Autor „Gianfranco Ravasi”

Medytowanie przez kilka minut dziennie nie jest czasem straconym – przekonuje kard. Gianfranco Ravasi. To skuteczne lekarstwo na współczesne choroby duszy objawiające się banalnością i powierzchownością naszego życia. Działa jak zaczyn pobudzający myślenie i działanie, otwiera na prawdę i pozwala odnaleźć sens i cel życia. Punktem wyjścia każdej medytacji jest słowo będące kwintesencją cytatu zaczerpniętego z dzieła wybitnego pisarza literatury światowej, naukowca czy filozofa. Wokół niego autor snuje swoje rozważania, prowadzi dialog z różnorodnymi poglądami, interpretując je w świetle wiary. Jego celem jest wywołanie w czytelniku zbawiennego wstrząsu przez zadawanie ciekawych pytań, proponowanie zaskakujących zestawień, wzbogacanie znaczenia powszechnie znanych słów przez ukazywanie ich nieznanej etymologii. Wszystko po to, by porzucić utarte schematy i zacząć lepiej żyć.

Blisko trzy tysiące hebrajskich słów, dwieście dwadzieścia dwa wersety podzielone na dwanaście rozdziałów składa się na Księgę Koheleta, najbardziej oryginalną i skandaliczną Księgę Starego Testamentu. Komentarz oparty jest na nowej wersji biblijnego tekstu, oferuje podstawowe narzędzia niezbędne do rozstrzygnięcia zagadek dotyczących Koheleta, tekstu, interpretacji, przesłania. Szczególnym posunięciem autora jest przemierzenie ziem naszej planety i tysięcy lat historii w poszukiwaniu Tysiąca Koheletów, to znaczy tych wszystkich, którzy obrali sobie za wzór biblijnego mędrca z III wieku przed Chrystusem.

Ta obszerna i głęboka egzegeza Księgi Hioba daje możliwość przebycia drogi razem z człowiekiem wiernym do końca. Pokazuje też wpływ tradycji hiobowej na literaturę i sztukę. Opracowanie jest najlepszym i najobszerniejszym komentarzem do Księgi Hioba na polskim rynku wydawniczym.

Istnieje siedem bardzo krótkich, podobnych do tchnienia zdań, które płyną z ust umierającego na krzyżu Jezusa. Ich ciężar jest jednak tak wielki, że przez wieki były przedmiotem refleksji teologicznej i duchowej, a także źródłem inspiracji literackich i muzycznych. Jezus na krzyżu przekazuje niejako swój duchowy testament, oszczędny w słowach, ale mający moc równą mowie wygłoszonej przez Niego podczas Ostatniej Wieczerzy. Kardynał Ravasi, rekonstruując pokrótce wydarzenia prowadzące do śmierci Chrystusa, jak zwykle dociera do sedna historii. W swojej narracji łączy bardzo różne głosy – od starożytnych po współczesne, tworząc szeroko zakrojoną medytację, w której odniesienia biblijne przeplatają się z erudycyjnymi nawiązaniami literackimi i artystycznymi. Gianfranco Ravasi – biblista i judaista, były prefekt Biblioteki Ambrozjańskiej w Mediolanie i profesor egzegezy Starego Testamentu. W 2010 roku został mianowany przez Benedykta XVI kardynałem. Jest przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Kultury, Papieskiej Komisji Archeologii Sakralnej oraz autorem około 150 pozycji.

Czy Kościół, a więc także my, którzy go tworzymy, mimo upływu dwóch tysięcy lat, zdołał zachować ewangeliczne oblicze? Czy żywa osoba Jezusa Chrystusa jest w nas rozpoznawalna? Pytania te w intencji autora mają pozostać w naszym umyśle nie tylko podczas lektury tego numeru Zeszytów, ale także towarzyszyć nam w różnych sytuacjach życiowych. Dla wielu ludzi żyjących z dala od Chrystusa i Kościoła, z którymi spotykamy się i których mijamy na co dzień, pozostaniemy bowiem jedyną Ewangelią, którą w życiu przeczytają. Musimy jako pierwsi być wewnętrznie przekonani, że „w Kościele drzemie ogromny potencjał dobra i miłości, wiary i nadziei…”.

