„Antonio Gaspari” – książki

„Przy zwalczaniu koronawirusa mogłem się przekonać, jak wiele razy uratowano ludzkie życie i ile razy można by było je uratować, gdyby zastosowano na szeroką skalę terapię ozonem”. – Antonio Gaspari Książka, którą oddajemy w wasze ręce, to historie opowiedziane przez lekarzy i pacjentów, którzy zechcieli podzielić się swoimi doświadczeniami wyniesionymi z choroby oraz wyjaśnić, w jaki sposób dzięki „ozonowej rewolucji” mogli przeciwstawić się epidemii wywołanej koronawirusem i wyleczyć coraz większą liczbę patologicznych schorzeń, przyczyniając się do rozpowszechnienia i coraz szerszego zasięgu „międzynarodówki dobra”. Dzięki tlenoterapii ozonem udało się w niektórych chorobach uzyskać ważne efekty terapeutyczne: – działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i grzybobójcze; – działanie immunomodulujące; – działanie przeciwzapalne; – reaktywacja mikrokrążenia, zwiększenie dostępności tlenu do tkanek i zmniejszenie lepkości krwi. Terapia ozonem nie ma skutków ubocznych, jest techniką minimalnie inwazyjną i nie wywołuje reakcji alergicznych, toksycznych ani interakcji lekowych. Zdolność ozonu do inaktywacji wirusów i bakterii polega na jego wysokim potencjale oksydacyjnym, który determinuje miejscowe niszczenie błon bakterii, które tracą zdolność do życia i rozmnażania się, umożliwiając również antybiotykowi wniknięcie do bakterii, co przyspiesza jej unicestwienie.

Motyw końca świata od starożytności fascynował ludzi. Dzisiaj obsesja końca świata stała się masowym zjawiskiem z systematyczną edukacją w zakresie rozpoznawania grożących klęsk. Globalne ocieplenie, wybuchy wulkanów, trzęsienia ziemi, klęski ekologiczne rozmaitego rodzaju, kryzys ekonomiczny, zapaść rynków finansowych, a do tego można dołożyć filmy, powieści, książki publicystyczne - wszystko skupia się na ostatecznej katastrofie. W obliczu tej sytuacji nie jest sprawą fundamentalną zajęcie stanowiska za albo przeciw, jak gdyby chodziło o wybór, której drużynie piłkarskiej będziemy kibicować. Chodzi natomiast okonfrontację z rzeczywistością, o zbadanie sprawy ze wszystkich stron, o sprawdzenie wiarygodności wykładni i przewidywań po to, aby zrozumieć, czy te lęki mają jakieś uzasadnienie, czy apokalipsa wogóle jest blisko, niezależnie od daty. Ideologia końca świata nie zrodziła się dzisiaj. Autorzy książki wychodzą od minionych przepowiedni końca, by potem zmierzyć się z tematem roku 2012 i towarzyszącym mu katastrofizmem. śledzą "wielkie trwogi" przewijające się przez naszą epokę, by wreszcie sprawdzić, czy rozsiewaniem lęku przed końcem świata nie są zainteresowane jakieś podmioty chcące czerpać z tego polityczne lub ekonomiczne korzyści. Odkrycia, które czekają nas w tej podróży, zaskoczą zapewne bardziej niż proroctwa Majów.