Księga kłamstw

Teri Terry całkowicie mnie kupiłam swoim umysłem i stylem. Moja miłość do jej twórczości zaczęła się od trylogii "Zresetowana". Pierwszy tom totalnie mnie olśnił, a kolejne utwierdzały tylko w przekonaniu, że ta autorka zasługuje na szczere uznanie. Czy "Księga Kłamstw" wywarła również na mnie piorunujące wrażenie?

Tak, tak, tak! Nie wiem skąd Terry czerpie pomysły na swoje książki, ale są one niebanalne i niemalże całkowicie oryginalne. Ta pisarka depcze po oklepanej schematyczności. Fabuła pełna jest zaskakujących wydarzeń oraz ciekawych wątków, których rozwinięcie naprawdę absorbuje. Główna tajemnica, na której opiera się cała historia, podnosi ciśnienie. Autorka zręcznie budowała napięcie za jej pomocą. Akcja potrzebuje trochę czasu na rozkręcenie się, ale nieźle się rozpędza. Początek wymagał dość sporego zaangażowania, ale później lektura szła już błyskawicznie, a kolejne strony znikały niezauważenie. Postacie w żadnym stopniu nie sprawiały wrażenia papierowych, wręcz przeciwnie, wzbudzały wiele najprzeróżniejszych emocji. Począwszy od zainteresowania, poprzez irytację, aż do sympatii. I tym sposobem "Księga kłamstw" ląduje na liście moich ulubieńców.

Teri Terry to kobieta, która nie może za długo mieszkać w jednym miejscu. Mieszkała już w Australii, Kanadzie, Anglii, Francji. Posiada cztery tytuły naukowe i wiele paszportów. Ludzie uwielbiają jej książki, ale znajdą się również surowi krytycy jej historii.

Zainteresowałam się tą powieścią, ponieważ opowiada ona o siostrach… bliźniaczkach. Poczułam tam gdzieś wewnątrz, że muszę ją przeczytać, że może czegoś się dowiem o mojej siostrze… „Księga Kłamstw” to thriller psychologiczny. Totalnie nie moja „działka”, ale naprawdę warto zajrzeć do tej książki. Na pierwszy rzut oka ma bardzo intensywną kolorystykę okładki, jedyne co mi nie pasuje to czcionka tytułu. Moim zdaniem mało czytelna, ale jak to mówią nie ocenia się książki po okładce!

Teri Terry przedstawia nam siostry bliźniaczki, które przez całe życie żyły osobno, w różnych warunkach, w innych rodzinach. Osobno, nie wiedząc o swoim istnieniu. Kiedy na pogrzebie matki jedna z sióstr - Quinn zauważa kobietę, która jest jej odbiciem lustrzanym, jest w wielkim szoku. Ta kobieta ma na imię Piper, mieszkała ona z rodzicami w nieziemskim domu. Po tylu latach nieobecności i braku kontaktu między sobą każda z nich ma ukryte sekrety, najciemniejsze historie, i problemy, których żadna nie śpieszy wyjawić. Czy, aby kochać trzeba ufać? Czy może kobiety nie są godne swojej miłości, bliskości czy jakiegokolwiek kontaktu? Jak odnaleźć prawdę w osobie, której praktycznie się nie zna? Czy możliwe jest odkrycie, która z sióstr kłamie? Pomimo nieskazitelnej urody kobiet czeka je mroczna historia.

Teri Terry zaczarowała mnie swoją książką, sprawiła, że każda linijka tekstu przemykała tak szybko, że nawet nie zauważyłam, kiedy wylądowałam na ostatniej stronie. Książka porusza problemy psychologiczne, ale również rodzinne i miłosne. Nie mam tu na myśli miłości do mężczyzny, tylko miłości siostrzanej, która została obudzona po wielu latach życia w nieświadomości, że gdzieś obok może nie daleko stąd żyje ktoś tak bardzo podobny i bliski. Ale czy ta bliskość i miłość jest prawdą czy kłamstwem? Czy te niebieskie, czarujące oczy są szczere i bez grzechu? Czy w ogóle coś tu jest prawdą? Dowiedzcie się sami, czytając ten wciągający thriller.

Ducky, lat 17

źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

ŚMIERĆ JE POŁĄCZYŁA

Spotykają się na pogrzebie matki - jedna ją opłakuje, druga przyjeżdża sprawdzić, czy kobieta faktycznie nie żyje. Dlaczego ich podejście do śmierci rodzicielki jest tak różne? I dlaczego zamiast szukać wyjaśnień u ojca, dziewczyny ukrywają swoje spotkanie? Prawda okaże się bardziej zaskakująca, niż się Wam wydaje.

