Zabrania się miłosnych ekscesów na progu stancji

Zabrania się być smutnym, tak głosi jedna z zasad ustalonych przez bohaterkę powieści Mamen Sànchez o dość długim i zawiłym tytule "Zabrania się miłosnych ekscesów na progu stancji". I jeśli zakazy powstają po to, żeby je łamać, smutek jest ostatnią rzeczą jaka grozi w przypadku lektury powieści hiszpańskiej pisarki. Ciepła, dowcipna i pełna zakazów powieść, które wszyscy łamią na potęgę.

Cecilia Duenas, czterdziestoletnia pani mecenas próbuje po rozwodzie, poukładać na nowo swoje życie. Po rozwiązaniu wspólnoty majątkowej i uzyskaniu rozwodu, Cecilia wyprowadza się z miasta i przenosi się do domu dziadków, w którym kiedyś mieszkała. Najpierw czeka ją kapitalny remont, nie tylko domu, ale i swojego życia. Domem zajmie się firma Michał Anioł Buonarroti, a tak naprawdę Andreas Leal, ze swoją ekipą. Życiem Cecilii, ona sama i przewrotny los. Na początek, Cecilia postanawia w domu dziadków otworzyć stancję dla studentek. A żeby wszystkim żyło się łatwiej ustanawia zasady wspólnego mieszkania.

Papier przyjmie wszystko, życie to brutalnie weryfikuje, szczególnie jeśli studentki, które wprowadzają się pod dach Cecilii i które owych zasad mają przestrzegać, to istoty o różnych charakterach, odmiennych temperamentach, skrywające liczne tajemnice, więc zakaz sekretów, intryg i kłamstw już na wstępie nie ma racji bytu. Zakaz miłosnych ekscesów na progu stancji wydaje się być znacznie łatwiejszy do przestrzegania z uwagi na fakt, że zarówno właścicielka jak i lokatorki zgodnie z regulaminem stancji to osoby zachowujące "przyzwoitość do cnoty". No cóż, życie dzięki regulaminom jest znacznie łatwiejsze, ale dużo ciekawsze, gdy zasad się nie przestrzega.

Nie będę ukrywać, obawiałam się tej książki, trochę przez dość przewrotny tytuł, nie miałam pewności czego mogę się spodziewać. Sama książka jest równie przewrotna jak jej tytuł. Mamen Sànchez połączyła w "Zabrania się miłosnych ekscesów na progu stancji" powieść obyczajową, romans, wątek kryminalny i mnóstwo tajemnic, które pozwalają przez chwilę poczuć się jak Hercules Poirot. Dodatkowo okrasiła to sporą dawką ironii i humoru.

Fabularnie prosta, ale zaskoczył mnie styl powieści. Mało kto dziś pisze tak barwnym i malowniczym językiem powieści obyczajowe jak zrobiła to autorka w swojej książce (druga wersja brzmi, że zbyt mało podobnych książek czytam).

"Zabrania się miłosnych ekscesów na progu stancji" świetnie wpisuje się w serię "Gorzka Czekolada". Przyjemnie słodka, ciepła, zabawna, ale z gorzkim posmakiem. Jak prawdziwa gorzka czekolada. W czasie lektury powieści jest czas na uśmiech, chwile wzruszenia, ale i na moment refleksji. Autorka porusza w swojej powieści trudne problemy, dla samych bohaterów często dramatyczne, ale przekazuje je czytelnikowi w wyjątkowo lekki sposób, to wyjątkowa umiejętność.

Mamen Sànchez daje tym samym nadzieję na lepsze jutro, pokazując, że w naszym życiu jest czas na smutek, zwątpienie, strach po rozwodzie, ale z tego bólu można wyjść i znowu cieszyć się życiem. Przy okazji zwraca jak dużą wagę odgrywa rodzina i przyjaciele. Na bliskich możemy liczyć w najtrudniejszych chwilach.

"Zabrania się miłosnych ekscesów na progu stancji" Mamen Sànchez to idealna powieść na długie jesienne wieczory. Książka przy której można się odprężyć i zażyć choć trochę hiszpańskiego słońca. Lekka, niezobowiązująca, ciepła, ale niebłaha powieść o miłości, sile przyjaźni i rodzinie.

https://cuddle-up-with-a-good-book.blogspot.com

Na początku może wspomnę o tym, że pomimo tak długiego i oryginalnego tytułu książka jest naprawdę ciekawa.

