Historie ludzi, którzy wyrokami sądów wojskowych zostali skazani na karę śmierci w latach 1944-1961. Opis gehenny ich przesłuchań, pobytu w celach śmierci. Reportaże o „kaesach” dopełnia rozmowa z F. J. Schleyenem, hitlerowskim oprawcą skazanym na karę śmierci, który za cenę ocalenia swego życia, podjął się roli cichego mordercy wskazanych przez UB więźniów.
Obozy pogardy to wstrząsające studium okrucieństwa, w którym opisano losy Polaków zesłanych do obozów pracy na terytorium naszego kraju. Przebywali w nich niepełnoletni, starcy, kobiety w ciąży, matki z niemowlętami... Idea organizowania w Polsce obozów w miejsce hitlerowskich sięga okresu II wojny światowej: w 1944 r. obóz pracy utworzono w poniemieckim obozie na Majdanku, a w 1945 r. w Auschwitz, wspólnie z ludnością niemiecką. Tuż po zakończeniu wojny wiele byłych obozów niemieckich zyskało miano obozów karnych. Jednostki NKWD miały nieograniczone uprawnienia do aresztowania potencjalnych przeciwników politycznych; osadzały ich w obozach na Majdanku, w Oświęcimiu, Rembertowie, Mysłowicach…, aby w końcu część z nich wywieźć w głąb ZSRR. Szacuje się, że w wyniku tych działań zginęło ponad 100 tys. ludzi. Obozy te wzorowane były na radzieckich i niemieckich, ogradzano je drutami kolczastymi podłączonymi do prądu. Praca w nich trwała po 12-16 godzin na dobę. Pracowano również w niedzielę. Jednym z elementów represji było dozowania więźniom pożywienia. W książce ukazano historię systemu represji, o której autor pisze: Dziś żyje już niewielu ludzi, którzy byli więźniami obozów komunistycznych w Polsce. Kilka tysięcy. Może mniej. Odeszli koleją ludzkiego losu. Z tych, którzy żyją, wielu nie chce opowiadać o tym, co przeszli. Trwa w nich lęk.
Mirosław Mateusz Wyrwich politolog, dziennikarz, pisarz, absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1980 r. był członkiem Solidarności, a w 1981 r. został dziennikarzem działu informacyjno-związkowego Tygodnika Solidarność, gdzie pełnił też funkcję wiceprzewodniczącego KZ S. W latach osiemdziesiątych działał jako aktywny publicysta podziemnych wydawnictw, dziennikarz i redaktor Tygodnika Wojennego oraz koordynator filii tego tygodnika w kraju. Był współzałożycielem, redaktorem i dziennikarzem, a także koordynatorem filii dwutygodnika Samorządna Rzeczpospolita (w latach 19851989). Od 1990 r. pracował jako publicysta, dziennikarz i autor telewizyjnych reportaży społeczno-historycznych w TV Puls oraz TVP 1. Pisze słuchowiska dla Teatru Polskiego Radia oraz książki o najnowszej historii Polski. Jako komentator polityczny jest związany m.in. z Polskim Radiem 24, TVP Info, TV Republika. Został odznaczony medalem Zasłużony Działacz Kultury (1999), Srebrnym Krzyżem Zasługi (2007), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011, odmówił przyjęcia), a w 2018 r. uhonorowany Krzyżem Wolności i Solidarności. Jest członkiem Stowarzyszenia Wolnego Słowa, Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Jest to książka o losach ludzi, którzy w latach 1944-1961, wyrokiem sądów wojskowych, zostali skazani na karę śmierci. Przeszli gehennę przesłuchań, ubliżających praworządności procesów. Zamknięci w celach śmierci, bardzo często ze zbrodniarzami hitlerowskimi, czekali tygodniami, miesiącami, niekiedy latami na wykonanie wyroku, nie wiedząc, że został on zmieniony na dożywotnie więzienie. Rozmowy z `kaesami` - żołnierzami polskiego podziemia niepodległościowego - dopełnia rozmowa z Franzem Josefem Schleyenem. Ten hitlerowski oprawca, skazany przez NKWD na karę śmierci, za cenę ocalenia swego życia podjął się roli cichego mordercy wskazanych przez UB więźniów. Wyznania hitlerowskiego oficera ujawniają koegzystencję dwóch zbrodniczych reżimów: komunizmu i nazizmu.
Książka przypomina znaczenie i rolę, jaką w dziejach „Solidarności” odegrali księża katoliccy. Autor prezentuje sylwetki 13 kapelanów, m.in. ks. Jerzego Popiełuszki, ks. Kazimierza Jancarza, bp. Edwarda Frankowskiego, ks. Hilarego Jastaka. Opisuje ich drogi życiowe, wspomina czasy kapelańskiej aktywności, rozmawia ze świadkami ich posługi.
Trzeci tom także dokumentuje zaangażowanie kapłanów Kościoła katolickiego w ten wielki ruch narodowy i społeczny. Autor ukazuje sylwetki kolejnych szesnastu duchownych m.in. kardynała Henryka Gulbinowicza, ks. Jana Borzyszkowskiego, ks. Romana Józefa Maja, ks. Stanisława Marczaka, ks. Adama Sudoła, o. Ryszarda Ślebodę OFMCap.
Drugi tom również przypomina znaczenie i rolę jaką w „Solidarności” odegrali katoliccy kapłani. Autor przybliża sylwetki kolejnych siedemnastu kapelanów, wśród nich tak znanych jak abp Sławoj Leszek Głódź, abp Ignacy Tokarczuk, ks. Witold Andrzejewski, ks. Stanisław Bogdanowicz, ks. Czesław Sadłowski, ks. Jan Sikorski.
Dwadzieścia reportaży pokazujących dramat Powstania Warszawskiego przez pryzmat losów pojedynczych osób. Suma tych zdarzeń to ciąg epizodów historycznych, które ukazują dramaturgię walk Powstańców z okupantem niemieckim. To opowieść o ludziach w różnym wieku, którzy za cenę życia walczyli o wolność i niepodległość swojej Ojczyzny.
Relacje byłych więźniów obozu w Jaworznie, dokumenty archiwalne oraz wypowiedzi pracowników organów bezpieczeństwa opisujące jedyny w Polsce obóz reedukacyjny dla młodzieży. Mieli po czternaście, piętnaście, szesnaście lat kiedy trafiali do obozu. Dla funkcjonariuszy bezpieczeństwa nie miało to żadnego znaczenia, że byli dziećmi. Katowano ich równie brutalnie jak dorosłych, panowała bowiem zasada, że przeciwników politycznych należy traktować jednakowo bez względu na wiek. Ta planowa i metodyczna "resocjalizacja" miała po wyjściu z obozu tworzyć z nich donosicieli i współpracowników bezpieki.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro