„Andrzej J” – książki

Głównym celem monografii jest przedstawienie roli antagonistów receptora angiotesyny II w terapii nadciśnienia tętniczego w świetle aktualych wytycznych oraz miejsca w terapii nadciśnienia tętniczego i chorób współistniejących jednego z przedstawicieli tej grupy lektów - olmesartanu. Omówiono w niej w zarysie budowę układu renina-angiotensyna-aldosteron oraz ogólne zasady terapii nadciśnienia tętniczego na podstawie zaleceń ogłoszonych w 2018 i 2019 r.

Autorzy recenzowanej pracy podjęli się niezwykle ambitnego i ważnego zadania, przedstawienia dziejów mało znanej huty żelaza funkcjonującej w drugiej połowie XVIII w. na terenie Księstwa Siewierskiego. Wprawdzie na tle innych kuźnic wielki piec w Ząbkowicach (około 3% produkcji krajowej) nie był hutą o najwyższym potencjale produkcyjnym i ustępował najbardziej wydajnym zakładom, to bez wątpienia był on kluczową inwestycją przemysłowa i największym obiektem hutniczym w dziejach Księstwa Siewierskiego i to w okresie gdy w Europie wprowadzano nowe technologie hutnicze oraz wykorzystywano w nich także nowe surowce [...] Praca jest bardzo cennym opracowaniem pogłębiającym naszą wiedzę z dziejów techniki na ziemiach polskich, ale także niezwykle ważnym wkładem w poznanie przemysłowej przeszłości Zagłębia Dąbrowskiego. Gwarantuje to zainteresowanie publikacją nie tylko ze strony fachowców, ale także i miłośników dziejów regionu. Z recenzji prof. dr. hab. Dariusza Nawrota Leżące na pograniczu Korony i Śląska pruskiego Księstwo Siewierskie stanowiło dominium biskupstwa krakowskiego. W drugiej połowie XVIII w. obszar, stosunkowo bogaty w kopaliny, był zapleczem gospodarczym biskupstwa, skąd dowożono do Krakowa około 30% produktów przemysłowych, w tym żelazo pozyskiwane z funkcjonujących hut (wielkich pieców z zapleczem). Same Księstwo jako obiekt polityczno-administracyjny i gospodarczy od lat stanowiło przedmiot zainteresowania historyków. Autorzy ocenianej pracy wybrali jako podstawę swego studium huty żelaza w drugiej połowie XVIII w., problem poznawczo istotny, pozostający jednak na poboczu rozważań poprzedników [...] Odtworzenie dziejów jednego obiektu przemysłowego, o istotnym znaczeniu dla biskupstwa krakowskiego (czy szerzej dla tej części kraju), jest wartością poznawczą samą w sobie. Zupełną nowością jest wykorzystanie, przy bogatym spożytkowaniu źródeł archiwalnych, drukowanej literatury naukowej z tego okresu, co jest u nas ewenementem. Autorzy poszli jednak znacznie dalej: wskazali na zrozumienie ówczesnych władz kraju, roli uczonych w modernizacji zakładów przemysłowych po przejęciu dóbr biskupów krakowskich na rzecz Skarbu. Z recenzji prof. dr. hab. Zbigniewa Wójcika

Książka poświęcona została niezwykle ważnej problematyce. Walory naukowe, poznawcze i edukacyjne pracy podkreślają autorskie tabele i rysunki. Podejmując ciekawą formę szkicu, Autor w sposób inspirujący skłania do refleksji, dyskusji i dalszych poszukiwań. Szkic to w istocie swej projekt czegoś, to zakreślenie ram problematyki bez wnikania w jej szczegóły. W sztuce szkic oznacza swobodny rysunek, zazwyczaj koloru czarno-białego, „podkład” pod realizację większego dzieła, później wypełnianego barwami. Przyjęcie przez Autora książki konwencji szkicu skłania nie tylko do kreatywnego pochylenia się nad niezwykle ważną problematyką, ale także inspirująco zachęca do twórczej refleksji oraz do podejmowania autorskich prób realizacji zasygnalizowanych koncepcji w praktyce wychowawczej. Z recenzji prof. zw. dr hab. Urszuli Ostrowskiej Książka Szkice do teorii wychowania kreatywnego powstawała w latach 2010–2012. Autor wykorzystał w niej artykuły lub ich fragmenty wcześniej już publikowane w innych pracach zbiorowych, na użytek niniejszej pracy zebrane, uporządkowane i zmodyfikowane. Całość została wzbogacona o fragmenty referatów wygłoszonych na konferencjach naukowych. Kreatywność, twórczość i rozwój to procesy, które nierozerwalnie wiążą się z życiem ludzkim, zarówno w wymiarze społecznym, jak i jednostkowym. Wyróżniają one człowieka spośród innych istot żywych i wynoszą go ponad świat materialny. Stanowią jednocześnie warunek sine qua non kultury ujmowanej nie socjologicznie czy etnograficznie, ale normatywnie, a więc widzianej w optyce wartościującej, która pozwala snuć refleksję o kulturze wysokiej. Może być ona udziałem i doświadczeniem wielu, nie tylko elit, jeśli wyrasta z ideałów i aspiracji do doskonalenia moralnego właściwych każdemu człowiekowi. Taka kultura jest zdolna podnieść życie ludzkie, a razem z nim i kondycję moralną społeczeństwa na wyższy poziom…