Jest to w połowie romans, a w połowie obyczajówka.

Opowieść jest o kobiecie, która po rozwodzie postanawia zacząć życie na nowo. Oczywiście książka pomimo swojego humoru, zaczyna się bardzo smutno.

Mąż, z którym przeżyła swoje życie, postanowił ją zostawić dla, jak ona to ujęła, młodszej. Pomimo tego, że kobieta ma już przeszło 45 lat, to i tak w bardzo szybkim tempie wyprowadza się, sprzedaje mieszkanie i powraca do domku po dziadkach.

Po małej konsultacji z rodzicami, Cecilia postanawia przeistoczyć mały przytulny domek na stancję dla studentek.

Już pierwszego dnia kobieta dzwoni po fachowca i kiedy on składa jej wizytę, razem próbują dojść do porozumienia.

Jednak to dopiero na pierwszym piętrze okazje się że ktoś je zamieszkuje. Dziki lokator korzysta z tego, że dom jest opuszczony i przychodzi za potrzebą do środka.

Jak się później okazuje ten dziki lokator mieszka na tyłach domku w starej szopie i jest uchodźcą.

Czy jest niebezpieczny?

Jest jeszcze jedna sprawa, która dręczy główną bohaterkę. Po zburzeniu pewnej ściany w środku pomiędzy cegłami znaleziono zawiniętą paczuszkę. A w niej Cecilia znajduje coś co ma ścisły związek z jej rodziną.

Książka, która przeskoczyła moje oczekiwania. Dowcipna z humorem i jednocześnie z lekką tajemnicą owijająca całą fabułę. Później fabuła dziwie się rozdziela na czterech bohaterów. Co jest przemyślane i prawdę mówiąc, bardzo fajne.

Tajemnice, zagadki i miłość. Te trzy rzeczy tworzą zgrabną historię, która zadziwia, prowadzi do łez i jednocześnie śmieszy.

Ocena: 10/10

Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

[cała opinia dostępna na moim blogu pod adresem: http://erpgadki.pl/blog/index.php/2016/06/04/o-kulejacym-zeglarzu-i-niechcianych-kabaretkach/ ]

Zabrania się myśli, że ta książka nie jest dla ciebie. Zabrania się hamowania wybuchów śmiechu, kiedy najdzie Cię ochota na wielkie parsknięcie. Zabrania się powstrzymywania się przed rozczulaniem w zetknięciu ze scenami romantycznymi. A czego zabrania Mamen Sanchez?

"Zabrania się zamartwiać z przyczyn obcych zdrowemu rozsądkowi,

Zabrania się uderzać w czułe punkty,

Zabrania się wściubiać nos w nieswoje sprawy,

Lokatorki nie będą brały udziału w działaniach nielegalnych i amoralnych,

Zabrania się rozpaczać nad rozlanym mlekiem,

Należy dogłębnie zastanowić się przed podjęciem decyzji, która mogłaby zatrząść stancją w posadach.(...)"

(...)

Na stancji często uderzy się w czuły punkt, dochodzi do miłosnych ekscesów nie tylko na progu stancji, ale także na ganku i bardziej cywilizowanie – w łóżku, lokatorki biorą udział w działaniach nielegalnych, zwłaszcza w celu odnalezienia właściciela „skarbu” z jednej ze ścianek działowych wydobytego podczas remontu. Nie może być za spokojnie i nudą nie powieje, kiedy na scenę wkracza porcelanowa Noel, temperamentna Catalina a’la Christie i rosyjska piękność Ivana. Nawet gosposia kryje pewien sekret, który niełatwo będzie rozwikłać. I dlaczego kuleje i pan, i pies? Jeśli Cecilia narzekała na rutynę, a życie zdawało się jej bezbarwne, to dzięki lokatorkom i utykającemu budowniczemu, jej świat zamigocze tysiącem barw.

Mamen Sanchez kolejny raz pokazała, że umie stworzyć historię, która nie tylko zadba o dobrze wykreowanych bohaterów, ale przede wszystkim będzie nieść czytelnika najróżniejszymi ścieżkami literackiej krainy, stawiając na drodze zarówno zagadki, jak i roztaczając woń miłosnych perfum, które tylko zaostrzają apetyt na kolejne zabronione rozdziały.

(...)

Zabrania się nie skorzystać z tej zachęty! ;)