Pani mnie z kimś pomyliła

Książka ta z całą pewnością napisana jest ciekawie. Autorka powieści przedstawia nam życie Joanny od momentu, kiedy nawet jej się nie śniła kariera w telewizji poprzez zachłyśnięcie się sławą i chwałą, pracę na pełnych obrotach, chwile załamania aż do momentu, w którym wszystko się kończy. Z czyjego powodu? Nie zdradzę. Ale na szczęście nasza bohatera uwalnia się od tego toksycznego świata i stara się znów normalnie żyć. Opowiadanie Ilony Łapkowskiej zostało bardzo gruntownie przemyślane i dopracowane w najdrobniejszych szczegółach. Historia czterdziestoletniej tłumaczki, która z dnia na dzień stałą się kimś ważnym ważnym daje nam sporo do myślenia. Po pierwsze - skoro jej się udało - każdemu może! Trzeba tylko trafić w odpowiednie miejsce w odpowiednim czasie. Ale z drugiej strony - czy naprawdę tego chcemy? Czy pieniądze i sława dają szczęście? Czy warto przechodzić to wszystko, niszczyć swoje zdrowie dla pełnego konta w banku i kilku spełnionych marzeniach? Ja z całą pewnością odpowiadam - nie. Ale Wy? Przeczytajcie tę powieść. Poznajcie pracę w telewizji od tej strony, która jak dotąd nie była Wam znana. Zobaczcie jak to jest naprawdę. I wtedy odpowiedzcie sobie na to pytanie.

„Sławnym jest się wtedy, gdy jest się znanym ludziom, których – dzięki Bogu – nie zna się osobiście” – pisał przewrotnie Thornton Niven Wilder, amerykański powieściopisarz i dramaturg. Słowa te mają zdecydowanie negatywny wydźwięk i choć biografie znanych i kochanych w pełni je potwierdzają, to jednak wciąż kolejne pokolenia lecą ku sławie niczym ćmy do ognia. Lecą nieświadome, że bardzo łatwo można się w tym dążeniu do sławy zagubić, a nawet … stracić skrzydła.

Ustawki, selfie i „słit focie” umieszczane na Instagramie czy Facebooku, zdjęcia na tzw. ściance – to wszystko stało się codziennością osób znanych. Najczęściej znanych z tego, że są znani, bowiem na ich koncie zwykle nie ma wielu dokonań, zaś w życiu, nie ma wielu wartości. Tylko bowiem te osoby, które mają mocny moralny kręgosłup, które wierzą w to, co robią, są w stanie odnaleźć się w tym oceanie pełnym rekinów, w tym medialnym cyrku, który związany jest już nierozerwalnie ze światem szeroko pojętego show biznesu. Aktorzy, dziennikarze, pisarze stają się celebrytami, specjalistami od wszystkiego, zaś głodna sensacji publika śledzi ich poczynania, nie tyle będąc zainteresowaną nowymi produkcjami czy utworami, ale … kolorem bielizny, nowymi znajomościami czy rozstaniami. Gdzieś w tym wszystkim zaczyna zatracać się sens tego co podmioty uwielbienia robią, a ich rzeczywiste dokonania gubią się w gąszczu prasowych doniesień.

Jak rzeczywiście wygląda ten wielki świat, jak to jest stać na scenie w świetle jupiterów, jak to jest być sławnym i bogatym, pisze Ilona Łepkowska, która środowisko show biznesu zna doskonale i to od zaplecza. Autorka jest scenarzystką popularnych telenowel, które przyciągają przed ekrany telewizorów rzesze widzów, ale tym razem występuje w roli autorki książki. W roli niezwykle udanej, należy zauważyć, bowiem jej słodko-gorzka powieść „Pani mnie z kimś pomyliła”, opublikowana nakładem wydawnictwa MUZA to pozycja, od której nie można się oderwać. Obnażając kulisy medialnego cyrku autorka zapewnie popadnie w niesławę, jednak lektura tej pełnej ironii i dystansu książki pozwala zatrzymać się na chwilę i zastanowić nad tym, co tak naprawdę w życiu się liczy i … czy są to rzeczywiście szpilki Louboutin, luksusowy penthouse w Warszawie i zdjęcie na okładce brukowca.

Łepkowska przedstawia nam Joannę Malicką, samotnie wychowująca nastoletnią córkę tłumaczkę, która z trudem wiąże koniec z końcem. Jej codzienność oznacza walkę o zlecenia, oszczędzanie na wszystkim (głównie na sobie), a także nieustanne przepychanki z byłym mężem, który notorycznie uchyla się od płacenia alimentów czy też partycypowania w kosztach edukacji córki. Zarówno Joanna, jak i nastoletnia Misia są przyzwyczajone do rozczarowań, ale odmowa współfinansowania wymarzonego kursu językowego w Londynie, jest dla dziewczynki prawdziwym ciosem. Joanna, wbrew wszystkiemu, postanawia jednak wysłać Misię na kurs i to dzięki nowemu zleceniu, jakie przekazał jej przyjaciel Piotrek.

Intratna propozycja kilkudniowej współpracy na planie programu rozrywkowego, kręconego przez telewizję TVT, pozwala pokryć nie tylko koszty samego wyjazdu, ale i bieżące zaległości. Tym bardziej, że nieoczekiwanie Joanna awansuje z tłumaczki na … prowadzącą program. Charyzmatyczny i ognisty Włoch Fabio dostrzegł w niej coś, co pokochały tłumy Polaków – niezwykłą wrażliwość, wewnętrzny spokój i rozsądek. Cechy, które stopniowo zaczynają ściągać kobietę na samo dno …

O tym, jak wygląda codzienne życie telewizyjnej gwiazdy, z zarobkami przekraczającymi pięćdziesiąt tysięcy miesięcznie, która jednak za popularność i bogactwo musi zapłacić wysoką cenę, przekonujemy się dzięki niezwykłej powieści Ilony Łepkowskiej „Pani mnie z kimś pomyliła”. Obserwując rozwój zawodowy Joanny, to, jak z przypadkowej prowadzącej program staje się jego gwiazdą, następnie producentką, jak coraz mocniej wciąga ją świat show biznesu, mamy okazję być świadkami jej wewnętrznej przemiany, choć kierunek jaki obiera, wcale się nam nie podoba. Powoli zaczyna zatracać się w tym, co robi, nie pomagają nawet ostrzeżenia córki, czy wiernych przyjaciół, którzy towarzyszą jej nie z powodu sukcesu, ale pomimo niego. Joanna rzuca się bez zabezpieczenia w ten ocean pełny drapieżnych stworzeń, pragnących ją wykorzystać, zaczyna pławić się w luksusach, powoli zatracając jednak swoje wewnętrzne piękno. Jednocześnie wciąż pozostaje naiwną i spragnioną miłości kobietą, nieświadomą jednak tego, że szuka jej nie tam, gdzie trzeba. Dlatego też daje się omamić pięknym słówkom Pawła, dlatego też daje mu się perfidnie wykorzystać. Czy zatem nieznajomy spotkany pod nocnym niebem stanie się remedium na całe zło, jakie ją otacza? Czy kiedykolwiek zdoła go odnaleźć? Jaki scenariusz pisze dla niej życie?

Dzięki współistniejącym dwóm planom czasowym, zdajemy sobie sprawę z kondycji psychicznej Joanny niemal od pierwszych stron, tym większa jest zatem ciekawość, co doprowadziło bohaterkę do takiego stanu. Obserwując jej drogę do sukcesu (czy na pewno sukcesu?) mamy szanse przeanalizować również i swoje dążenie i pragnienia, a także zastanowić się nad tym, że życie do jakiego być może również my dążyliśmy, ma swoja cenę. Pytanie tylko brzmi, czy jesteśmy gotowi ją zapłacić?

"Życie nie rozpieszcza Joanny. Samotnie wychowuje nastoletnią córkę i co miesiąc sprawdza stan konta, obawia się, że znowu zabraknie jej pieniędzy na opłacenie wszystkich rachunków. Nie chce zawieść Misi, której obiecała wyjazd na kurs językowy w Londynie, więc przyjmuje dobrze płatne zlecenie jako tłumaczka na planie nowego programu telewizyjnego. Wkrótce, nieoczekiwanie, trochę wbrew sobie, zostaje gwiazdą.

Paradoksalnie, świat show-biznesu kompletnie Joanny nie interesuje. Nie śledzi portali plotkarskich, nie jest dla niej ważne, kto wywołał jaki skandal. Jest ostatnią osobą, która mogłaby marzyć, by znaleźć się na pierwszych stronach tabloidów. I przewrotnie to właśnie Joanna sięga szczytu sławy, staje się celebrytką i może sama przekonać się, jak wygląda życie w luksusie. Czy zdoła nie zatracić siebie wśród kolejnych sukcesów? Czy będzie szczęśliwa?"

Joanna Malicka, lat czterdzieści dwa, rozwiedziona. Matka nastoletniej Misi. Tłumaczka. Ledwo wiążąca koniec z końcem. Alimenty od byłego męża przychodzą bez żadnej regularności, a wydatki nie maleją. Utrzymanie dorastającej córki też nie jest najtańsze. A teraz trzeba, po prostu trzeba wysłać Misię na obóz językowy, a ta kreatura eks nie zamierza, jak zwykle, się dołożyć. Dobrze, że Joanna może liczyć na przyjaciół. Później pomyśli, w jaki sposób spłacić zaciągnięty dług. Jak z manna z nieba „spada” bardzo dobrze płatna praca. Wyśle Misię do Londynu i jeszcze sobie coś tam odłoży.

