Dziennikarki prasy dla kobiet w Polsce 1918–1939. Portret zbiorowy na podstawie publicystycznego samoopisu
Autorki opracowania dokonały szczegółowych ustaleń, wykraczających poza dotychczasowy stan wiedzy na temat Narodowej Demokracji i jej prasy. Uwagę zwracają precyzyjne wyjaśnienia terminologiczne i interpretacje definicyjne treści periodyków. Na zawartość opracowania składają się omówienia tytułów prasowych. Starannemu opisowi poddane zostały czasopisma lokalne i regionalne z różnych części kraju, przykładowo: Echa Płockie i Łomżyńskie, Echo Tatrzańskie, Gazeta Bydgoska, a także periodyki ogólnopolskie na czele z Gazetą Warszawską. Część uwagi autorskiej skupiła się na prasie adresowanej do kobiet, jak mało znana Gazetka dla Kobiet. Są to swoiste monografie poszczególnych, ułożonych alfabetycznie, zagadnień związanych z narodowcami i prasą narodową. Istotne miejsce zajmują biogramy wydawców, redaktorów, dziennikarzy. Użyteczny charakter mają również hasła problemowe, w których przybliżona została zawartość publicystyki prasowej. W sposób niezwykle rzetelny Autorki tomu wyekscerpowały obszary przydatności opisywanych periodyków, podkreślając ich znaczenie w upowszechnianiu programu Narodowej Demokracji i budowaniu więzi z czytelnikami. Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz
Mimo że opublikowano wiele opracowań naukowych dotyczących dziejów prasy Narodowej Demokracji, także ujętych w niniejszym opracowaniu i analizowanych na potrzeby recenzowanej książki, dotychczasowy dorobek w tym zakresie był wielowątkowy, może nawet dość rozproszony. Zespół autorski, któremu przewodzi Ewa Maj, dokonał szczegółowych ustaleń wykraczających poza istniejący stan wiedzy na temat Narodowej Demokracji i prasy tego obozu. W książce, zawierającej zbiór haseł ułożonych w porządku alfabetycznym A D, uwagę zwracają zwłaszcza takie zagadnienia, jak dogłębne wyjaśnienia terminologiczne i interpretacje definicyjne oraz charakterystyka periodyków kierowanych do określonych grup (np. kobiet czy młodzieży). Ponadto szczególne miejsce zajmują biogramy osób związanych z prasą wydawaną przez narodowców. Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz
Political communication based on political structures has a formalized character where the roles of a sender and a recipient have been clearly determined. If contains in itself fundamental issues concerning the formation of norms and standards on the basis of the chosen system of values, cooperation during establishment and realization of necessary actions in circulation of communication, and enabling of interaction. Political communication of the political formation such as National Democracy was a process created, developed and disseminated by a closed milieu, connected by formal ties, supporting itself in all spheres of actwivity, and oriented at group activity.
„Należy docenić trud opracowania zagadnienia związanego z miejscem, rozwojem osobistym i zawodowym, warsztatem i posłannictwem dziennikarek. Za bardzo istotne dla poszerzenia dotychczasowej wiedzy o prasie dla kobiet należy uznać części wstępne pracy, w których Autorka dogłębnie i wyczerpująco przedstawiła cechy charakterystyczne periodyków dla kobiet wychodzących w dwudziestoleciu międzywojennym. Zaufanie budzą fragmenty monografii odnoszące się do oceny profesjonalizmu pracy dziennikarek, które – jak ustaliła Autorka – integrowały odbiorczynie, wychodziły naprzeciw ich potrzebom społecznym, życia codziennego, wyzwaniom intelektualnym, problemom i troskom, dotyczących ich samych oraz otoczenia społecznego, w którym funkcjonowały. Dziennikarki, wydawczynie, redaktorki i współpracowniczki tych pism budowały zaufanie wśród kobiet, kształtowały trwałe więzi z czytelniczkami, wywierając wpływ na ich poglądy, zachowania, przyjmowane wzorce. Uświadamiały również politycznie i społecznie czytelniczki, przyczyniały się do zmian obyczajowych w społeczeństwie. Kobiety piszące w periodykach dla kobiet posiadały specjalne predyspozycje, talenty, fachowe przygotowanie i wrażliwość, umiejętność obserwacji zjawisk społecznych i ich prezentacji wśród czytelniczek (w części także i czytelników). Z niezwykłą skrupulatnością przedstawione zostały sylwetki dziennikarek z wyszczególnieniem cech, jak przygotowanie zawodowe czy doświadczenia formacyjne”. Fragment recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz
„Państwo niepodległe. Twórcy – strategie – komunikacja społeczna to praca z historii myśli politycznej i komunikacji społecznej, zawierająca obszerny materiał faktograficzny, w tym analizy idei, wyobrażeń, koncepcji rzutujących na kształt państwa polskiego, przede wszystkim recypowanych wiek temu, ale i współcześnie, a także propozycje pojęć i modeli właściwych badaniom zagadnień suwerenności państwa, aksjologii i kultury politycznej wybranych ruchów politycznych lub ogólniej polskiego społeczeństwa. Zebranie w jednym tomie różnych w swoim charakterze, bliskich jednak tematycznie wypowiedzi inspirowane było – jak zaznaczono we wstępie – rocznicą odzyskania niepodległości przez Polskę oraz dyskusją toczoną w ramach IV Kongresu Politologii Państwo w czasach zmiany na temat analogiczny do tytułu rozprawy. Państwo niepodległe, stanowiące tu oś koncentrującą zainteresowania, jest samo w sobie interesujące ze względu na współcześnie konstatowane procesy erozji instytucji utożsamianych z państwem narodowym w ogóle oraz przez drugie z pojęć – niepodległość, dla polskich twórców przez wieki będącą wartością w pierwszej kolejności autoteliczną, dalej zaś instrumentalną, w tym znaczeniu, że fundamentalną, stanowiącą punkt wyjścia do innych, równie złożonych i równie dyskutowanych celów politycznych”. Z recenzji dr hab. Magdaleny Mikołajczyk, prof. Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro