1917 roku.

Od największej operacji desantowej w dziejach świata upłynęło 76 lat. Tamtego chłodnego czerwcowego ranka losy drugiej wojny światowej zawisły na cienkiej nici fortuny. Jeśli Aliantom udałoby się zdobyć i utrzymać przyczółki w północnej Francji, droga do zwycięstwa stanęłaby otworem. Ale jeśli siły inwazyjne zostałyby zepchnięte do morza, plany otwarcia nowego frontu na zachodzie zostałyby odłożone na długie lata, a być może na zawsze. W tej zaciekłej bitwie wzięło udział 156 tysięcy żołnierzy, 7 tysięcy okrętów i statków oraz 20 tysięcy pojazdów. Ale to nie masy sprzętu i tony amunicji były tego dnia najważniejsze. Historia D-day to przede wszystkim opowieść o bohaterstwie jednostek – żołnierzach, którzy walczyli z desperacją i poświęceniem aż do upadku niemieckich linii obrony na wybrzeżach Normandii. Ich historia, historia Aliantów, Niemców, Francuzów, nie została dotąd w pełni opowiedziana. Giles Milton, relacjonując ten pamiętny dzień godzina po godzinie, oddaje głos całej plejadzie bohaterów – od nastoletnich angielskich rekrutów, po niemieckich weteranów i francuskich partyzantów. Tym, którzy w gabinetach przesuwali strzałki na sztabowych mapach, tym którzy walczyli i ginęli na froncie, tym którzy patrzyli tylko bezradnie jak wojenna machina przetacza się przez ich domy i pola. Te opowieści tworzą razem fascynujący i nowatorski obraz „najdłuższego dnia”, oddający cześć nie strategicznym geniuszom, ale ludziom, którzy patrzyli śmierci w twarz.

Czy wiesz, że Stalin obrabował bank? Że zwłoki Charliego Chaplina zostały porwane dla okupu, a Agatha Christie zaginęła w tajemniczych okolicznościach na jedenaście dni? Jeśli dodać do tego Hitlera na haju, Churchilla mordującego owce i wieczerzę, na której podano ostatniego ptaka dodo, to stężenie absurdu wywołuje niedowierzanie i niekontrolowanie głośne serio?. Giles Milton jest mistrzem narracji historycznej i w swojej książce szczegółowo opisuje sto najbardziej zwariowanych wydarzeń w dziejach - historie te czyta się jak fikcję, ale są w stu procentach prawdziwe. Pełna szpiegów, łotrzyków, kanibali, poszukiwaczy przygód i niewolników książka obejmuje kilkaset lat i sześć kontynentów. Perfekcyjnie zbadane przez autora fakty rzucają nowe światło na najbardziej ekstrawaganckie i barwne postacie (i zwierzęta) w historii. Giles Milton jest członkiem Królewskiego Towarzystwa Historycznego oraz autorem bestsellerowych książek historycznych, m.in. Muszkatołowej wojny Nathaniela i Ministerstwa niedżentelmeńskich działań wojennych. Jego książki zostały przetłumaczone na ponad dwadzieścia języków i ukazywały się w odcinkach zarówno w audycjach radiowych BBC, jak i w brytyjskich gazetach. Został doceniony przez New York Timesa oraz Time jako pisarz, którego niezwykłe badania dają zabawne i bogate w informacje spojrzenie na przeszłość.

Osiemnastoletni Wolfram został powołany do wojska raczej wbrew swojej woli i jako żołnierz Wehrmachtu udał się do Rosji, Normandii, Wielkiej Brytanii i do Ameryki.Jego historia nie przedstawia brawurowych popisów na polu bitwy ani też nie opowiada o bohaterskim oporze. Jest po prostu relacją o tym, jak młody oryginał i artysta którego jedyną pasją są rzeźba i malarstwo uwięziony zostaje w koszmarze, na który nie ma żadnego wpływu.Wolfram chłopiec, który poszedł na wojnę, podobnie jak poprzednie książki Miltona, jest przykładem literatury faktu. Tym razem autor opowiada historię swojego teścia, który dzieciństwo i młodość spędził w hitlerowskich Niemczech.