Po co pisać kolejną książkę o cnotach? "Kiedy jakaś rzeczywistość zanika, powraca tęsknota za nią, odczuwa się jej potrzebę". Na kartach książki "filozofia spotykać się będzie często z teologią, etyka świecka z moralnością religijną, antropologia z wymogami mistyki". Od pierwszych stron malarstwo, literatura, celne powiedzenia, żarty, także prowokujące, towarzyszą najpierw przedstawieniu krótkiej historii cnoty, potem czterech cnót kardynalnych i trzech teologalnych. Autor przedstawia je tak, by Czytelnik nie miał wątpliwości, że bez cnót życie stanie się trudne, że są one po prostu niezbędnym warunkiem zachowania człowieczeństwa. Książkę doceni każdy, komu nieobca jest refleksja nad życiem, osoby świadomie poszukujące dróg życia uporządkowanego, sensownego.

Zbiór psalmów stał się uprzywilejowanym tekstem mesjańskiej i liturgicznej modlitwy chrześcijaństwa. XVIII-wieczny komentator, Antoine Calmet, porównał Psałterz do barwnego gobelinu o wyraźnie zarysowanych i wyznaczonych obszarach, które nazwano później gatunkami literackimi. W postaci hymnów, które o nic nie prosząc, wysławiają jedynie Boga z powodu Jego wielkiej chwały, psalmy przeplatają się często z okrzykiem skargi, bólu, rozdarcia wewnętrznego. Aby poznać ten mikrokosmos konieczna jest poważna praca badawcza, gdyż psalmy są nie tylko utworami mistycznymi i teologicznymi, ale często również pieśniami o wysokiej wartości poetyckiej, pełnymi błyskotliwych symboli, żywych i złożonych wyrażeń literackich. Po stuleciach badań egzegetycznych, które wytwarzały wyrafinowane narzędzia analityczne, z coraz większym powodzeniem odkrywamy skarby ukryte w tych pieśniach. W dziele tym Gianfranco Ravasi chce dokonać bilansu tych badań, ukazać całe światło, jakie zostało rzucone na utwory Psałterza.

Pochodził z królewskiego rodu, jednak majątku nie posiadał. Na życie zarabiał pracą własnych rąk. Kochała go najwspanialsza kobieta świata. Kim tak naprawdę był święty Józef? Nabożeństwo jakim otaczamy świętego Józefa, jest kontynuacją czci, z jaką traktował swojego opiekuna sam Pan Jezus. Warto modlić się, prosząc o orędownictwo świętego. Znajomości ze Świętym Patriarchą dobrze jednak rozpocząć jak każdą znajomość mającą przerodzić się niebawem w przyjaźń od bliższego poznania.

Podobnie jak w przypadku osoby św. Józefa (Józef. Ojciec Jezusa, Jedność 2015) kard. Gianfranco Ravasi ukazuje nam postać Maryi, Matki Jezusa. Z charakterystyczną dla siebie kompetencją i polotem wybitny biblista, komentując wybrane fragmenty Starego i Nowego Testamentu, wprowadza czytelnika w tajemnicę dziewictwa oraz macierzyństwa Maryi. Autor pochyla się nad wszystkimi tekstami ewangelicznymi, w których ukazana jest Matka Jezusa – od Zwiastowania aż po Golgotę. W ostatniej części książki – co stanowi cenne dopełnienie tego wyjątkowego portretu Maryi – autor przywołuje obrazy Maryi obecne w pismach apokryficznych.

Istnieje siedem bardzo krótkich, podobnych do tchnienia zdań, które płyną z ust umierającego na krzyżu Jezusa. Ich ciężar jest jednak tak wielki, że przez wieki były przedmiotem refleksji teologicznej i duchowej, a także źródłem inspiracji literackich i muzycznych. Jezus na krzyżu przekazuje niejako swój duchowy testament, oszczędny w słowach, ale mający moc równą mowie wygłoszonej przez Niego podczas Ostatniej Wieczerzy. Kardynał Ravasi, rekonstruując pokrótce wydarzenia prowadzące do śmierci Chrystusa, jak zwykle dociera do sedna historii. W swojej narracji łączy bardzo różne głosy – od starożytnych po współczesne, tworząc szeroko zakrojoną medytację, w której odniesienia biblijne przeplatają się z erudycyjnymi nawiązaniami literackimi i artystycznymi.