„Remi Brague” – książki

Zadanie kulturowe, które oczekuje dziś Europę, mogłoby więc polegać na tym, by stać się powtórnie […] rzymską”. Tak brzmi ostatnie zdanie tej książki o źródłach europejskiej kultury, pióra wybitnego historyka idei i cywilizacji, historyka chrześcijaństwa, islamu i starożytności. Rémi Brague, zastanawiając się nad źródłami cywilizacji europejskiej i nad niezwykłym sposobem, w jaki Europa umiała czerpać z obcych źródeł i je sobie przyswajać, do Aten i Jerozolimy dodaje Rzym. A raczej: proponuje Rzym jako model kształtowania się europejskiej kultury, który Ateny i Jerozolimę łączy. „Rzymskość” Europy polega nie tylko na przyswajaniu sobie obcych źródeł, lecz także na świadomości, że jej tożsamość właśnie przez to zapożyczanie została ukształtowana. Książka niezwykle bogata, głęboka, uczona, zastanawiająca i pasjonująca. Agnieszka Kołakowska

Rémi Brague (ur. 1947), pisarz, filozof, profesor Sorbony oraz Uniwersytetu Ludwika Maksymiliana w Moanchium, to jeden z najwybitniejszych i najciekawszych współczesnych myślicieli europejskich. Laureat Nagrody Ratzingera. Książka jest ważnym dziełem wybitnego współczesnego filozofa. Stawiając pytanie o sens idei prawa Bożego, a także śledząc rożne historyczne jego wcielenia, które funkcjonowały zarówno w świeci chrześcijańskim, jak i żydowskim oraz muzułmańskim, Brague odkrywa przed czytelnikiem istotny, a zarazem zapomniany element kształtujący samoświadomość trzech wielkich religii, a tym samym nasze dziedzictwo kulturowe. – prof. Zbigniew Stawrowski Prawo Boga jest ważnym głosem w debacie współczesności. Nasz Bóg – twierdzi Rémi Brague – nie jest już głównym ustawodawcą. Zagubienie współczesnego człowieka może brać się z faktu, że żyjemy w świecie, w który nasze prawo zostało całkowicie wyzute ze świętości lub choćby z odniesień zahaczających o elementy transcendentne. – prof. Arkady Rzegocki.

„Jaki jest sens życia?” to kluczowe pytanie towarzyszy Rémiemu Brague'owi na kartach I tomu trylogii pt. Mądrość świata. Analizując kosmologię u końca starożytności i w średniowieczu, zwłaszcza w kręgu kultur morza śródziemnego, autor odkrywa jak nasi przodkowie radzili sobie z odpowiedzią na pytanie o miejsce człowieka na ziemi. Jak sam wskazuje, nie chodzi mu o antykwaryczną ciekawość, ale o pytanie towarzyszące człowiekowi od setek lat, które można zgłębić jedynie przy użyciu tego co najbardziej ludzkie – intelektu. W badaniu kosmologii przed-nowożytnej powinno towarzyszy zawsze dociekanie nierozerwalnej z nią antropologii i etyki. Osiągnięcie pełni człowieczeństwa wiąże się zatem – jak pisze francuski filozof – z odkryciem i życiem według tytułowej „mądrości świata”.

Książka ta to ostatni tom trylogii Remiego Brague’a, po Prawie Boga oraz Mądrości świata (w opracowaniu), stawiającej pytanie o kondycję człowieka w poszczególnych epokach ludzkości, od starożytności do nowożytności. W Królestwie człowieka autor zastanawia się nad ideą, która przyświeca człowiekowi w nowoczesności, kiedy to został odrzucony porządek kosmiczny i boskie prawo, dotychczas pomagające w realizacji człowieczeństwa. Odrzucenie przez człowieka wszelkiego kontekst swojego istnienia i postawienie w centrum samego siebie, tworzy owe tytułowe „królestwo człowieka”. Projekt ten – zdaniem Rémiego Brague’a – jest już w swoim założeniu skazany na klęskę, a jego realizacji obraca się przeciwko człowiekowi.