„Dmytruszyńska Anna” – książki

Panna i smok to legenda o silnej dziewczynce, jej dzielnym tacie i ich dość kłopotliwej przygodzie z głodnym Smokiem. Nazywanie tej historii feministyczną byłoby sporym uproszczeniem, choć pewnie każdy znajdzie w niej to, czego szuka. Dla mnie, jako autorki, płeć bohatera nie ma tu znaczenia, nie ona jest w tekście symboliczna. To według mnie ksiazka w równej mierze dla dziewczynek, jak i dla chłopców. Starałam się w możliwie lekki i zabawny sposób przywrócić do łask trochę przykurzone zjawiska, jakimi są zdolnośc myślenia, wnioskowania i ponoeszenia konsekwencji. W dobie życia "tu i teraz", patrzenie w szerszej perspektywie nie jest modne, przez co nieustannie wpadamy w kolejne pułapki prostych i pozornie wygodnych rozwiązań. Panna i Smok to hołd oddany dziecięcej samodzielności, którą należy wspierać i która jest czymś naturalnym, póki jej nie "popsujemy". A specjalną dedykację kieruję do ojców, w podziękowaniu za to, że są i życząc im, żeby byli bardziej. Anna Dmytruszyńska

Ponoć dość łatwo jest napisać prostą rymowankę dla malucha, dużo trudniej stworzyć wiersz, który zasługuje na miano poezji dziecięcej. Annie Dmytruszyńskiej się to udaje. W jej wierszach – prócz tego, że odzwierciedlają trochę zwariowany świat dziecięcej wyobraźni – jest też pewien jezykowy porządek „naddany“, są niebanalne skojarzenia i ciekawe rozwiązania formalne. Kiedy pierwszy raz je czytałam, pomyślałam, że Autorka na pewno ma syna, jakiegoś małego łobuza. Bo w wierszach co i rusz pojawiają się: proca, baza, kowboj, koszary... A czy dziewczynki strzelają z procy? No przecież wiadomo, że nie. Chyba że jakieś chłopczyce. Tymczasem okazało się, że pani Ania ma... dwie córki. Przy okazji wywiązała się między nami dyskusja o tym, co chłopięce, co dziewczęce, co komu wypada, a co nie... Prawie jak na wydziale gender.?