Eksplozje

Janusz Leon Wiśniewski to jeden z tych autorów, którzy piszą tak, jakby przejrzeli duszę ludzką i potrafili dotrzeć do najgłębiej skrywanych uczuć i emocji. Jego książki zazwyczaj dotyczą kobiet i miłości. Ma na swoim koncie fenomenalną Samotność w sieci, ale też zbiory opowieści, które obnażają kobiece pragnienia.

Najnowsza pozycja Janusza Leona Wiśniewskiego, Eksplozje, to zbiór szesnastu opowieści. Osiem z nich jest autorstwa Wiśniewskiego, kolejne osiem – innych pisarzy, w tym Tomasza Jastruna, Alka Rogozińskiego czy Igora Brejdyganta. Książka to literacka gra, dialog, który podejmuje autor Bikini z innymi twórcami. Każde jego opowiadanie to zamknięta historia. Autorzy, którzy mu „odpowiadają”, albo podejmują sam temat poruszany przez Wiśniewskiego, albo kontynuują tę samą opowieść lub też przedstawiają ją oczami innego bohatera.

Tematyka jak zwykle związana jest z kobietami. Nie zabrakło miłości i uczuć z nią związanych – strachu, niepewności, rozczarowań, ale też namiętności, pożądania, zaufania. Autorzy pokazali różne odcienie kobiecego życia. Każdy z nich miał swoją wizję na opowiadanie, dzięki czemu całość wypada różnorodnie, ale równocześnie spójnie dzięki tematyce.

Wielką zaletą tej książki jest tematyka. Wiśniewski znany jest kobietom jako pisarz, który doskonale zna ich psychikę i potrafi pokazać każde wydarzenie tak, że można się w tym tekście odnaleźć. Jego bohaterki to normalne kobiety, w zachowaniu których można przejrzeć się jak w lustrze. Autorzy, którzy partnerują Wiśniewskiemu w Eksplozjach, nie zawsze kojarzeni są z podobnym typem literatury, a jednak poradzili sobie z tematyką.

Plusem lektury jest też pomysł na jej realizację. Ten literacki dialog, który podejmuje Janusz Leon Wiśniewski i inni twórcy zaproszeni do pisania tej książki, jest naprawdę ciekawą formą. Dzięki temu poruszane są różne odcienie tego samego tematu, ale w inny sposób. Nie nudzi to czytelnika, pozwala mu odkrywać ciągle nowe spojrzenia pisarzy. Także same opowiadania są bardzo zróżnicowane. Niektóre posiadają narrację pierwszoosobową, inne trzecioosobową. Forma przedstawienia historii jest różna. Niekiedy narrator jest zupełnie zdystansowany, innym razem bardzo dobrze zna postać, o której mówi. Nigdy nie wiemy, czego spodziewać się w kolejnej części i ta niewiadoma jest dodatkową atrakcją lektury.

Eksplozje zachwyciły mnie realizacją, tematyką i opowiadaniami. Oczywiście, niektóre bardziej do mnie dotarły (absolutnie fantastyczna Kochanka i obie opowieści rozdziału piątego), inne zaciekawiły mnie mniej, ale całość wypadła naprawdę bardzo dobrze. To pozycja, na którą uwagę powinny zwrócić kobiety nie tylko zachwycające się Wiśniewskim i jego twórczością. To książka, która spodoba się wszystkim poszukującym niebanalnej literatury – bo czy dziewięciu mężczyzn piszących o kobietach może być banalnych?

Z twórczością Janusza L. Wiśniewskiego miałam okazję zapoznać się przy okazji lektury m.in. Samotności w sieci czy też Na fejsie z moim synem. Specyficznym i niepowtarzalnym stylem autor zjednał sobie wielu fanów, jednak są i tacy, którzy nie podzielają uwielbienia wobec jego twórczości.

Eksplozje są kontynuacją bestsellerowych Kulminacji, niemniej są równie interesującą lekturą. Czy zaskakującą? Na to pytanie odpowiedzieć musi sobie każdy, kto miał okazję już czytać owe 16 opowiadań. Z połową z nich już się spotkałam, więc dla mnie było to miłe przypomnienie, a historie stworzone przez ośmiu współtwórców owej pozycji były ciekawym urozmaiceniem i dopełnieniem treści stworzonej przez Janusza L. Wiśniewskiego.

