„Krystyna Duraj-Nowakowa” – książki

Monografia stanowi nie tylko pokłosie specjalnych studiów i rozległych badań empirycznych, lecz jest też następstwem wieloletniego pielęgnowania pasji pedeutologicznych, czego dowodzą uprzednio wydane książki autorskie: 1. Praktyka pedagogiczna: przewodnik dla studentów, 2. Praktyki zawodowe w kształceniu studentów na kierunkach nauczycielskich, 3. Samookreślenie zawodowe studentów kierunków nauczycielskich, 4. Gotowość zawodowa nauczycieli, 5. Kształtowanie gotowości zawodowej studentów (której niniejsza książka jest II wydaniem zmienionym), 6. Systemologiczne inspiracje pedeutologii, 7. Nauczyciel: kultura-osoba-zawód. Dokumentują to także publikacje zbiorowe pod redakcją naukową i we współautorstwie prof. zw. dr hab. Krystyny Duraj-Nowakowej; 1. Akademicka edukacja nauczycieli, 2. Próby modernizowania edukacji nauczycieli, 3. Nauczyciele akademiccy w procesie kształcenia pedagogów u progu reformy systemu edukacji, 4. Modernizowanie pedeutologii akademickiej, 5. Integrowanie komponentów dydaktyki szkoły wyższej i pedeutologii.

Książka jest adresowana do studentów wszystkich trzech stopni studiów humanistyczno-społecznych. Autorka opracowała ją w celu usprawniania ich profesjonalizacji polegającej na celowym syntetyzowaniu treści seminarium awansowego z pozostałymi przedmiotami z planu studiów. Dlatego jako podręcznik akademicki książka może być rekomendowana do pedagogicznego wykorzystywania nie tylko przez potencjalnych promotorów, ale także przez szersze grono nauczycieli akademickich. Przekazując bogate informacyjnie treści na ciekawie sproblematyzowane tematy, Autorka przywraca należną rangę zaniedbanej problematyce kultury pisarstwa i języka naukowego rozpraw dyplomowych. Przedstawia wielość i różnorodność celów i zasad, zagadnień i idei oraz wątków z dziedziny naukoznawstwa i twórczości naukowej, które mogą się okazać pomocne w kształtowaniu umiejętności przygotowywania rozpraw dyplomowych. Przybliża teoretyczne i praktyczne ramy wymagań dotyczące przetwarzania i systematyzowania pozyskiwanych materiałów literaturowych i badawczych oraz ich opracowywania biorącego pod uwagę poczucie ładu i redakcyjnej dyscypliny tekstów naukowych, szczególnie rozpraw awansowych. Publikacja odróżnia się od innych opracowań z metodologii nauk – w tym z metodologii nauk pedagogicznych – położeniem akcentu na twórczość podmiotową, rozumianą jako autorskie przeżywanie procesu odkrywania naukowego, na który składa się m.in. studiowanie źródeł, kodyfikowanie zbioru danych, kompilacje dobranych z nich treści, co w efekcie świadczy o dbałości o własny pisarski przekaz. Lektura książki może pomóc w znalezieniu odpowiedzi na następujące pytania: 1. Jak prawidłowo stawiać problem, formułować temat i komponować badaną tematykę oraz jak poprawnie formułować tytuł rozprawy awansowej? 2. Na czym polega projektowanie optymalnej kompozycji opracowań naukowych? 3. Co oznacza redagowanie, a czym jest korekta tekstu własnej dysertacji?

Swoistość monografii prof. zw. dr hab. Krystyny Duraj-Nowakowej tkwi w autorskim – według paradygmatu całościowego systemologicznie – podejściu do wybranej problematyki tropów myślenia o synergetycznym wzmacnianiu sprzężenia zwrotnego osobowości i działalności nauczyciela akademickiego. Książka jest próbą wskazania na dorobek i osiągnięcia pedagogiki i pedeutologii akademickiej, w których są dostrzegalne tematy i starania, aby wyrazić i wytyczyć kierunki tropów rozważań. To próba wypowiedzenia się w służebnym (ale i chimerycznym) gatunku eseju, czyli krytycznym szkicu eksponującym podmiotowy punkt widzenia, wyrażonym w nieskrępowanej naukowymi rygorami formie skojarzeń i pomysłów z elementami narracyjnymi. Jak zaznaczyła recenzentka książki, prof. zw. dr hab. Iryna Surina: „Takie cechy tekstu otwierają przestrzeń do polemik i osobistych refleksji, co może książkę uczynić bardziej interesującą”. Według recenzentki publikacja sytuuje się „między gatunkiem o cechach monografii a własnościami podręcznika akademickiego, co jest rzadko spotykane”. Publikację adresujemy do pedagogów, do kandydatów na nauczycieli akademickich w osobach głównie doktorantów i już profesjonalnie czynnych doktorów, czyli młodszej kadry pomocniczej szkolnictwa wyższego, oraz do tych osób, którym bliska jest idea rozmyślań nad poszukiwaniem i śledzeniem tropów modernizacji pedeutologii przez uwzględnianie społeczno-pedagogicznego potencjału synergii osobowości i działalności nauczyciela akademickiego.