PIPER I QUINN

Piper jest świetna w kłamaniu, ma dar przekonywania i nie sposób się jej sprzeciwić. Dopiero Quinn jest odporna na jej urok. Cicha, momentami nieco wycofana i nieśmiała, przez trudne dzieciństwo u boku babci. I przede wszystkim - nauczona, by zawsze mówić prawdę. Choć z wyglądu są niemal identyczne, ich charaktery się różnią. Ich prawdziwe zamiary także. I chociaż konflikty narastają, zwłaszcza przez chęć Piper, by ukrywać przybycie siostry do miasta, jedna z nich zawsze stara się załagodzić sytuację. Czy kryje się za tym zwykła chęć poznania bliźniaczki, czy też coś więcej?

Autorce należy się duży plus za kreację dziewcząt. Ich charaktery były złożone, a często wręcz zwodnicze, co jeszcze bardziej pobudzało moją wyobraźnię, by obmyślać kolejne teorie, jakie może być rozwiązanie tej historii.

POZOSTALI BOHATEROWIE

Tu niestety mały minus, bo miałam wrażenie, że jedynie główne bohaterki są świetnie wykreowane, a reszta postaci była potraktowana nieco po macoszemu. I jak w przypadku ojca, z którym mieszkała Piper, czy też jej chłopaka - Zaka, aż tak by mi to nie przeszkadzało, to szkoda, że autorka nie pokusiła się o rozwinięcie wątku babki bliźniaczek, która była bardzo intrygującą kobietą. Trochę było mi jej mało, zwłaszcza, że była ważnym elementem tej historii. Już matka, chociaż w czasie trwania akcji już nie żyła, to dowiedzieliśmy się o niej nieco więcej, dzięki czemu mogliśmy zrozumieć jej postępowanie.

NIEPRZEWIDYWALNA

No właśnie, wspomniałam o teoriach, prawda? Miałam ich wiele, jednak żadna z nich nie sprawdziła się w 100%, bo autorka zaskoczyła mnie czymś zupełnie innym i jestem jak najbardziej zadowolona z takiego obrotu sprawy. Jedynie niewielkie elementy historii bliźniaczek udało mi się wcześniej rozszyfrować. Książka zaskakuje również wątkiem fantastycznym, bo chociaż wiedziałam, że takowy się pojawi, to nie miałam pojęcia, jaki obierze kierunek. Na początku obawiałam się, że nie odnajdę się w takich klimatach, ale szybko okazało się, że nie mam z tym żadnego problemu. Dodatkowo, ogromnie spodobało mi się zakończenie - ciekawie obmyślane i intrygujące. Pokusiłabym się też o stwierdzenie, że było ono nietypowe i ani trochę nie trącało schematem. Jednocześnie, zgrabnie łączyło ono wszystkie wątki, nie pozostawiając żadnych luk w historii, a wszystkie wyjaśnienia dotyczące tytułowej Księgi kłamstw były jak najbardziej satysfakcjonujące. Kolejny punkt dla Teri Terry!

MROCZNY KLIMAT

Przez całą lekturę towarzyszy nam klimat tajemniczości, jakiegoś mroku, ukrytego w historii. I chociaż na początku żadnych ciemnych mocy nie uświadczymy, to jednak cały czas w głowie miałam myśl, że ktoś tutaj kłamie, a prawda jest o wiele bardziej skomplikowana, niż by się wydawało. Później, gdy wkroczył wątek fantastyczny, nie do końca rozumiałam na czym to wszystko ma polegać, jednak jak się okazuje, był to zabieg zamierzony i dopiero pod koniec otrzymamy wszystkie odpowiedzi. Warto dodać też, że pewne elementy historii oparte są na prawdziwych miejscach i okolicznych legendach, co tym bardziej podkręciło moje zaciekawienie i niezwykły klimat.

STRUKTURA

Naszą historię opowiadają naprzemiennie obie siostry, dzięki czemu możemy je lepiej poznać. Każdą myśl, tajemnicę, dręczący sen. Jednak warto pamiętać, że obie coś ukrywają, więc musimy być czujni z naszymi ocenami, które w niektórych momentach będą nasuwały się same.

Księgę kłamstw czyta się całkiem szybko, ze względu na krótkie rozdziały i fakt, że historia angażuje nas i wzbudza ogromną ciekawość losów dziewczyn, przez co nawet nie zauważymy, kiedy dotrzemy do końca opowieści.

PODSUMOWUJĄC

Księga kłamstw, to książka nietypowa, która pod przykrywką historii bliźniaczek wprowadza nas w mroczne klimaty starych legend, dając im nowe życie, jednocześnie ukrywając między kartami przesłanie, dotyczące prawdy i kłamstw, które warto poznać.

Komu polecam? Miłośnikom legend i wątków fantastycznych oraz klimatycznych, zaskakujących historii.

