Temat rozprawy wybrany został bardzo trafnie. Tę opinię tłumaczą braki w istniejącej do tej pory literaturze naukowej, jak i naturalnie potrzeby poznawcze. Zawsze dorobek historiograficzny skwitować można listą odpowiedzi i tez, która ten dorobek bilansuje, lecz można także skwitować listą pytań, które - chcąc nie chcąc - wydobywa i prowokuje. Zatem temat: Związek Legionistów Polskich w Drugiej Rzeczypospolitej stanął jako oczywisty po znaczących publikacjach wielu historyków, którzy zajmowali się dziejami ówczesnych ruchów kombatanckich, dziejami polityki, czy wężej - opisem i analizą fenomenu władzy, systemu politycznego, stylów propagandy i myślenia politycznego. Praca Elżbiety Kossewskiej lokuje się na klasycznej liście postępującego rozwoju historiografii, jest dobrze wytypowaną monografią tematu, który podjęty być musiał, prędzej czy później.
W pracy zaprezentowano listy Dawida Lazera i Marka Chagalla. Dawid Lazer pochodził z Krakowa. Był synem Szymona Menachema Lazera, hebraisty i redaktora „Ha-Micpe”, absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, redaktorem „Nowego Dziennika” (syjonistycznej gazety w języku polskim). W 1941 r. przez ZSRR dotarł do Palestyny i osiadł w Tel Awiwie. Należał do grona założycieli izraelskiej gazety „Maariw”. Wchodził w skład zarządu Związku Pisarzy Hebrajskich, był sekretarzem i skarbnikiem hebrajskiego PEN Clubu. Podróże literackie były pasją Lazera i tematem wielu jego prac publicystycznych, część z nich poświęcona została spotkaniom z Markiem Chagallem, który obok Picassa był najwybitniejszym malarzem w swoim pokoleniu, przy czym, jak mawiał Lionello Venturi: „Picasso prezentuje tryumf inteligencji, Chagall chwałę serca”. Książka obejmuje problemy polskiej literatury w Izraelu, dużo miejsca poświęcono utworowi Jerzego Ficowskiego List do Marc Chagalla, a także relacjom Chagalla z Izraelem i kulturą żydowską.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro