„Adam Danek” – książki

„Adam Danek wziął na swój warsztat naukowy problematykę imperialną w polskiej myśli politycznej pierwszej połowy XX w. Podjął się zatem omówienia tematyki, która na „pierwszy rzut oka” wydawałaby się nieco zaskakująca, żeby nie użyć określenia „egzotyczna” (w znaczeniu: osobliwa). Jak to bowiem możliwe, że w Polsce międzywojennej – która po wielu latach zaborów odzyskała dopiero w 1918 r. niepodległość – pojawiły się już niemal na samym początku jej istnienia ciągoty imperialne? Nasz kraj stanął przecież wtedy przed znacznie ważniejszymi wyzwaniami związanymi z odbudową swej państwowości. (...) Znamienne, że mimo to niejednemu naszemu ówczesnemu intelektualiście i politykowi marzyła się wielka Polska.” – prof. dr hab. Marek Maciejewski „Zamiarem autora książki jest zestawienie i analiza idei politycznych formułowanych przez myślicieli i działaczy ugrupowań politycznych w Polsce pierwszej połowy XX wieku, które autor określa mianem polskiego imperializmu. Autor zastrzega, iż przy tym wszystkim jego zamiarem jest takie ujęcie problematyki imperializmu, które operowałoby tym terminem jako opisowym i niewartościującym, w sposób pozbawiony momentów ideologicznych czy emocjonalnych. Książka Adama Danka niewątpliwie wypełnia lukę obecną w rodzimej literaturze naukowej. Nie było dotąd pracy, która usiłowałaby omówić te zagadnienia w sposób kompleksowy (…). Generalnie bowiem omówienia i analizy polskich projektów imperialnych pojawiały się dotąd zazwyczaj w pracach przyczynkarskich, dotyczących myśli czy działalności poszczególnych ideologów, myślicieli i środowisk politycznych. Brak jednak było syntetycznego ujęcia tej problematyki w całokształcie polskiej myśli politycznej, ponadto specyfiką ujęcia Danka jest to, iż analizuje on myśl polityczną omawianych przez siebie postaci oraz środowisk jako właśnie imperialną sensu stricto.” – dr hab. Rafał Łętocha, prof. UJ

„Był bodaj jedynym profesorem uniwersyteckim w II Rzeczypospolitej, który publicznie deklarował poparcie dla działającego nielegalnie Obozu Narodowo-Radykalnego, w tym dla jego najskrajniejszego odłamu – Falangi. Wielu polskich uczonych, publicystów, działaczy politycznych, a nawet urzędników państwowych tamtej doby fascynowały, w różnym stopniu, faszystowskie Włochy i III Rzesza, lecz niewielu posunęło się w apologii państw Mussoliniego i Hitlera równie daleko, co on. Jego świetną karierę akademicką złamał konflikt ze studentem prawa na Uniwersytecie Warszawskim – późniejszym premierem Izraela Menachemem Beginem. Podczas II wojny światowej, pod okupacją, jako jeden z nielicznych Polaków zaangażował się w – krótkotrwałą – próbę nawiązania politycznej współpracy z Niemcami. Przy tym wszystkim był uznanym prawnikiem, politologiem, konstytucjonalistą, wykładowcą Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze. Jakkolwiek by nie oceniać powyższych faktów, nie pozwalają one uznać Zygmunta Cybichowskiego (1879-1946) za postać tuzinkową…” Ze Wstępu