„Arkadiusz Baron” – książki

Cieszące się wielkim powodzeniem i uznaniem filologów, rzetelne kompendium wiedzy o języku łacińskim, zawierające – w formie przejrzystych tabel i zestawień – wszystkie odmiany łacińskich części mowy i najważniejsze informacje na temat ich funkcji. Zawiera dwie tablice (z funkcjami przypadków) luzem.

Pierwsze w Polsce wydanie oryginalnych tekstów soborów wraz z tłumaczeniem polskim. Obecny tom zawiera dokumenty soborów uznanych za powszechne w Kościele łacińskim począwszy od Soboru Konstantynopolitańskiegom IV (869) aż po Sobór w Vienne (1311-1312). Zajmowano się na nich przede wszystkim sprawą reformy Kościoła, którą starano się przeprowadzić drogą regulacji prawnych, oraz krucjatami. Odzwierciedlają się w tych tekstach wszystkie problemy ówczesnego Kościoła, od lichwy po wykonywanie kary śmierci. Wydanie zaopatrzone jest we wszystkie potrzebne indeksy: imion, dzieł cytowanych, kanonów synodalnych i soborowych, do których się odwoływano, nazw geograficznych oraz indeks rzeczowy odsyłający do najważniejszych poruszanych zagadnień. Książka ta stanowi niezbędne źródło dla mediewistów oraz wszystkich zainteresowanych historią Kościoła i całej europejskiej cywilizacji.

Pierwsze w Polsce wydanie oryginalnych tekstów soborów wraz z tłumaczeniem polskim. Obecny tom zawiera dokumenty soborów uznanych za powszechne w Kościele łacińskim począwszy od Soboru Konstantynopolitańskiegom IV (869) aż po Sobór w Vienne (1311-1312). Zajmowano się na nich przede wszystkim sprawą reformy Kościoła, którą starano się przeprowadzić drogą regulacji prawnych, oraz krucjatami. Odzwierciedlają się w tych tekstach wszystkie problemy ówczesnego Kościoła, od lichwy po wykonywanie kary śmierci. Wydanie zaopatrzone jest we wszystkie potrzebne indeksy: imion, dzieł cytowanych, kanonów synodalnych i soborowych, do których się odwoływano, nazw geograficznych oraz indeks rzeczowy odsyłający do najważniejszych poruszanych zagadnień. Książka ta stanowi niezbędne źródło dla mediewistów oraz wszystkich zainteresowanych historią Kościoła i całej europejskiej cywilizacji.

Pierwsze w Polsce wydanie oryginalnych tekstów soborów wraz z tłumaczeniem polskim. Obecny tom zawiera dokumenty soborów uznanych za powszechne w Kościele łacińskim począwszy od Soboru Konstantynopolitańskiegom IV (869) aż po Sobór w Vienne (1311-1312). Zajmowano się na nich przede wszystkim sprawą reformy Kościoła, którą starano się przeprowadzić drogą regulacji prawnych, oraz krucjatami. Odzwierciedlają się w tych tekstach wszystkie problemy ówczesnego Kościoła, od lichwy po wykonywanie kary śmierci. Wydanie zaopatrzone jest we wszystkie potrzebne indeksy: imion, dzieł cytowanych, kanonów synodalnych i soborowych, do których się odwoływano, nazw geograficznych oraz indeks rzeczowy odsyłający do najważniejszych poruszanych zagadnień. Książka ta stanowi niezbędne źródło dla mediewistów oraz wszystkich zainteresowanych historią Kościoła i całej europejskiej cywilizacji.

W książce autor pragnie przedstawić dziedzictwo myśli neoplatońskiej zachowane we fragmentach anonimowego (porfiriańskiego?) komentarza do Parmenidesa. Dlaczego akurat myśli neoplatońskiej? Po pierwsze dlatego, że z punktu widzenia patrystycznego jest ona najważniejsza, gdyż ogromna większość myślicieli chrześcijańskich, poczynając już od II wieku, bazowała w swoich opracowaniach myśli chrześcijańskiej właśnie na dorobku medio-platonizmu, a później neoplatonizmu. Po drugie dlatego, że takie studium lepiej ukaże zakres, w jakim może się poruszać współczesna reinterpretacja dogmatów ustalonych na pierwszych soborach w starożytności chrześcijańskiej. Autor uważa to za konieczne dla właściwego ich rozumienia w ogóle.

Pierwsze w Polsce wydanie oryginalnych tekstów soborów wraz z tłumaczeniem polskim. Tom 3 Dokumentów Soborów Powszechnych obejmuje akta soborów w Konstancji (1414-1418) i olbrzymiego soboru w Bazylei-Ferrarze-Florencji-Rzymie (1431-1445). Na tych soborach podejmowano decyzje, które zaważyły na kształcie Kościoła i Europy. Na pierwszych z nich zdymisjonowano papieży Grzegorza XII, Jana XXIII oraz Benedykta XIII, wybrano zaś Marcina V, skazano na stos Jana Husa, ustalono dekret o wyższości soboru nad papieżem. Na drugim podpisano unię z Grekami, Ormianami, Koptami, Chaldejczykami i Maronitami, określono też warunki wyboru biskupów, przyjmowania do Kościoła Żydów i zarysowano program reformy kurii rzymskiej. Oba te sobory naznaczone były napięciem pomiędzy papiestwem a ruchem koncyliarystycznym chcącym podporządkować papieża soborowi.

