„Barbara Rejek” – książki

Wrocławska tancbuda to zbiór metafizycznych oraz reporterskich wierszy i opowiadań poetyckich, których akcja toczy się w enigmatycznej przestrzeni Wrocławia. Książka składa się z trzech części: „Powodzianka”, „Poczekalnia W”, „Przystań nad Odrą”, które mogą być czytane oddzielnie, ale zebrane w jednym zbiorze najlepiej uwidacznia się ich filozofia i poetyka. Wrocławska tancbuda jest inspirowana twórczością Edwarda Stachury. Jest to jednak dzieło oryginalne, które w sposób aktywny, choć poetycki, pozwala czytelnikowi uczestniczyć w realnych wrocławskich zdarzeniach, takich jak: Powódź Tysiąclecia czy śmierć Zbigniewa Cybulskiego na peronie trzecim Dworca Głównego. Wrocławska tancbuda to refleksja nad kruchością bytu i niestałością szczęścia.

Jest to opowieść o małym bocianie o imieniu Boćko, który odbywa swoją pierwszą powrotną wędrówkę z Afryki do Polski. Boćko słyszał wiele o kraju, w którym się urodził, zna język polski i wiele polskich zwyczajów, ale tak naprawdę nie zna swojej ojczyzny, gdyż on i jego rodzina wylecieli z Polski, gdy był jeszcze bardzo mały. „Boćko” to refleksja o tęsknocie za ojczyzną i radości, jaka rodzi się w sercu małego bohatera z powodu powrotu do gniazda, w którym się wykluł. Choć mały ptaszek i jego rodzina nie mogą przebywać w Polsce przez cały rok, w sercu czują się Polakami. Ich domem jest Żywkowo, mała miejscowość na północy Polski, jedyna wioska na świecie, w której mieszka więcej bocianów niż ludzi... „Boćko” to opowiastka, która zrodziła się z tęsknoty za ojczyzną i chęci ukazania piękna Polski wszystkim malcom, których mamusie i tatusiowie musieli, z różnych względów, wyjechać z kraju w inne części świata, a którzy chcieliby, by ich małe pociechy ukochały Polskę i polskie zwyczaje oraz tradycje i by nie zapomniały o tym, że też są małymi Polakami, chociaż nie mieszkają na terenie Polski.