Nowa powieść jednego z najgłośniejszych pisarzy europejskich, laureata Nagrody Angelusa. Sentymentalna podróż, w której przeszłość staje się remedium na problemy teraźniejszości. Gaustyn, osobliwy i niestrudzony wynalazca, wędruje w czasie. Swoją ideę niesienia innym pomocy realizuje w wyjątkowej klinice przeszłości w Szwajcarii, którą zakłada dla osób cierpiących na chorobę Alzheimera. Pacjenci mogą wybierać spośród wszystkich minionych dekad XX wieku, by odnaleźć swoją bezpieczną przestrzeń. Wkrótce oferowana przez Gaustyna kuracja przyciąga nie tylko chorych, ale także wszystkich tych, którzy chcieliby powrócić do szczęśliwych chwil. Klinika odblokowuje ich wspomnienia, przywracając czas, w którym czuli spokój i spełnienie. Jednocześnie europejscy przywódcy, chcąc ratować przyszłość świata, organizują ponadnarodowe referendum w sprawie wyboru… wspólnej przeszłości. „Ta powieść to literacka monografia najdelikatniejszego ludzkiego daru – zmysłu czasu i jego przemijania. Rzadko trafiają nam się tak szalone i cudowne książki”. – Olga Tokarczuk
Laureat Nagrody im. Jana Michalskiego Powieść, dzięki której Georgi Gospodinow znalazł się w gronie najciekawszych pisarzy współczesnej Europy Jest najpewniej rok 1925. Dwunastoletni chłopiec po raz pierwszy sam trafia na jarmark. W spoconej dłoni trzyma piątaka, którego dał mu ojciec. Wszystkie pieniądze oddaje przy wejściu do jednego z namiotów, by zobaczyć stwora, którego naganiacz nazywa Minotaurem. Przez kolejnych sześć miesięcy chłopiec nie jest w stanie wykrztusić słowa… Tak zaczyna się historia przez którą – niczym mitycznym labiryntem – bohater prowadzi czytelnika, zmieniając czasy i perspektywy swojej opowieści. Dzieje wielopokoleniowej rodziny wpisują się w niej w losy Europy Środkowo-Wschodniej, a nad wszystkim metaforycznie unosi się postać greckiego Minotaura. Fizyka smutku wciąga czytelnika siłą opowieści, przemyślaną konstrukcją i empatią, z jaką autor traktuje zarówno swoich bohaterów, jak i mitologicznego potwora.
Przewrotna proza laureata Międzynarodowej Nagrody Bookera, w której słychać echa autobiografii. Debiutancka powieść autora Fizyki smutku i Schronu przeciwczasowego! Historia wielu początków, których stawką jest uchwycenie życia i nadanie mu sensu. Główny bohater, imiennik autora, wraz z żoną decydują się na rozwód z powodu ciąży „obcego autorstwa”. Chociaż świat Georgiego się załamuje, a on sam popada w kryzys bezdomności, mężczyzna niespodziewanie staje się zbieraczem banalnych tematów, które próbuje przekształcić w opowieść. Jego wysiłki w złożony sposób łączą się z losami redaktora, również Gospodinowa, oraz tajemniczego ogrodnika naukowca. Tylko w tej powieści encyklopedyczne porządki mogły stać się zalążkiem dla pulsującej historii o procesie twórczym. Znany z ironii i pełnego dygresji stylu Georgi Gospodinow w niedościgniony sposób zgłębia temat pustki i tego, że słowa nie zawsze są wystarczające. Pisarz kreuje świat zdefiniowany poprzez rozpad, jednocześnie wciąż wytrwale próbując zacząć od nowa. To historia o porażce, która daje wolność. Książka, która skupia w sobie najlepsze cechy współczesnej literatury bułgarskiej. „Czy możliwe jest napisanie powieści, która trzymałaby się, jak marzył Flaubert, sama z siebie, dzięki wewnętrznej sile stylu, tak jak ptak trzyma się w powietrzu bez żadnej podpory, dzięki sile skrzydeł? Czy byłaby to powieść naturalna, czyli taka, która nazywa to, co widzialne, samą oczywistość rzeczy? Sprawdźmy, podążając za Georgim Gospodinowem w labiryncie tej mistrzowskiej, niepowtarzalnej prozy”. Olga Tokarczuk Tytuł oryginalny: ????????? ????? Tłumacz: Marta Hożewska
Laureat Nagrody im. Jana Michalskiego Powieść, dzięki której Georgi Gospodinow znalazł się w gronie najciekawszych pisarzy współczesnej Europy. Jest najpewniej rok 1925. Dwunastoletni chłopiec po raz pierwszy sam trafia na jarmark. W spoconej dłoni trzyma piątaka, którego dał mu ojciec. Wszystkie pieniądze oddaje przy wejściu do jednego z namiotów, by zobaczyć stwora, którego naganiacz nazywa Minotaurem. Przez kolejnych sześć miesięcy chłopiec nie jest w stanie wykrztusić słowa… Tak zaczyna się historia przez którą – niczym mitycznym labiryntem – bohater prowadzi czytelnika, zmieniając czasy i perspektywy swojej opowieści. Dzieje wielopokoleniowej rodziny wpisują się w niej w losy Europy Środkowo-Wschodniej, a nad wszystkim metaforycznie unosi się postać greckiego Minotaura. Fizyka smutku wciąga czytelnika siłą opowieści, przemyślaną konstrukcją i empatią, z jaką autor traktuje zarówno swoich bohaterów, jak i mitologicznego potwora.