Ze zbiorami opowiadań najczęściej jest tak (zapewne się powtórzę), że ciężko jest powiedzieć: „wszystkie opowiadania przypadły mi do gustu” lub „bezapelacyjnie – mistrzostwo”. Nie trafiłam osobiście na taki zbiór, który rozkochałby mnie w sobie całkowicie i wycisnął ze mnie wszystko, co możliwe. I w przypadku Eksplozji tak właśnie było. Część opowiadań podobała mi się bardziej, część mnie nudziła, inne były po prostu ok – wszystkim nie dogodzisz :)

To do czego nie mogę się absolutnie przyczepić, jeśli chodzi o ten zbiór to język i styl, zarówno Janusza L. Wiśniewskiego, jak i pozostałych ośmiu panów. Każde z opowiadań czyta się szybko… stopień zainteresowania wynikał u mnie chyba tylko z tematyki, jakiej doczytało to, czy tamto opowiadanie… i tak, te z wojną w tle nie do końca do mnie przemawiały – nie jestem fanką takich klimatów, choć od czasu do czasu jakaś książka nawiązująca gdzieniegdzie do wojny wpada w moje ręce… ale wracając… te zaś bliższe „codzienności” zwracały bardziej moją uwagę (np. Arytmia i Metronom, czy Kochanka i Kochanek).

Każde z opowiadań w inny sposób ukazuje miłość, bo ma ona przecież wiele twarzy… Można rzec tyle, ile istnień na tym świecie. Z reguły uczucie to przedstawiane jest na wyraźnych, mocnych przykładach… miłość obarczona strachem, stratą, narażona na cierpienie… miłość trudna… taka, która wywołuje wiele skrajnych emocji…

Te szesnaście opowiadań przepełnione są smutkiem, cierpieniem, nieumiejętnością radzenia sobie z sytuacją. Są mocno nostalgiczne i refleksyjne. Skłaniają czytelnika nad zatrzymaniem się w tym wyścigu, jakim jest życie i zastanowieniem się nad tym, co czujemy, jak chcielibyśmy widzieć nasze życie, jak pokierować emocjami… jak przeżyć życie tak, by być z niego zadowolonym…

Oczom nie umknie także okładka, która urzeka i zwraca uwagę tak, jak treść zawarta na kartach tejże książki.

Podsumowując: Eksplozje to niezmiernie interesująca lektura, która zapada w pamięć. To książka, która pomimo szybkości, z jaką się ją czyta, daje szanse czas na zastanowienie się i przeanalizowanie opisywanych sytuacji i zdarzeń… na zastanowienie się… Dla fanów Janusza L. Wiśniewskiego będzie zapewne miłym urozmaiceniem i przypomnieniem okraszonym nowością w postaci „odpowiedzi” współautorów… niemniej każdy znajdzie w niej coś dla siebie… Ja znalazłam…

Polecam!

" Zabił mi go i wyjechał jak gdyby nigdy nic na urlop. Do Grecji. W dwa dni po zabiegu. Zakończył jedną igłą dwa życia i spokojnie poleciał się opalać. "

Szesnaście opowiadań.

Dziewięciu autorów.

Życiowe problemy.

Przemyślenia i wspomnienia.

"Eksplozje" są zbiorem opowiadań Janusza L. Wiśniewskiego uzupełnionymi i wzbogaconymi o komentarze ośmiu mężczyzn: Tomasza Jastrun, Daniela Odija, A.J. Gabryel, Alka Rogoziński, Igora Brejdygant, Jacka Melchior, Pawła Paliński oraz Ahsana Ridha Hassan.

Każdy z nich dodał od siebie słowa od serca, zobrazował sytuację na nowo, dał na nią dodatkowy pogląd i włożył w dzieło Pana Wiśniewskiego kawałek siebie. Cała dziewiątka wspólnymi siłami przyczyniła się do powstania nietypowej książki.

Na ponad trzystu stronach możemy znaleźć aż szesnaście opowieści, z których osiem należy do samego autora. Wszystkie przedstawią smutne historie, rozpadające się związki, zdrady, przemoc.

Każde opowiadanie skonstruowane jest jako wspomnienie z życia, które przeplatane jest z teraźniejszością. Po każdym z nich następuje komentarz innego autora, w postaci opowiadania, które pokazuje, że wiele wydarzeń może mieć miejsce z różnych przyczyn i przeciwności losu.

Przypatrzmy się chociaż pierwszym dwóm opowiadaniom.

W "Arytmii" Janusza L. Wiśniewskiego poznajemy parę, która wiedzie szczęśliwe życie, ale jedno z nich ukrywa przed drugim swoją chorobę, z którą mierzy się od wielu lat. Kobieta, która wspomina swoją miłość, opowiada o trudnych przeżyciach i momencie, w którym dowiedziała się o chorobie ukochanej osoby i chwili, gdy ją straciła, przez jeden błąd. Te opowiadanie idealnie obrazuje szczęście, które w każdym momencie życia może pokrzyżować marzenia oraz plany. Przedstawia lekarzy, którzy nie przejmują się losem pacjentów. Po prostu nasza codzienność. Jedna chwila, która potrafi zniszczyć wszystko.