Komu nie polecam? Tym, którzy mają ochotę na wątki romantyczne, bo tutaj takowych za bardzo nie uświadczymy.

Matka Quinn umiera i mimo że dziewczyna wspomina ją raczej chłodno, wybiera się na jej pogrzeb, gdzie spotyka... swoją siostrę bliźniaczkę. Quinn nie wiedziała o Piper. Dziewczyny postanawiają, że poznają się lepiej i dowiedzą się, czemu matka im o sobie nie powiedziała. Chcą też uzyskać informację o tym, dlaczego zostały rozdzielone. Quinn żyła do tej pory w odosobnieniu, pośród wrzosowisk, a Piper miała wszystko – rodziców, przyjaciół, dom, świetne ubrania i najlepszego chłopaka pod słońcem. Dlaczego o sobie nie wiedziały? I dlaczego Piper żyła jak księżniczka, podczas gdy Quinn musiała pracować i żyć z dala od rodziny?

Księga kłamstw Teri Terry ma dwie wymienne narracje pierwszoosobowe. Quinn i Piper mają szansę opowiadać historię ze swojej perspektywy, często się uzupełniając, ale też pokazując inne spojrzenia na to samo wydarzenie. Bliźniaczki są różne jak woda i ogień – Quinn wychowywana była w odosobnieniu, ma żal, że to Piper zgarnęła to, co najlepsze. Quinn jest skryta, wycofana, ale chce tego, co ma jej siostra. Piper natomiast jest podekscytowana posiadaniem bliźniaczki, chce dowiedzieć się o niej więcej, jest spontaniczna i otwarta.

Głównym tematem jest odkrywanie przez siostry swojej przeszłości i tożsamości. Okazuje się, że prawie nikt nie wiedział o istnieniu bliźniaczek. Sprawa jest jednak bardzo tajemnicza – Quinn traktowana była przez matkę chłodno, nie z braku miłości, lecz przez przepowiednię, która dotyczyła sióstr. Dziewczyny nie są bowiem zwykłymi nastolatkami – ciąży nad nimi mroczna klątwa, która sprawiła, że zostały rozdzielone w dzieciństwie i o sobie nie wiedziały. Siostrzana krew przyciągnęła je jednak do siebie.

W tle widzimy jeszcze inne wątki. Po pierwsze oczywiście chodzi o odkrycie rodzinnej tajemnicy i przepowiedni, która mówi o przyszłości dziewczyn. Oprócz tego mamy też relacje rodzinne, które nie są typowe – już sam fakt, że siostry o sobie nie wiedziały, jest zadziwiający. Po drugie mamy też skomplikowane relacje między bliźniaczkami – nie znają się, są siebie ciekawe, lecz różnią się znacznie i nie wiedzą, jak się do siebie zbliżyć. Dodajmy do tego kwestię zaufania, podmianki w roli jednej bądź drugiej siostry, pomyłki w rozróżnieniu ich i zazdrość, która w obu ujawnia się w jakimś stopniu – Quinn zazdrościła siostrze domu, relacji z rodzicami, normalności, Piper możliwości mieszkania z babcią – i tworzy się wielowątkowa fabuła, która nie jest jednak przesadnie rozbudowana i przeładowana treścią.

Książka jest nietypowa. Początkowo wygląda jak thriller pełen tajemnic, niepewności i niewiadomych. Z czasem dochodzi o tego wątek paranormalny, który udziwnia historię. Jest ciekawy i przemyślany, ale wprowadzony zostaje dość nagle, choć wcześniej mogliśmy zauważyć pewne przesłanki sugerujące jego pojawienie się. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw i byłam zdziwiona podczas lektury.

Zaskakuje też kreacja postaci – na początku czytelnik przez zachowanie bliźniaczek może określić, którą z nich lubi bardziej, a która mniej przypadła mu do gustu, potem jednak wszystko się zmienia. To świetne posunięcie, które sprawia, że zupełnie inaczej traktujemy bohaterki. Podoba mi się to też dlatego, że autorka pokazała, jak błędne może być pierwsze wrażenie.

Księga kłamstw to niezła powieść młodzieżowa z domieszką thrillera i fantasy. Wielkim plusem tej pozycji są narracja i kreacja bohaterów. Nie brakuje mrocznych scen, które dodają całej sprawie tajemniczości i niesamowitego klimatu. Trochę zdziwiło mnie wprowadzenie elementów paranormalnych do fabuły, która i tak była już intrygująca. Całość wypada jednak dobrze, wciąga i sprawia, że nie można doczekać się rozwiązania. To lektura dla młodych fanów thrillerów. Znajdziecie tu niebanalne bohaterki i historię, która może was zaskoczyć.