„Elżbieta Pawlak-Hejno” – książki

Po przedwojennym czasie romantycznych olimpiad powojenne stadiony i areny olimpijskie były coraz częściej miejscem rywalizacji nie tylko sportowej. Areny igrzysk zaczęły służyć także jako przestrzeń do manifestacji konfliktów społecznych i politycznych, zwłaszcza w związku z odzyskiwaniem wolności przez dawne państwa kolonialne, powstaniem Izraela, przejawami rasizmu i - oczywiście -zimną wojną. Poza aspektem sportowym i społeczno-politycznym na kształt i charakter olimpiad tamtego czasu wpływał także aspekt technologiczny. Na większości tych zawodów największe znaczenie miała już telewizja, choć i radio, i prasa dzielnie broniły swojego terytorium. Oddajemy w ręce Czytelników drugi tom trylogii olimpijskiej, w którym badacze z różnych ośrodków akademickich i specjaliści w różnych dziedzinach łączą się w refleksji nad medialnym fenomenem igrzysk olimpijskich, udowadniając, że starożytna idea widowiska sportowego wskrzeszona przez barona Pierre'a de Coubertina fascynuje nieprzerwanie od ponad stu lat, a emocje związane z rywalizacją pozostają żywe, także dzięki przekazom medialnym.

„Zbiór ten zawiera cenne szkice i rozprawy, trafnie rozpoznające zagadnienie różnorodnego przekazywania treści politycznych lub wątków z polityką pośrednio związanych w dziełach literackich, utworach niefikcjonalnych i innych tekstach kultury, a także za pomocą środków masowego przekazu (takich jak prasa, radio czy internet). Lektura zgromadzonych w książce artykułów stwarza okazję do zweryfikowania wielu stereotypowych sądów na temat polityki historycznej i historii politycznej, poznania mechanizmów działania komunikacji społecznej i ideologicznego uwarunkowania rozmaitych przekazów kulturowych. [...] Książka Komunikowanie polityk(i) w literaturze i w mediach jest pracą prezentującą wysoki poziom merytoryczny i oryginalne ujęcie zagadnień związanych bezpośrednio lub pośrednio z obecnością polityki w różnorodnych tekstach kultury i środkach masowego przekazu. Jej analityczna wielokierunkowość, bogactwo materiałowe, celność interpretacji, w połączeniu z erudycją autorów i ich rzetelną wiedzą, wspartą przez dobrze zastosowane nowoczesne metodologie badawcze powodują, że czytelnik otrzymuje pracę niezwykle wartościową, a przede wszystkim zajmującą w lekturze”. Z recenzji prof. dr hab. Grażyny Legutko

„Czy można zdefiniować reportaż? W jaki sposób należy opisać rzeczywiste wydarzenia, aby czytelnik nie tylko przebrnął przez tekst, lecz także się nim przejął? Czy wprowadzenie elementu fikcji pozwala uwydatnić problem, czy też dyskwalifikuje utwór dziennikarski jako reportaż? Jak wygląda warsztat reportera oglądany na przykładzie uznanych twórców tego gatunku? Teksty zebrane w tym tomie pomogą w poszukiwaniu odpowiedzi na powyższe pytania, a także w zrozumieniu czym jest współczesny polski reportaż” – prof. Wojciech Furman.

Obraz sufrażystek angielskich na łamach polskich czasopism kobiecych. Sufrażystki angielskie w konwencji satyryczno-humorystycznej. Wizerunki sufrażystek angielskich w polskich periodykach publicystycznych i prasie codziennej.

Refleksji o etyce dziennikarskiej nigdy nie jest za dużo – a szczególnie dziś. Nowe media ujawniły wiele nieznanych dotąd problemów o charakterze etycznym; problemów jeszcze słabo rozpoznanych lub nierozpoznanych w ogóle. Rewolucja, jaka na naszych oczach dokonuje się w komunikacji medialnej, której jesteśmy nie tylko świadkami, ale i aktywnymi uczestnikami, umieszcza tradycyjne aspekty dziennikarstwa w nowych kontekstach. Dawno już oswojone – jak mogło się wydawać – problemy nabierają zupełnie innego wymiaru. Wydaje się, że na nowo trzeba zdefiniować nie tylko profesję dziennikarską – dziś przecież nie jest to już zawód elitarny, każdy może być, albo przynajmniej bywać dziennikarzem, ale też zastanowić się, w jakim kierunku powinna ewoluować etyka dziennikarstwa. Jeśli nie podejmiemy takich prób i pozostawimy ją w niezmienionym, zaskorupiałym kształcie, stanie się martwą dziedziną wykładaną tylko w zaciszu sal uniwersyteckich i czasami instrumentalnie wykorzystywaną przez polityków czy samych dziennikarzy.