„Andrzej Samek” – książki

Niniejsza książka ma pomóc w przygotowaniu zajęć dydaktycznych z bioniki. Przedstawiono w niej wiele modułów jednostek dydaktycznych, wykładów i ćwiczeń, oraz zamieszczono odpowiednie przykłady. Omówiono również niezbędne do prowadzenia zajęć wyposażenie laboratoryjne. Podane informacje przeznaczone są głównie dla młodych wykładowców, którzy mogą z nich czerpać konkretne rozwiązania przy projektowaniu swoich zajęć lub odpowiednio poszerzać albo modyfikować własne koncepcje. Autor ma nadzieję, że książka przyczyni się do szybszego wprowadzenie bioniki do programów kształcenia inżynierów nowej generacji.

Niniejsza książka ma pomóc w przygotowaniu zajęć dydaktycznych z bioniki. Przedstawiono w niej wiele modułów jednostek dydaktycznych, wykładów i ćwiczeń, oraz zamieszczono odpowiednie przykłady. Omówiono również niezbędne do prowadzenia zajęć wyposażenie laboratoryjne. Podane informacje przeznaczone są głównie dla młodych wykładowców, którzy mogą z nich czerpać konkretne rozwiązania przy projektowaniu swoich zajęć lub odpowiednio poszerzać albo modyfikować własne koncepcje. Autor ma nadzieję, że książka przyczyni się do szybszego wprowadzenie bioniki do programów kształcenia inżynierów nowej generacji.

Monografia przybliża ewolucję zawodu inżyniera i zagadnienie kształcenia inżynierskiego na przestrzeni wieków, wskazując na jego różnorodność i odmienny przebieg w poszczególnych krajach, omawia aktualne systemy kształcenia, podkreślając przestarzałą strukturę uczelni technicznych, sformalizowanie kształcenia i zły dobór przedmiotów, nie zawsze skorelowany z programem studiów, a także wskazuje na perspektywy jego rozwoju i kierunki modernizacji. Szczególną wartością publikacji są rozdziały, w których autor ocenia jakość i wyniki procesu dydaktycznego oraz przedstawia perspektywy rozwoju studiów technicznych. Za kluczowe w tym zakresie autor uważa odpowiednie przygotowanie dydaktyczne kadry naukowej, strukturę jednostki oraz podstawowe formy przekazu wiedzy. Wprowadzone do omawianych treści syntezy utrwalają istotne zagadnienia, a liczne wykresy i schematy porządkują wiedzę.

Publikacji poświęconych mięczakom na polskim rynku jest tylko kilkanaście, ale nawet wśród nich nie ma pozycji dotyczącej głowonogów. Monografia śp. Profesora Andrzeja Samka, będąca kompendium wiedzy o tej grupie zwierząt, zasługuje zatem na szczególną uwagę.Z książki dowiemy się nie tylko o miejscu głowonogów w systematyce mięczaków, o ich budowie, miejscu występowania, trybie życia i inteligencji, nie tylko poznamy ewolucję głowonogów od kambru po czasy współczesne czy "odkryjemy" wiele gatunków, których przeglądowi Autor poświęcił jeden z rozdziałów. Dowiemy się również, jak ewoluowała budowa muszli, jakie ona miała funkcje kiedyś, a jakie ma dzisiaj, na jakiej zasadzie działają ramiona i przyssawki u kałamarnic, ośmiornic i mątew, co to jest ruch odrzutowy w mechanice pływania, po co głowonogom chromatofory i narządy świetlne. Ze zdumieniem odkryjemy, że głowonogi jako jedyne mięczaki mają szkielet chrzęstny i potrafią "myśleć" (strategie polowań), a nawet "uczyć się" (ucieczka z zamkniętego słoja)."Wartością dodaną" tej znakomitej publikacji jest "aspekt inżynieryjny", wskazujący na związek budowy z funkcją, łączący wiedzę zoologiczną i techniczną, dzięki któremu w głowonogach dostrzeżemy "maszyny" wykonujące określone zadania.Uzupełnieniem wiedzy "biologicznej" są informacje o roli głowonogów w kulturze - legendy (m.in. mitologiczna walka Herkulesa z hydrą lerneńską, średniowieczne wyobrażenia krakenów), wizerunki głowonogów na wazach okresu minojskiego, rysunki Erika Warrena i Pierre'a Montforta, obecność głowonogów w literaturze ("Moby Dick" Hermana Melville'a, "20 000 mil podmorskiej żeglugi" Juliusza Verne'a, "Pracownicy morza" Victora Hugo).Książka jest wielofunkcyjna - można ją traktować zarówno jako podręcznik dla studentów biologii czy oceanografii, jak i opracowanie popularne, po które chętnie sięgnie amator pasjonat życia morskiego, a nawet miłośnik legend, mitów i sztuki.Swoją pracę Profesor Andrzej Samek bogato ilustrował własnoręcznie przygotowanymi rysunkami, z których część wykonał mieszaną techniką akwareli i gwaszu, a część piórkiem z wykorzystaniem pracochłonnego szrafu i kropkowania (charakterystycznych np. dla grafik w XIX-wiecznych atlasach zoologicznych i botanicznych). Przepiękne, precyzyjne i perfekcyjne ryciny autorstwa Pana Profesora podnoszą wartość publikacji, którą można traktować również jako album.