„Agnieszka Taborska” – książki

Wszystkie psy idą do nieba. I dopiero tam dostają to, na co naprawdę zasługują. Poruszająca opowieść bezpańskiego psa o psim żywocie. Nie smutna, ale refleksyjna, nie wesoła, ale optymistyczna. Bo psy towarzyszą nam od zawsze, ale nie zawsze są przez nas zauważane i traktowane tak, jak na to zasługują. Włóczykij to pies wolny z wyboru. W swojej wędrówce poznaje różne psy: rasowe i kundle, najedzone i głodne, bezpańskie i siedzące swoim właścicielom na kolanach. Tak podobne do „swoich ludzi”, że ich bardziej przypominają niż psich kuzynów. Spotyka też psy kanapowe i podwórkowe, a także psy tresowane, występujące w cyrku. Odwiedza wystawy psów rasowych, ale nie potrafi się tam odnaleźć. Włóczykij nie zazdrości psom, które mają dach nad głową i pełną miskę, najbardziej ceni sobie swoją swobodę: Jeszcze zaś lepiej być Włóczykijem, bo tylko wtedy ma się cały świat zatknięty za uchem!. Zakłada, że kiedyś stanie się czyimś psem, bo, jak mówi: Nigdy nie jest się kimś na zawsze. Jestem Psem Włóczykijem ciekawym świata. Być Włóczykijem znaczy być jednocześnie wszystkim i niczym. Wszystkim, bo wącha się wiatr i prawie się fruwa, i niczym, gdy godzinami się moknie bez nadziei na schronienie. Patrzy się na życie to z wierzchołków gór, to z przydrożnego rowu, a smak ciastek zna się jedynie z literatury.– fragment

W kamienicy nad kanałkiem mieszkają Suseł Śpioch, Żyrafa Osobna, Kogut Konsjerż, Smok Nieistniejący, Strusie Cierpliwe, Mól Książkowy, Wielbłąd Zapobiegliwy, Pchła Zrozpaczona oraz wiele innych zwierząt. Ekscentryczni mieszkańcy kochają swój dom, większość czasu spędzając na przeprowadzkach –zawsze jednak w obrębie kamienicy. Pochodzą z różnych stron świata, każdy z nich ma inne zwyczaje i potrzeby, ale razem tworzą wspólnotę, której członkowie doskonale się uzupełniają. Opowieść pełna ciepła, humoru, a przede wszystkim życzliwości wobec innych. Dla dzieci i dorosłych.

Świat zwariował. Poradnik surrealistyczny. Jak przeżyć Agnieszki Taborskiej – w opracowaniu graficznym Lecha Majewskiego – pokazuje, że surrealizm to więcej niż styl: to sposób widzenia rzeczywistości. Choć w wielu krajach cieszy się ostatnio wielkim zainteresowaniem, w Polsce wciąż jest mało znany. Podane w poradniku „przepisy” na surrealistyczną sztukę i życie pomogą nam przetrwać w ciężkich czasach. „Ta książka z pewnością zadziała jak cudowne lekarstwo dla naszej wymęczonej zmartwieniami i lękami duszy”. – Olga Tokarczuk „Jedna z najwybitniejszych światowych badaczek surrealizmu stworzyła niezwykle oryginalną książkę o sztuce i literaturze, a także o nas. Taborska postanowiła jeszcze raz przypomnieć nam, jak wiele zależy, także w życiu społecznym, od wyzwolonej wyobraźni”. – Grzegorz Jankowicz, dyrektor Festiwalu Conrada

Książka stanowi ciąg dalszy Licha i innych – laureata nagrody Najlepszej Polskiej Książki dla Dzieci 2014 przyznanej na Festiwalu Literatury dla Dzieci. To efekt współpracy duetu: znakomitej pisarki literatury dla dzieci i dorosłych, Agnieszki Taborskiej, oraz wybitnego ilustratora i projektanta, Lecha Majewskiego. Nawiązując do polskiego folkloru i ludowych baśni, Licho wie przewrotnie traktuje tradycję przedstawiania postaci Licha jako niszczyciela porządku. Tutaj Licha porządek przywracają. Krótki rozdział poświęcony jest każdemu z zamieszkujących Polskę trzynastu Lich. Strzegą one konkretnych miejsc (Licho Małopolskie, Pomorskie, Warszawskie, Krakowskie, Łowickie, Bydgoskie czy Podhalańskie) bądź zajmują się problemami ogólnokrajowymi (Licho Urzędowe, Ekologiczne, Nocne, Meteorologiczne, Grzybowe i Zwierzęce). Za pomocą dowcipnej, często zaskakującej fabuły autorka uwrażliwia czytelnika na istotne problemy: • skażenie środowiska, • złe traktowanie zwierząt, • piractwo drogowe. Opowieść odznacza się znanym z innych książek Agnieszki Taborskiej ciepłem i optymizmem. Ilustracje Lecha Majewskiego świetnie wykorzystują zawarty w tekście humor. Młody czytelnik dowiaduje się, że – pomagając Lichom – może przyczynić się do polepszenia świata. Lektura dla wszystkich od 6 do 100 lat.