W odpowiedzi na "Arytmię" poznajemy opowiadanie "Metronom" Daniela Odija. Tutaj poznajemy kolejną zakochaną parę, której związek jak poprzedniej rozpada się również przez chorobę, ale psychiczną.

Dzięki takiemu zobrazowaniu dwóch sytuacji, które prowadzą do jednego celu, podczas czytania uświadamiamy sobie, że tak naprawdę mamy wrażenie, jakbyśmy już gdzieś o tym słyszeli. No właśnie, wszyscy o takich sprawach słyszeliśmy. One dzieją się codziennie, gdzieś na świecie. Mówi się o nich w wiadomościach.

" Odtąd bosman jest jak kotwica na tym statku. I wie już raz na zawsze, że kobiety to ból. "

I pomyślcie sobie, że przez szesnaście opowiadań poznajecie sytuacje z życia wzięte. Wkradacie się w umysły innych ludzi, w wymyślone wspomnienia, które okazują się być prawdziwe.

Nieprawdopodobne? A jednak!

"Eksplozje" to nietypowa lektura, którą czyta się przyjemnie, aczkolwiek jest chaotyczna i z pewnością ten chaos nie wszystkim się spodoba. Wiele opowiadań jest wartościowych, inne są mniej interesujące, ale razem tworzą ciekawą całość.

Uważam, że warto sięgnąć po tę książkę i poznać wszystkie opowiadania. Z pewnością wiele wniosą do waszego życia i sprawią, że pomyślicie nad sensem życia. Niektóre z nich was wzruszą, inne zdenerwują, kolejne sprawią, że będziecie się śmiać.

Ogromnym minusem tej książki jest to, że większość opowiadań skupia się na seksie. Sprawiało to, że stawały się one mniej wartościowe. Te, które skupiały się na relacjach damsko - męskich (miłość, drobne uczynki, słowa, poznawanie siebie) były jak najbardziej przyjemne w odbiorze, ale czytanie przez większość czasu o seksie jest mdłe. ALE! Musimy wybaczyć to autorom, w końcu to sami mężczyźni, więc nie ma się co dziwić.

Większość opowiadań szybko ulatuje w niepamięć, ale są też takie, które z pewnością zapamiętam.

"Eksplozje" to książka, skierowana głównie do osób, które lubią opowiadania i potrafią się w nich odnaleźć. Sięgając po nią, należy nastawić się na lekturę, którą będzie czytało się raz szybko, a raz powoli. Wszystko zależy od naszych upodobań. Niemniej jednak ja zachęcam do sięgnięcia po książkę, ponieważ można wynieść z niej wartościowe informacje.

Recenzja: http://bookparadisebynatalia.blogspot.com/

Do opowiadania ,,Arytmia" o młodej kobiecie, która dowiaduje się, że jej ukochany mężczyzna jest bardzo chory Daniel Odija dopisał prawie lustrzaną historię pokazującą, że nie tylko śmierć może przekreślić związek kobiety i mężczyzny, ale także wyniszczająca choroba psychiczna. Do ,,Syndromu przekleństwa Undine" o dziewczynce, która jest świadkiem awantur rodziców, gdy ojciec, oficer STASI, wraca pijany z pracy, Igor Brejdygant dopisał uzupełniającą relację z punktu widzenia ojca, który załamuje się po upadku Muru Berlińskiego. ,,Nie ma systemu, nie ma NRD, nie ma kliniki, nic już nie ma, a to wszystko dlatego, że on nie ma już siły zmieścić tego w sobie, utrzymać w ryzach swojego umysłu tego bezgranicznego absurdu. Jurgen nie udźwignie już dłużej na swoich barkach tego ciężaru, zło i bezsens przerwały tamę w jego wnętrzu." Do ,,Anorexia nervosa" o kobiecie, która straciła miłość swojego życia w Sarajewie podczas wybuchu bomby na targowisku, Alek Rogoziński dopisał dalszy ciąg wydarzeń związanych z Adą i Andrzejem. Opowiadanie ,,Kochanka" Tomasz Jastrun uzupełnił ,,Kochankiem" o pogmatwanych relacjach w miłosnym trójkącie, a nawet czworokącie. ,,Noc poślubna" to relacja Magdy Goebbels ze ślubu Adolfa Hitlera z Evą Braun w schronie podczas bombardowań, ich samobójczej śmierci, a także opowieść o przygotowaniach poczynionych przez Magdę, by otruć swoje dzieci. Ahsan Ridha Hassan dopisał opowieść o czasach młodości Magdaleny zanim Hitler ogłosił ją Pierwszą Damą Trzeciej Rzeczy. Sześcioro dzieci, które urodziła w bólach, którymi opiekowała się, które kochała uśmierciła wkładając im do ust kapsułki z cyjankiem, a gdy dwunastoletnia Helga protestowała zmusiła ją siłą i patrzyła jak się dusi. Przeżył tylko pierworodny syn, który przebywał w niewoli. W ,,Cyklach zamkniętych" młody rybak Jacek nieustannie zakochuje się w złych kobietach. Choć wszyscy wokół widzą, że kobiety źle go traktują, on tego nie dostrzega i cieszy się, że ma ,,swoją kobietę" na lądzie, za którą przez sześć miesięcy będzie mógł tęsknić podczas rejsu. Gdy ulega na statku wypadkowi jest przekonany, że kobieta, którą kocha zostawi go.

