Autor „Edward Kajdański”

Edward Kajdański urodził się, wychował i kształcił w Harbinie, gdzie jego ojciec zatrudniony był jako inżynier przy budowie i eksploatacji Kolei Wschodniochińskiej. Po ukończeniu studiów przez wiele lat pracował w polskich placówkach handlowych, dyplomatycznych i konsularnych w Chińskiej Republice Ludowej. Jego zainteresowanie Chinami zaowocowało kilkunastoma publikacjami książkowymi.

„Autor jest dziś chyba najbardziej zasłużonym polskim badaczem Chin. Jego przeogromny dorobek badawczy i publikacyjny, zarówno naukowy, jak i popularnonaukowy od lat przybliża polskim czytelnikom Państwo Środka. Co więcej, Edward Kajdański jest autorem znanym i publikowanym także w Chinach. […] Książka dotyczy historii badań, które Edward Kajdański poświęcił losom i dorobkowi jezuity Michała Boyma, nazywanego też pierwszym europejskim sinologiem, a w Państwie Środka polskim Marco Polo. […] Publikacja pokazuje, jak los połączył Edwarda Kajdańskiego z Michałem Boymem i jak przez dziesięciolecia toczyła się i kształtowała ich przyjaźń oraz fascynacja Autora, która doprowadziła do wszystkich tych ważnych ustaleń badawczych oraz do przywrócenia pamięci o symbolicznej wręcz postaci europejskiego sinologa, jakim był Boym. […] książka jest napisana atrakcyjnym i przystępnym językiem, co pozwoli na jej szeroki odbiór, nie zawężony tylko do grona badaczy operujących rozwiniętym warsztatem naukowym; jest to jej wielka zaleta”. – dr hab. Kamil Zeidler, prof. Uniwersytetu Gdańskiego

W niniejszym drugim wydaniu książki autorzy uwzględnili uwagi i sugestie, jakie po ukazaniu się "Jedwabiu" w 2007 r. były wysuwane przez recenzentów i uczestników spotkań autorskich oraz innych czytelników, a także na forach internetowych. Dodane zostały nowe rozdziały oraz uzupełniony materiał ilustracyjny. W ostatnich 20 latach odkryto na Jedwabnych Szlakach wiele nowych obiektów kultury i sztuki, w tym najwięcej zachowanych w dobrym stanie jedwabi, ukazały się też w druku setki publikacji naukowych dotyczących różnych segmentów głównych szlaków i ich odgałęzień. Większość tych odkryć przypada na dwudziestoletni okres istnienia International Dunhuang Project, a wśród nich znaczny odsetek na ostatnie kilka lat, jakie upłynęły od pierwszego wydania tej książki. Dlatego uznaliśmy za celowe zawarcie w formie skondensowanej możliwie jak najwięcej informacji o tej tak pożytecznej i owocnej działalności. [Ze wstępu]

Wśród wielu Europejczyków, którzy począwszy od XVII w. od-wiedzili Chiny lub przebywali tam przez dłuższy czas, posiedli określona, wiedzę o tym kraju i pozostawili relacje z podróży lub prace naukowe dotyczące Chin, znalazła się także znaczna liczba Polaków. W zasadzie można podzielić ich na cztery grupy. Listę zaczynają polscy misjonarze, głównie jezuici, którzy z polecenia władz zakonu w Rzymie udawali się do pracy misyjnej w Chinach, ale prowadzili tam również działalność naukową z własnej inicja-tywy lub na życzenie władz chińskich. Druga grupa to liczni polscy patrioci, którzy walczyli przeciwko Rosji przed lub podczas rozbio-rów Polski, i aresztowani za działalność antyrosyjską trafiali na zesłanie na krańce Imperium Rosyjskiego, często na obszary bez-pośrednio sąsiadujące z Cesarstwem Chińskim lub na tereny nad Amurem, które przeszły pod panowanie Rosji po nierównopraw-nych traktatach z 1858 i 1860 r. Wśród tej grupy byli również tacy, którym udało się uciec z zesłania do Chin. Grupa trzecia to polscy urzędnicy i dyplomaci, którzy - pozostając lojalnymi wobec Rosji w okresie rozbiorów - brali udział w rosyjskich misjach dyploma-tycznych i innych oraz w ekspedycjach naukowych do Chin. Wresz-cie czwarta, najliczniejsza, to Polacy, którzy począwszy od końca XIX w., w szczególności zaś od ostatniej jego dekady, po podpisa-niu między Rosją i Chinami umowy o budowie kolei wschodnio-chińskiej w dawnej Mandżurii, czyli w obecnych Chinach Północ-no-Wschodnich, znaleźli się w Chinach jako specjaliści. Przybyło tam wieki polskich inżynierów, przeważnie byłych budowniczych kolei transsyberyjskiej, którzy w okresie rozbiorowym byli rosyj-skimi poddanymi. Wielu innych, powołanych do służby wojsko-wej, musiało także brać udział w prowadzonej na terytorium Chin wojnie rosyjsko-japońskiej lub w pierwszej wojnie światowej; po rewolucji w Rosji zmuszeni byli wycofywać się do Chin.