Georgi Gospodinow – jeden z najbardziej cenionych pisarzy bułgarskich po 1989 roku. Wydał zbiory wierszy: Lapidarium (1992), Czereśnia pewnego ludu (1996), Listy do Gaustina (2003), Ballady i rozpady (2007, wybór) oraz Tam, gdzie nie jesteśmy (2016). W prozie zadebiutował Powieścią naturalną (1999), wydaną jako nagroda w konkursie na najlepszy rękopis współczesnej powieści bułgarskiej. Książka doczekała się dwunastu wznowień w języku bułgarskim i została przetłumaczona na ponad dwadzieścia języków, w tym na język polski przez Martę Hożewską-Todorow (2009). Za powieść Fizyka smutku (2012, tłum. Magdalena Pytlak) otrzymał wiele bułgarskich nagród m.in. „Hristo Danow” (2012), Nagrodę Czytelników dla najlepiej sprzedającej się książki Kwiat Helikonu (2013), Państwową Nagrodę za Powieść Roku 13 wieków Bułgarii (2013) oraz szwajcarską nagrodę literacką im. Jana Michalskiego (2016). Był finalistą nagród: „Premio Strega Europeo”, „Gregor von Rezzori”, „Haus der Kulturen der Welt Preis” oraz „Brücke Berlin Preis”. Wydał zbiory opowiadań: I inne historie (2001, w Polsce 2011, tłum. Magdalena Pytlak), I wszystko stało się księżycem (2013), O, Henry (2007), wzbogacone o eseje Niewidzialne kryzysy (2013) oraz zbiór ultrakrótkich historii Wszystkie nasze ciała (2018), Jego opowiadania znalazły się w światowych antologiach m.in. w amerykańskiej „Best European Fiction” (2010). Wydanie anglojęzyczne książki I inne historie zostało nominowane do Nagrody im. Franka O’Connora. Na podstawie opowiadania Ślepa Wajsza z tegoż zbioru został zrealizowany film w reż. Teodora Uszewa, nominowany do Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej Oscara w kategorii „Krótkometrażowy film animowany” (2017). Ponadto wydał: zbiór opowiadań: Żyłem socjalizm. 171 osobistych historii (2006), Księga inwentaryzacyjna socjalizmu (2006, z Janą Genową), okrzykniętą rewolucyjną powieścią graficzną (tragikomiksem) Wieczna mucha (2011, z malarzem Nikołem Toromanowem) oraz Wesela zwierząt i rzeczy (2015, z córką Rają). Autor sztuk teatralnych: D.J. (laureat Nagrody „Ikar” Związku Artystów Bułgarskich za najlepszy tekst dramaturgiczny (2004), Apokalipsa przychodzi o szóstej wieczorem (laureat Nagrody „Askeer” za najlepszy tekst dramaturgiczny (2010), Sztuka została wystawiona m.in. w Nowym Jorku.
„Czy możliwe jest napisanie powieści, która trzymałaby się, jak marzył Flaubert, „sama z siebie, dzięki wewnętrznej sile stylu, tak, jak Ziemia trzyma się w powietrzu bez żadnej podpory?” Czy byłaby to powieść naturalna czyli taka, która nazywa to, co widzialne, samą oczywistość rzeczy? Młody pisarz, który zmaga się z rozpadem swojego małżeństwa próbuje desperackiej strategii emocjonalnego przetrwania – daje głos sytuacjom, wspomnieniom i ideom. Wszystkie one uparcie krążą wokół bolesnego tematu. Budują sieć znaczeń, skojarzeń, przywołują obrazy i nie wahają się stawiać odważnych hipotez, żeby zrozumieć i skomentować dramat bohatera. Nie ma wątpliwości, że to powieść – jesteśmy świadkami procesu, który zawładnął naszą uwagą i trzyma nas w napięciu do końca, otwierając przed nami wielowymiarowy świat kontekstów budujących opowieść”. – Olga Tokarczuk
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro