„Paweł Zuchniewicz” – książki

Stanisława Umińska na początku lat dwudziestych XX wieku była wschodzącą gwiazdą Teatru Polskiego. W 1923 roku poznała krytyka sztuki, malarza i pisarza, Jana Żyznowskiego, w którym się zakochała z wzajemnością. Gdy u Żyzynowskiego zdiagnozowano raka, a jego stan był beznadziejny, sięgnęła po rewolwer i pozbawiła go życia. Oskarżona o zabójstwo została uniewinniona przez sąd, lecz sama sobie nie mogła wybaczyć. Wróciła do wiary i wstąpiła do Stowarzyszenia "Samarytanki" (dziś to Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego). Pracowała wśród byłych prostytutek i dzieci z najgorszymi upośledzeniami. W czasie okupacji w domu dla upadłych dziewcząt organizowała spektakle teatralne reżyserowane przez Leona Schillera.Do śmierci w 1977 roku pracowała w ośrodkach, prowadzonych przez jej zakon.

Ta książka to wciągająca opowieść oparta na faktach z życia Prymasa Tysiąclecia. Mocarz, Mistrz, Obrońca Praw Człowieka, Narodu i Kościoła, Kapelan Armii Krajowej, Błogosławiony Patron, Ojciec Wolnych Ludzi - kardynał Stefan Wyszyński. Jak dobrze Go znamy? Jak dziś rozumiemy Jego naukę, która mimo upływu lat, zupełnie nie straciła na swojej aktualności, a wręcz przeciwnie, jeszcze bardziej porusza, motywuje i stanowi drogowskaz? Beletryzowana biografia kard. Wyszyńskiego została uzupełniona o ponadczasową „rozmowę z Prymasem”, w której pytania zadają czytelnicy portalu Stacja7.pl, a odpowiedzi, opracowanych przez Pawła Zuchniewicza w oparciu o fragmenty różnych pism – „udziela” sam kard. Stefan Wyszyński. Książka to lektura uzupełniająca dla szkół średnich, proponowana przez Ministerstwo Edukacji i Nauki.

Akcja książki rozpoczyna się w 1920 roku, w trakcie trwania wojny polsko-bolszewickiej. W tym czasie w Wadowicach przychodzi na świat przyszły Papież Jan Paweł II. Czytelnik towarzyszy bohaterowi w zwykłych i dramatycznych chwilach jego życia: zarówno, gdy umierają jego matka i brat, jak i podczas zwyczajnej lekcji w gimnazjum, w chwili aresztowania profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego przez hitlerowców i na nocnej zmianie w fabryce Solvay. Poznajemy jego przyjaciół i mistrzów - Mieczysława Kotlarczyka, Jana Tyranowskiego, Księcia Adama Stefana Sapiehę. Jesteśmy świadkami jego cierpienia po śmierci ojca i konspiracyjnych studiów w seminarium duchownym. Habemus papam to kontynuacja beletryzowanej biografii Jana Pawła II (Lolek. Młode lata papieża, Wujek Karol. Kapłańskie lata papieża). Książka opowiada o latach jego biskupiej pracy, która poprzedziła przyjęcie godności Biskupa Rzymu oraz o samym wyborze. Autor wykorzystał w niej materiał zebrany w czasie rozmów z kapelanami prymasa Stefana Wyszyńskiego i kardynała Bolesława Kominka oraz liczne teksty źródłowe.

Właściwie to się tego spodziewał. Nie przypuszczał jednak, że przyjdą po niego nocą. Jak złodzieje. Kto wie, może bali się reakcji ludzi, a może nie chcieli robić z niego męczennika przynajmniej nie wtedy Gdy tak rozmyślał o tych ostatnich dniach, wrócił wspomnieniami do października 1910 roku. Stanął, pamięta to jak dziś, przy łóżku umierającej matki, a ona powiedziała: Stefek, ubieraj się!. Z prostotą dziewięciolatka pobiegł do sieni i narzucił palto. Nie, nie tak usłyszał inaczej się ubieraj. Nie zrozumiał. Dopiero po pogrzebie ojciec wytłumaczył mu, co miała na myśli: Masz się ubierać w cnoty, gotować się do swojej przyszłej drogi. Przyszła droga Jak wiele od tamtego czasu się zdarzyło. Kapłaństwo wojna po niej wczesne biskupstwo, a zaraz potem prymasostwo. No a teraz to uwięzienie Nie widział nawet, gdzie jest i co zamierzają z nim zrobić, lecz już dawno temu pojął, że jeśli sam Bóg zdecydował się cierpieć i dorastać w swoim człowieczeństwie, to dlaczego on nie miałby pozwolić na dorastanie Boga w sobieOto barwna i przejmująca opowieść o uwięzieniu prymasa Wyszyńskiego w Stoczku. O tym, co wówczas spędzało mu sen z powiek, o współwięźniach, którzy na niego donosili, i o tym, co pozwoliło mu ten okrutny czas przetrwać i stać się jeszcze mocniejszym.

Poznaj kobietę, która zachwyciła Karola Wojtyłę „Byłaś dla mnie ogromną pomocą i oparciem.” Karol Wojtyła Hanna Chrzanowska była kobietą niezwykłą. Gdy umarła, tysiące krakowian żegnały ją ze łzami w oczach, a kondukt żałobny prowadził sam kardynał Karol Wojtyła. Kobieta o wielkim sercu, pielęgniarka, instruktorka, gotowa nieść pomoc tym, od których wszyscy odwracali wzrok – właśnie tym zachwyciła przyszłego papieża. Ich liczne listy świadczą o tym, że wspierali się wzajemnie aż do końca jej życiowej drogi. Życie mocno ją doświadczyło. W czasie wojny straciła ojca i brata, komunistyczne władze utrudniały jej pracę, a decydując się na całkowite oddanie potrzebującym, zrezygnowała z własnych wygód. Czuła się powołana do opieki nad najbardziej potrzebującymi. Przez lata uczyła przyszłe pielęgniarki, że pomoc chorym to przyjemność, a nie obowiązek, kładąc tym samym podwaliny pod pierwsze domowe hospicja. Paweł Zuchniewicz – dziennikarz, autor książek, dźwiękowych reportaży i słuchowisk poświęconych papieżowi Janowi Pawłowi II. Obsługiwał pielgrzymki Jana Pawła II do Polski, a także międzynarodowe spotkania z udziałem papieża. Ksiądz Karol Wojtyła czytał relację Hanny wstrząśnięty i zarazem zadziwiony. Gdy usłyszał o niej pierwszy raz, była dla niego przede wszystkim córką wielkiego profesora polonistyki […, ale] już przy pierwszym spotkaniu zobaczył osobę, która – będąc nieodrodną córką swojego ojca – miała w sobie pasję skierowaną ku człowiekowi cierpiącemu. Jemu podporządkowała wszystko. [fragm. książki]