Humor a współczesna kondycja sztuki

Niedawno zmarły Arthur C. Danto (1924–2013) należał do najbardziej znanych amerykańskich filozofów sztuki. Był wszechstronnym myślicielem, który początkowo, w latach 60. XX wieku, starał się z perspektywy filozofii analitycznej przyswoić Ameryce myśl „kontynentalną” (Nietzsche, Sartre). W latach 70. powrócił do dziedziny, od której zaczął w młodości (studiował malarstwo). W Czym jest sztuka, swojej ostatniej książce (2013), objaśnia sformułowaną przez siebie definicję sztuki jako „ucieleśnionego znaczenia”. Tą definicją chce objąć zarówno dzieła „mimetyczne”, jak i nieprzedstawiające. W celu historycznej ilustracji swego podejścia skupia się na kilku przykładach składających się na poszczególne rozdziały eseju: freski w Kaplicy Syks...

Z jednej strony korzystam z koncepcji analogicznej do proponowanej przez W. J. T. Mitchella i staram się badać to, w jaki sposób funkcjonuje sama kultura, a dyskurs studiów kultury wizualnej widzę jako narrację, podobną do studiów kulturowych, które zajmują się między innymi pojęciem kultury. Z drugiej zaś strony badam samą wizualność i funkcjonowanie metafor wizualnych, które odnoszą się do kultury, ale również do samej rzeczywistości realnej. Metafory wizualne obrazują idee, poglądy i koncepcje teoretyczne, które odnoszą się do naszego postrzegania świata. – fragment Wstępu. Konrad Chmielecki – doktor nauk humanistycznych, specjalista w dziedzinie medioznawstwa i filmoznawstwa. Autor książki Estetyka intermedialności oraz redaktor pracy zbiorowej Teor...

W książce udało się pogodzić istotny dla pozycji naukowych, precyzyjny i fachowy język socjologii z postulatem zrozumiałości i atrakcyjności wywodu. Będzie to pozycja niewątpliwie atrakcyjna zarówno dla socjologa, jak i dla szerszego kręgu odbiorców związanych zawodowo z problematyką współczesnej ikonografii (kulturoznawców, artystów, specjalistów od public relations, studentów wszystkich kierunków nauk humanistycznych). Myślę, że ma ona szansę wydostać się również poza krąg czytelników zawodowo związanych z prezentowaną problematyką i zainteresować każdego, kto jest ciekawy zmian społecznych dokonujących się na naszych oczach. Dużą korzyść przynieść może czytelnikowi rozbudowana i starannie dobrana bibliografia, dotycząca zarówno źródeł...

Zainteresowanie, z jakim wśród Odbiorców, przede wszystkim profesjonalnych badaczy historii fortyfikacji, jak i licznej grupy miłośników oraz popularyzatorów tej tematyki, spotkał się I tom pracy Ars fortificandi. Studia i materiały z dziejów architektury obronnej, spowodowało podjęcie decyzji o kontynuowaniu serii. Grupa autorów podjęła się przygotowania nowych opracowań, będących wynikiem badań szczegółowych, których wkład w postęp naukowy może okazać się niezwykle istotny. W rezultacie, po nieco ponad półtora roku od ukazania się części I, do rąk Czytelników z przyjemnością kierowany jest kolejny zbiór studiów dotyczących architektury obronnej. W skład publikacji weszło sześć tekstów podejmujących bardzo różnorodną problematykę, a wśr�...

Autor ukazuje różnorodność koncepcji filozoficznych, które poszerzają perspektywę pola estetycznego, włączając w nie obszary wykraczające poza tradycyjny model sztuki. Teatr angażujący widza w przedstawienie, instalacja, której stajemy się częścią, zjawiskowość chmur na niebie pokazują, jak można w inny sposób wartościować estetycznie, wyłamując się spod konwencjonalnych zasad oglądu. Znajdziemy tu namysł nad doświadczeniem zjawiska atmosferycznego, omawianego w tradycji pokantowskiej, Jean-François Lyotarda oraz Maurice'a Merleau-Ponty'ego, i nad wydobytym z tego doświadczenia obrazem chmur, dla którego podporą stała się teoria obrazu zaczerpnięta z prac Hansa Beltinga i Georges'a Didi-Hubermana. Kategorie estetyczne zarysowane w książce służą od...

Jean-Paul Sartre i Maurice Merleau-Ponty to najważniejsi francuscy przedstawiciele filozofii egzystencjalizmu. W 1945 r. obaj zakładają „Les Temps Modernes” – czasopismo mające być platformą dyskusji różnych nurtów radykalnej lewicy. W 1950 r. Merleau-Ponty wywołuje skandal, publikując esej Humanizm i terror komuniści oskarżają go o ogłoszenie paszkwilu na ZSRR, liberałowie o próbę usprawiedliwienia czystki Stalina z końca lat 30., w trakcie której wymordowano tysiące działaczy radzieckiej partii bolszewickiej. Wkrótce drogi obu filozofów ostatecznie się rozejdą. W 1953 r., w atmosferze powszechnej psychozy, że zimna wojna przekształci się w trzecią wojnę światową, Sartre udzieli bezwarunkowego poparcia komunistom, Merleau-Ponty zaś odejdzie z redakc...

Numer ewidencyjny w wykazie: 1145/1/2O22 Nowy przedmiot Historia i Teraźniejszość wymaga także nowego podejścia do podręcznika. Autor – wybitny badacz, historyk i ekonomista, człowiek bardzo aktywny społecznie – postawił na narracyjność. W połączeniu z atrakcyjnym stylem pisania powinno przynieść to istotny efekt dydaktyczny, pobudza bowiem ciekawość czytelnika-ucznia. Samo przeczytanie tej książki spowoduje przyswojenie i zapamiętanie części zjawisk oraz tendencji występujących w najnowszej historii Polski oraz świata. Tekst został wsparty prawie pół tysiącem świetnie dobranych ilustracji, w większości unikatowych, tworzących równoległą narrację i niosących także wielką porcję wiedzy. Absolutną nowością są zastosowane w podręczniku specjal...

Tom "Humor w kulturze i edukacji" ma charakter interdyscyplinarny, a przyjęte przez Autorów perspektywy, kulturowe i edukacyjne, stały się nierzadko pretekstem do ważnych uogólnień i diagnoz o charakterze uniwersalnym. Rozpiętość tematów i zagadnień pozwala na pogłębioną i wieloaspektową refleksję, której przedmiotem jest humor. Zaprezentowane w kolejnych artykułach rozważania mogą stać się inspiracją do własnych poszukiwań i przemyśleń na temat źródeł i sensów związanych z sygnalizowaną w tytule problematyką.

Publikacja "Humor w perspektywie kulturowo-językowej" stanowi przykład nowoczesnego, interdyscyplinarnego opisu oraz interpretacji wybranej - niezwykle złożonej i wieloaspektowej - kategorii kulturowej. Przyjęte koncepcje badawcze wpisują się w różne obszary współczesnej refleksji humanistycznej, wśród których należałoby wymienić: językoznawstwo , kulturoznawstwo, literaturoznawstwo, dydaktykę, psychologię, pedagogikę, neurologopedię. Książka będzie z pewnością kolejnym ważnym opracowaniem wzbogacającym polską humorologię, bo choć temat komizmu i humoru należy do znanych i chętnie podejmowanych, widać, że jednak wciąż w tej sferze pojawia się wiele problemów godnych naukowej refleksji.