„Dobrosława Korczyńska-Partyka” – książki

Ryzyko, konflikt, katastrofa - te gwałtowne, destrukcyjne kategorie w coraz większym stopniu wyznaczają horyzont rozwojowy współczesnych postindustrialnych społeczeństw, żyjących w trwałej niepewności i poczuciu braku stabilnych ram; przyrost świadomości i wiedzy nie tylko nie łagodzi tych odczuć, ale wręcz je generuje i pogłębia. Tworzenie się „społeczeństw światowego ryzyka” (by użyć formuły Ulricha Becka) pozostaje w ścisłym związku ze środowiskiem: konflikty zbrojne są niemal zawsze wojnami o kurczące się zasoby naturalne, łączą się ze zmianami klimatycznymi (erozja gleby, globalne ocieplenie, kwaśne deszcze), które z kolei przyczyniają się do powstawania takich zjawisk, jak masowe migracje, zanik lokalnych gałęzi przemysłu i rzemiosł, zmiany stylu życia, konflikty społeczne i militarne. Autorzy artykułów zebranych w niniejszym tomie eksplorują właśnie różnego rodzaju napięcia, sploty, linie uwarunkowań między destrukcją w obrębie historii a jej reprezentacjami artystycznymi i filozoficznymi. Zjawiska przez nich opisywane wyznaczają dwa pola problemowe: pierwsze dotyczy ekopoetyki konfliktów historycznych i katastrof (ale też ryzyka w obrębie nieantropocentrycznie pojmowanej dziejowości środowiska naturalnego), drugie zaś ma bardziej abstrakcyjny, teoretyczny charakter - wiąże się z negocjowaniem warunków mówienia o „sztuce ekologicznej” konstruktach Natury w filozofii i estetyce. - ze Wstępu

Głównym obszarem badawczym publikacji jest relacja między pamięcią, przestrzenią miejską i kategorią dyskursu w literaturze polskiej po 1989 roku. W tekstach, które stanowią przedmiot analizy, można się dopatrzyć różnych strategii narracyjnych, za pomocą których autorzy próbują uchwycić i oddać relację między przestrzenią miejską, wyzwalaną przez nią (lub na nią projektowaną) pamięcią a podmiotami indywidualnymi bądź grupowymi. W toku analizy autorka wykazuje, że zwrócenie się ku miastu, miejskości oraz przestrzeni w kontekście procesów zachodzących w pamięci zbiorowej i kulturowej nie tylko pozwala odsłonić pewne wzory i schematy narracji pamięciowych (wpływających na sposób postrzegania rzeczywistości kulturowej oraz kształtujących relacje społeczne), ale również umożliwia dostrzeżenie pęknięć, fałd, napięć, potknięć i przemieszczeń w obrębie tych narracji.