Pierwsze w Polsce wydanie oryginalnych tekstów soborów wraz z tłumaczeniem polskim. Obecny tom zawiera dokumenty soborów uznanych za powszechne w Kościele łacińskim począwszy od Soboru Konstantynopolitańskiegom IV (869) aż po Sobór w Vienne (1311-1312). Zajmowano się na nich przede wszystkim sprawą reformy Kościoła, którą starano się przeprowadzić drogą regulacji prawnych, oraz krucjatami. Odzwierciedlają się w tych tekstach wszystkie problemy ówczesnego Kościoła, od lichwy po wykonywanie kary śmierci. Wydanie zaopatrzone jest we wszystkie potrzebne indeksy: imion, dzieł cytowanych, kanonów synodalnych i soborowych, do których się odwoływano, nazw geograficznych oraz indeks rzeczowy odsyłający do najważniejszych poruszanych zagadnień. Książka ta stanowi niezbędne źródło dla mediewistów oraz wszystkich zainteresowanych historią Kościoła i całej europejskiej cywilizacji.

Konstytucje apostolskie powstały w Antiochii około 380 roku. Księgi I-VI pochodzą z Didaskaliów, które kompilator dostosowuje do wymogów swojego czasu. Księgi te kolejno omawiają chrześcijańskie zasady życia dotyczące: świeckich, biskupów i duchownych, stanu wdów, sierot, męczenników. Księga VI omawia herezje, a dwie ostatnie: inicjację chrześcijańską i sprawowanie Eucharystii. Księgi VII i VIII zawierają najstarsze zachowane teksty modlitw liturgicznych: Mszy Świętej, udzielania sakramentu chrztu oraz święceń biskupich. Powołuje się na nie Sobór Watykański II oraz najnowszy Katechizm Kościoła Katolickiego. Ponadto dzieło zawiera tekst Didache (księga VII, 1-32) Kanony apostolskie (księga VIII, 47), tzw. Kanony z apostolskiego synodu w Antiochii, Prawo kanoniczne św. Apostołów, Kary Apostołów dla upadłych oraz Euchologion Serapiona, czyli zbiór modlitw liturgicznych na różne okazje. Rzecz nie do przecenienia dla badaczy historii teologii i liturgii, patrologów, kanonistów.

Kanony Ojców Greckich stanowią zbiór powstały z pism i listów adresowanych najczęściej przez biskupów wielkich metropolii do różnych osób w najrozmaitszych sprawach dotyczących wspólnoty chrześcijańskiej i jej życia. Prawdopodobnie w VI wieku kanoniści wschodni zebrali w jedną kolekcję kanonów wskazania dyscyplinarne Ojców Kościoła. Na synodzie Quinisexta (692–692) w kanonie 2 wymieniono je wszystkie, nadając im moc obowiązującego prawa. Nawiązuje do nich także Sobór Nicejski II (787). Kanony prezentowane są w tradycyjnym układzie chronologicznym. Są to w zasadzie kanony powstałe przed Soborem w Chalcedonie w 451 roku. Późniejsze są tylko dwa kanony biskupów Konstantynopola zamieszczone na końcu: pierwszy Gennadiusza działającego w drugiej połowie V wieku; drugi zaś Tarazjusza z przełomu VIII i IX wieku. Kanony przedchalcedońskie w ogromnej większości wywodzą się od biskupów Aleksandrii oraz biskupów Kapadocji, z których kanony Bazylego Wielkiego są najliczniejsze w całym zbiorze. Zbiór zawiera kanony Dionizego biskupa Aleksandrii, Grzegorza Cudotwórcy biskupa Neocezarei, Piotra biskupa Aleksandrii, Atanazego Wielkiego, Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nyssy, Grzegorza z Nazjanzu, Amfilocha z Ikonium, Tymoteusza biskupa Aleksandrii, Cyryla biskupa Aleksandrii, Gennadiusza patriarchy Konstantynopola, Cypriana z Kartaginy i rozbudowany kanon Tarazjusza patriarchy Konstantynopola. Zbiór ten uzupełniają kanony arabskie Hipolita i Atanazego.

Tom obejmuje synody od Soboru Konstantynopolitańskiego I do Soboru w Efezie. W tym czasie Kościół przeżywał kontrowersję pelagiańską i nestoriańską. Tom rozpoczyna synod w Akwilei (381). Dalej pojawia się szereg synodów afrykańskich (Kartagina, Hippona) wraz z m.in.: Breviarium Hipponense biskupów Bizaceny przedstawione 13 sierpnia 397 roku w Kartaginie, zawierające dokumenty z synodu w Hipponie (393), na którym był obecny św. Augustyn, Canones in causa Apiarii - dokument po synodzie 25 i 30 maja 419 roku w Kartaginie oraz Regesta Ecclesiae Carthaginensis zawierający kanony uchwalone od 8 października 393 roku w Hipponie do 1 maja 418 roku w Kartaginie.