„Daniel Gruber” – książki

Dialog międzyreligijny stanowi przedmiot szczególnej troski wszystkich ludzi. Nie tylko tych deklarujących swoją religijność, ale także tych religijnie indyferentnych. Pomimo postępującej sekularyzacji społeczeństw Zachodu, antagonizmy zakorzenione jeszcze w starożytności i średniowieczu nie znikają, ale stanowią istotny element międzykulturowej codzienności. Nieznajomość podstaw religijnego dialogu stanowi źródło napięć społecznych i etnicznych, implikuje negatywne stereotypy, uprzedzenia i konflikty. Jednym z problemów jest potrzeba zrozumienia zagadki współistnienia judaizmu i chrześcijaństwa. Chociaż religie te mają tak wiele wspólnych cech, to jeszcze więcej jest różnic decydujących o utrzymującym się między nimi dystansie. Nasuwa się zatem pytanie: Jak doszło do rozdziału Kościoła i Synagogi? Pasjonatem tego zagadnienia jest Daniel Gruber, a odpowiedzią niniejsza publikacja. Daniel Gruber – amerykański filozof, teolog i biblista o pochodzeniu żydowskim, którego dotychczasowy dorobek literacki stanowi dziewięć publikacji książkowych oraz liczne artykuły. W jego poglądach widnieje specyficzny dualizm, silnie podkreśla znaczenie fizycznej przynależności do narodu żydowskiego, ale akcentuje także wagę osoby i dzieła Mesjasza z Nazaretu. Można jednak śmiało stwierdzić, że pryncypium jego dzieł stanowi naród Izraela; jego historia, dziedzictwo Bożych obietnic i niezwykła rola pośród innych narodów.

Dwie wspólnoty wierzących. Jedna wiara, ale dwie różne, a wręcz antagonistyczne wizje. Członkowie obu tych wspólnot dostrzegli niemożliwy do zażegnania konflikt pomiędzy orędownikami zasad osadzonych w Prawie Mojżeszowa a Nowym Przymierzem głoszonym przez zwolenników Mesjasza z Nazaretu. W czym tkwiło źródło problemu i czy dotychczasowe tradycyjne ujęcia nie wprowadzają nas w błąd? Oto okazja do ponownego zbadania biblijnego świadectwa w nadziei na rozróżnienie między wieczną mądrością a nagromadzonym błędem.

Daniel Gruber - amerykański filozof, teolog i biblista o pochodzeniu żydowskim, którego dotychczasowy dorobek literacki stanowi dziewięć publikacji książkowych oraz liczne artykuły. W jego poglądach widnieje specyficzny dualizm, silnie podkreśla znaczenie fizycznej przynależności do narodu żydowskiego, ale akcentuje także wagę osoby i dzieła Mesjasza z Nazaretu. Można jednak śmiało stwierdzić, że pryncypium jego dzieł stanowi naród Izraela; jego historia, dziedzictwo Bożych obietnic i niezwykła rola pośród innych narodów. W niniejszej publikacji autor rozprawia na temat błędów nauki i zwodniczości systemów myślowych. Zaprasza nas na wędrówkę rozpoczynającą się w czasach Mikołaja Kopernika, a kończącą w naszym własnym świecie. Nowatorskie spojrzenie na wiarę i religię opiera na motywie problemów z teorią heliocentryczną, który błyskotliwie łączy z motywem biblijnym „wędrujących” (gr. planetai) Izraelitów. Zaskakujące hipotezy skłaniają czytelnika do przemyślenia tego co już dawno zostało zatwierdzone, uzgodnione i odłożone na niedostępną półkę. W czasach Mikołaja Kopernika niebiosa i wszystko, co w nich było, obracało się wokół Ziemi. To nie było przekonanie, które trzeba było argumentować, to był po prostu obserwowalny fakt. Ludzie mogli to zobaczyć na własne oczy. Naukowcy, matematycy i filozofowie potwierdzali to. Także doktryna religijna. Był jednak jeden mały problem. Planety, choć nieistotne, poruszały się nieustannie wbrew ustalonemu systemowi. Rzucając wyzwanie systemowi i znajdując prawdziwe centrum, Kopernik rozpoczął rewolucję, która zmieniła życie na ziemi. Ta książka dotyczy podobnego błędu konceptualnego we współczesnych systemach. Proponuje inne centrum, które rzuca wyzwanie dominującym systemom, ale zestawia i prognozuje dane. Autor przedstawił w niej koncepcje, które zostaną przyjęte jedynie przez tych, którzy są gotowi przyswoić sobie nową ideę relacji między Bogiem a człowiekiem.