„Belzyt Joanna” – książki

?Przestrzeń życia społecznego jest wypełniona codziennymi spotkaniami z drugim człowiekiem. Drugim, Innym człowiekiem, wobec którego pozostajemy w jakiejś relacji. Inny to każdy nie-ja, jak definiuje to pojęcie Elżbieta Dubas, to każdy człowiek, niebędący mną, bez względu na dystans, jaki nas dzieli. [?] Rzeczywistość życia codziennego dzielimy z innymi, których możemy doświadczać na wiele różnych sposobów. Najważniejszy jest kontakt osobisty: spotkanie twarzą w twarz. Ten napotkany inny, jak piszą Peter L. Berger i Thomas Luckmann, staje przede mną w namacalnej dostępności, podzielanej przez nas obojga. Dzięki spotkaniu z Innym, drugim, niebędącym mną powstaje doświadczenie jego jestestwa. W spotkaniu doświadcza się drugiego człowieka i jego różnicy, próbując nadać temu znaczenie?. Ze Wstępu ?Doświadczenia niepełnosprawności to udana próba spojrzenia na Innego. [?] Dzięki zręczności kompozycyjnej i przejrzystości strukturalnej mamy oto lekturę o zawartości merytorycznie uzasadnionej, z niebanalnym podziałem treści zachęcającym do namysłu nad poruszanymi wątkami. Wątkami jawiącymi się atrakcyjnie nie tylko na gruncie semantycznym, lecz także dzięki kreśleniu osobliwych ścieżek poznania skoncentrowanych na doświadczeniach spotkań z Innym w przestrzeni życia społecznego. [?] Książka ta wnosi wiele ciekawych poznawczo i atrakcyjnych naukowo wątków do tematycznej dyskusji, stanowiąc zarazem rozszerzenie dyskursu o jednostkowym, ale też społecznym nachyleniu w sferze doświadczeń/relacji/spotkań każdego z nas z Innym?. prof. Sławomir Przybyliński

„Dużym walorem książki jest […] starannie przemyślana struktura. Autorki podjęły ważny dyskurs dotyczący funkcjonowania osób z niepełnosprawnością sensoryczną w sytuacji pandemii SARS-CoV-2. Przedstawiając szczegółowo trudne, wręcz traumatyczne doświadczenia badanych, pokazały, jak bardzo komplikuje ona ich życie: uniemożliwia lub w znacznym stopniu opóźnia realizację planów, spełnianie marzeń oraz zmusza do rekonstrukcji sposobów radzenia sobie z wyzwaniami codzienności”. – Z recenzji dr hab. Katarzyny Pluteckiej, prof. UP Ze względu na specyfikę i rangę społeczną omawianych zagadnień polecana publikacja spotka się z dużym zainteresowaniem ze strony środowiska pedagogów, terapeutów, psychologów, nauczycieli, lekarzy, studentów, a także rodziców, dla których ważne jest zrozumienie złożoności omawianych problemów.

„Międzyczas” jest nie tylko kolejną książką o kobietach i dla kobiet, która wzrusza i bawi, ale także książką, która zaskakuje i pozostaje na długo w pamięci. W opinii czytelniczek zmusza do refleksji i kusi, aby spróbować przenieść rozwiązania z życia bohaterów książki do własnego. Każdy z nas ma w życiu takie chwile, kiedy nie radzi sobie i chciałby zniknąć lub być zawieszonym w czasie. A gdyby to pragnienie było tak silne, że stało się faktem? Bohaterka książki, przytłoczona ilością trudnych i przerastających ją problemów, trafia do Międzyczasu – tajemniczego miejsca, gdzie nic nie jest takie, jakie się wydaje. Próbując znaleźć odpowiedź, dlaczego znalazła się w tym miejscu i wydostać się z niego, spotyka wiele ciekawych osób oraz poznaje ich historie – zabawne, zaskakujące, a czasem trudne i pogmatwane. Ze wszystkich sił chce pomóc innym odnaleźć samych siebie, a przy okazji pomaga sobie. „Międzyczas” to zabawna książka z terapeutycznym „dobrym duchem”, o której nie zapomina się wraz z przeczytaniem ostatniej strony. Książka na pewno będzie ciekawą propozycją dla osób przeżywających trudne chwile, szukających pocieszenia i chwili zapomnienia, a także chcących znaleźć odpowiedzi na kilka życiowych pytań. Joanna Iza Belzyt poza pracą, która jest jej pasją, uwielbia pić kawę, przygotowywać wegetariańskie potrawy i czytać kryminały Agathy Christie. Z radością odkrywa uroki masaży lomi lomi nui, biegania po plaży, żeglowania po Mazurach, jazdy rowerem, samochodem, a także jazdy na nartach z osobami niewidomymi. Jest dumną właścicielką wspaniałego psa ze schroniska i kolekcji dzwonków.