Podczas prób do nowego programu telewizyjnego, niechcący wychodzi na to, że to właśnie Joanna świetnie nada się na jego prowadzącą. Kobieta wpada jak śliwka w kompot, w tryby show-biznesu. Wypada teraz zadać pytanie: jak początkująca w tej dziedzinie czterdziestolatka poradzi sobie w świecie, którego nie zna, a w którym, żeby przeżyć, trzeba mieć naprawdę grubą i twardą skórę.

"Stoję przy panoramicznym oknie penthouse’u z widokiem na Warszawę. Apartament na osiemnastym piętrze nowego budynku zaprojektowanego przez światowej sławy architekta jest urządzony tak luksusowo, że to aż nieprzyzwoite. Mam na sobie długą suknię z jedwabnej tafty w kolorze burgunda, efektowny, designerski naszyjnik, który nieomal urywa mi szyję, niebotycznie wysokie szpilki, których obcasy wbijają mi się w mózg, a stylistka zapina mi właśnie na przegubie bajerancki zegarek. Żadnej z tych rzeczy bym sobie nie kupiła, bo mi się nie podobają, nie są w moim stylu, a do tego kosztują majątek, każda z osobna."

Ilona Łepkowska, autorka scenariuszy do filmów i seriali telewizyjnych m.in. Och, Karol, Kogel-mogel, Nigdy w życiu, czy bijący od lat rekordy oglądalności M jak miłość. Pani mnie z kimś pomyliła to jej debiut literacki. Przyznaję, że ta powieść jest jak jeden z wielu filmów, do których scenariusze napisała. Nawet tematyka podobna do Komedii małżeńskiej, gdzie główna bohaterka zostaje tłumaczką włoskiego i zaczyna robić karierę.

Główna bohaterka niespecjalnie przypadła mi do gustu. Na początku książki można nawet było ją polubić, ale później, niestety, było tylko gorzej. Gdy Joanna wkracza w rodzimy przemysł rozrywkowy, wciąga ją to, nęci, a chwilami dojrzała w końcu kobieta zachowuje się jak dziecko w sklepie z zabawkami, nie potrafiące się na nic zdecydować. Mimo, że jej przyjaciel prosił ją, aby uważała i słuchała siebie, Joanna niepomna na ostrzeżenia zaczyna się dusić w tym „cudownym”, pełnym udawanego blichtru świecie.

"Okazało się, że ma początki depresji. może nawet nie początki. Dostała proszki. Zaczęła je brać i poczuła się lepiej. A do tego poszła na terapię. I od pani terapeutki dowiedziała się, że znieść sukces jest dużo trudniej niż porażkę. I że to właśnie jest jej przypadek. To jej trochę pomogło, bo ostatnio coraz częściej myślała, że ma coś z głową, a nie tylko z duszą. A skoro to normalne, to nie ma się czym tak bardzo przejmować…"

Powieść Ilony Łepkowskiej nie jest niczym twórczym, powiem więcej: jest schematyczna i nie wnosi nic nowego. Ot, taka komedia romantyczna, trochę słodko-gorzka. Jednak przyznaję, że czytało mi się ją bardzo dobrze. Kartki same się przewracały i czytanie nie zajęło mi zbyt dużo czasu.

Autorka świetnie opisuje ten cały szum medialny, który towarzyszy osobom znajdującym się na świeczniku. Pokazuje dwie, jakże różne strony popularności. Z jednej strony zdjęcia, wywiady, autografy, kwiaty i listy od fanów; z drugiej zaś wstrętne plotki, wszechobecni paparazzi, ohydne intrygi i konszachty, a nawet seks za zrobienie kariery. No i, oczywiście, absolutny brak prywatności.

Czy ten debiut może się podobać? Owszem. Zwłaszcza tym, którzy lubią komedie romantyczne i oglądają mniej lub bardziej namiętnie seriale telewizyjne. Ale również tym, którzy lubią zatopić się w niezbyt skomplikowanej historii czy powieści obyczajowej. Jest to taka książka do przeczytania raz, więcej z pewnością do niej nie wrócę. Wielbicielom talentu Ilony Łepkowskiej jak najbardziej polecam.

"Dziennikarka przysłała do autoryzacji tekst wywiadu. Wynikało z niego, że jestem szczęśliwa, spełniona i pełna wspaniałych marzeń i nadziei na przyszłość. Byłam nieszczęśliwa, przegrana, nie miałam cienia nadziei i nie wiedziałam, jak przetrwam najbliższe tygodnie, nie mówiąc o roku. Ale nie zmieniłam w wywiadzie ani słowa. Nikogo nie interesowała nieszczęśliwa Joanna Malicka. Nikt nie chciał czytać o tym, że czuje się przegrana, że ma na własne życzenie totalnie spieprzone życie i codziennie myśli o tym, żeby ze sobą skończyć…"

http://monweg.blogspot.com/2016/06/pani-mnie-z-kims-pomylia-ilona-epkowska.html