„Chęć posiadania czytelników sprawia, że tłum zaczyna się lubić! Mówiąc poważnie, nie uważam, aby liczba czytelników była najważniejsza. Każdy pisarz ma do wyboru dwie drogi: albo pisać dla masowego czytelnika, starając się zaspokajać potrzeby rynku, albo pisać to, na co ma się ochotę, wierząc, że rozsiani po świecie ludzie o podobnej wrażliwości stworzą wystarczające grono odbiorców. Ten drugi wariant wymaga więcej czasu, zanim zyska się swojego czytelnika. Ja jednak wierzę w taką politykę archipelagów.” – mówił Roland Topor w wywiadzie przeprowadzonym przez Agnieszkę Taborską, w 1994 roku w Paryżu. My też w nią wierzymy, dlatego najnowsza antologia twórczości legendarnego pisarza i skandalisty, autorstwa Agnieszki Taborskiej, pisarki i przyjaciółki Artysty, ukaże się pod tytułem Archipelagi Rolanda Topora. Szerokie studium postaci porozciągane pomiędzy wyspami absurdu, humoru, obżarstwa, lenistwa i piosenki, przyprawione szczyptą pikanterii ze strony autorki książki, miejmy nadzieję zadowoli gusta spragnionych czytelników.

Człowiek, który czeka. Pandemia na mansardzie to dziennik i książka wspomnieniowa. To także książka o podróżach, życiu między Ameryką a Europą i o Warszawie. Agnieszka Taborska z rozbawieniem i czułością przygląda się rytuałom i drobnym cudom czasu odosobnienia. Izolacja paradoksalnie wiedzie nas w kosmopolityczną wędrówkę przez lektury i filmy, ukazując pandemię oczami Brama Stokera, Gabriela Garci Mrqueza, Jos Saramago. Klasyczne powieści okazują się najlepszymi komentarzami do tego, co dziś nas spotyka. W styczniu, na dwa miesiące przed rozpoczęciem mojego sabbatical, G., która zwyczaje akademickie ma w małym palcu, poradziła mi, żebym niczego nie planowała. I tak wszystko potoczy się całkiem inaczej! Te twórcze urlopy mają bowiem tajemniczą właściwość: zawsze przynoszą naukowcom niespodzianki, przewracając ich życia do góry nogami. Jak zwykle, miała rację. Nie powiedziała tylko, że niespodzianki te będą dotyczyć całego globu. Agnieszka Taborska, pisarka, historyczka sztuki, romanistka, znawczyni surrealizmu. Autorka ponad 20 książek tłumaczonych na kilka języków, między innymi: Spiskowcy wyobraźni. Surrealizm; Okruchy amerykańskie; Senny żywot Leonory de la Cruz; Wieloryb, czyli przypadek obiektywny; Nie tak jak w raju (Dalkey Archive Best European Fiction 2017). Jej bajki dla dzieci i dorosłych dostały wiele nagród. Wykłada w Rhode Island School of Design w Providence.

Ilekroć wysiadam z pociągu w Krakowie, czuje się jak Thomas Hutter u wrót zamku hrabiego Orloka. Duchy wyzierają z każdego kata, tyle ze mniej groźne niż u Murnaua. Nie żywią się krwią, a jedynie bezgłośnie towarzysza przyjezdnym. Zaczęłam regularnie przyjeżdżać do Krakowa jako nastolatka...

Notes do prowadzenia prywatnych zapisków, ilustrowany zdjęciami Marcina Giżyckiego i tekstami Agnieszkiej Taborskiej ?Bretania ? w środku lasy, wokół morze ? tak się tam powiada.Jest tam na tyle pięknie, że prędzej czy później dopada człowieka melancholia. Może to ona właśnie pchnęła Gauguina dalej w świat? Może też czuł potrzebę odrobiny niedoskonałości, na której można by przez chwilę zawiesić oko? (?) Są tu: gotyckie katedry; kalwarie ? kamienne sceny opłakiwania pod krzyżem zajmujące sporą część placyków przed kościołami; klify, nad którymi unosi się wspomnienie rycerzy Okrągłego Stołu; dryfujące po zatoce żaglóweczki, w których dzieci uczą się nawigacji i które optymistycznie zwą się espérances. Są stojące przy źródełkach, obrosłe mchami i porostami kapliczki odstraszające celtyckie duchy miejsc. W otoczonej przez ocean krainie ujścia słodkiej wody sprzyjają cudom. Kąpiel w kamiennej sadzawce przy źródełku działa tak, jak zanurzenie się w napoju magicznym, do którego wpadł w dzieciństwie Obeliks: dodaje sił?. Tak zaczyna się niedługa, lecz gęsta opowieść zapraszająca do podróży przez kilka tysiącleci: od celtyckich menhirów po André Bretona i teorię piękna konwulsyjnego. Wersja francuskojęzyczna. Przekład: Nathalie Le Marchand

Notes – lektura obowiązkowa dla wyznawców Cthulhu i amatorów zjaw. Providence, miejsce wybierane przez pisarzy, artystów, muzyków, ludzi niepraktycznych. Absolwenci tutejszych uczelni zostają na rok po zrobieniu dyplomu, po czym mieszkają do śmierci. Co ich trzyma? O Nowej Anglii i fenomenie Providence, stolicy najmniejszego z amerykańskich stanów, pisze arcyciekawie Agnieszka Taborska. Fotografie Marcina Giżyckiego powstały w 2017 roku podczas spacerów autorów szlakiem Howarda Phillipsa Lovecrafta, Edgara Allana Poe, Phoebe Hicks i innych opatrznościowych duchów.

"Rybak na dnie morza" to dzieło duetu twórców: znanej pisarki Agnieszki Taborskiej i wirtuoza europejskiej ilustracji Józefa Wilkonia. Wydana najpierw w Niemczech i Korei Południowej, przeniesiona na ekran w filmie animowanym, książka trafia wreszcie do rąk polskiego czytelnika. Nowa wersja bajki o rybaku i złotej rybce adresowana jest zarówno do małych, jak i dorosłych czytelników.