Kolejne opowiadania, podobnie jak te wspomniane przez mnie układają się w interesujący męski dwugłos o życiu, miłości, śmierci, tęsknocie, samotności, chorobie, przyjaźni, rodzinie, przemocy, strachu przed utratą ukochanej osoby, żałobie, rozpaczy, goryczy, trudnych wyborach, wrażliwości i wielu innych tematach. Opowiadania wywołują wiele emocji, skłaniają do refleksji i zadumy nad relacjami ludzkimi, a szczególnie damsko-męskimi. Serdecznie polecam:)

http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

Czy jest ktoś, kto nie zna Janusza L. Wiśniewskiego i nie czytał chociażby jednej jego książki?

Mam nadzieję, że nie ma takiej osoby, a jeśli nawet to liczę na to, iż uda mi się Was przekonać do zapoznania się z twórczością tego Pana.

Książka "Eksplozje' może być dobrym ku temu początkiem, ponieważ jest to zbiór szesnastu opowiadań. Autorem połowy z nich jest wyżej już wspomniany pan Wiśniewski, druga połowa opowiadań to odpowiedź ośmiu innych autorów (Tomasz Jastrun, Daniel Odija, Alek Rogoziński, A.J. Gabryel, Jacek Melchior, Paweł Paliński, Igor Brejdygant i Ahsan Ridha Hassan) na jego historie. Niektóre przedstawione są jako kontynuacja opowieści pana Janusza, część z nich jest odmienną ich interpretacją, a pozostałe to ta sama historia, lecz opowiedziana z innego punktu widzenia.

Czy jest jeszcze coś co je łączy?

Owszem.

Każda z nich porusza temat kobiet, relacji męsko- damskich, uczuć i emocji.

Znajdziemy w nich dużo smutku, cierpienia i tęsknoty, ale zarazem niektóre z opowiadań pokazują, że można odnaleźć w życiu miłość i nadzieję.

Poznamy historie kobiety, która jest dla mężczyzny swojego życia tylko tą drugą opcją oraz historie kobiet, które nieodwracalnie straciły swoją miłość życia.

Spojrzymy oczami matek na śmierć i cierpienie swoich dzieci.

Przekonamy się co potrafią zrobić kobiety dla miłości i co zdołają poświęcić dla niej.

Dowiemy się również co czuje mężczyzna, który jest raniony przez kobietę mimo, że kocha ją ponad wszystko albo jak ojciec i mąż jest w stanie pogrążyć rodzinę. Zobaczymy jaką decyzję podejmie kochanek zmuszony wybrać między żoną a drugą kobietą.

Zdecydowanie książka ta jest wypełniona po brzegi emocjami i na pewno nie jest ona łatwa i lekka. Trzeba poświęcić jej więcej czasu i uwagi oraz pogodzić się z faktem, że po jej lekturze ciężko będzie pozbierać swoje myśli.

Osobiście przez kilka dni po przeczytaniu "Eksplozji" miałam większość historii w głowie i często rozmyślałam o nich oraz zastanawiałam się co ja bym zrobiła gdyby coś podobnego przytrafiło się w moim życiu- choć uwierzcie, że nie chciałabym nigdy przekonać się o tym.

Jak to bywa ze zbiorami opowiadań, zwłaszcza gdy ich autorami są różne osoby, znajdziemy tu lepsze i gorsze historie, jednak mimo to wszystkie trzymają wysoki poziom.

Ja najbardziej byłam zachwycona tymi od pana Wiśniewskiego, jak wiadomo autor bardzo umiejętnie i trafnie potrafi przenieść na papier damskie uczucia i chwycić czytelnika za serce- jak zawsze nie zawiódł.

Zdecydowanie jest to pozycja dla kobiet- dojrzałych kobiet.

Książka będzie idealna dla tych, którzy cenią twórczość głównego autora, ale ważne, by pamiętać, że opowiadania pana Wiśniewskiego w tej książce są znane już z "Zespołu napięć" oraz "Kulminacji" (nie są one nowe).

Zadowolone powinny być z lektury również panie, które lubią historie z dużą dawką emocji i nie straszne im są: smutek, wzruszenie oraz nostalgia.