„Henryk Majkrzak” – książki

Ksiądz dr hab. Henryk Majkrzak SCJ w swojej książce Watykan. Papieskie formacje zbrojne omawia szczególnego rodzaju służbę, jaką jest służba Papieskiej Gwardii Szwajcarskiej i Żandarmerii Watykańskiej na rzecz Ojca Świętego i Kościoła katolickiego. Omawiana książka, to niezwykła historia i niezwykły przekaz kultury. Papieska gwardia szwajcarska, pełniąca rolę straży przybocznej papieża, należy do najstarszych jednostek wojskowych świata, gdyż powstała w 1506 roku. Istnieje już ponad 500 lat, chociaż kilkakrotnie rozwiązywano ją na krótki czas, a następnie odnawiano. Szwajcarzy zawsze byli uważani za dzielnych, zdyscyplinowanych i wiernych żołnierzy. Tę spe­cyficzną i zaszczytną służbę mogą pełnić wyłącznie katolicy, obywatele Szwajcarii. Ksiądz Henryk Majkrzak daje czytelnikowi na ten temat unikalną dawkę wiedzy historycznej. Gwardziści papiescy, choć obeznani z nowoczesną bronią i mający na wy­posażeniu najnowszą broń palną armii szwajcarskiej, prezentują się pielgrzymom w swych barwnych strojach, uzbrojeni w halabardy, partyzany, miecze i szable. Mundury gwardzistów były przez wieki modyfikowane i przy­stosowywane do ducha epoki. Aktualne mundury nawiązują do wzorów renesansowych z XVI wieku. Wydawać by się mogło, że ta barwność papieskiej gwardii, to jedynie folklor i kultywowanie pewnej tradycji oraz przekaz pewnej kultury dla przybywających do Watykanu pielgrzymów i turystów. Jednak gwardziści oprócz pełnienia funkcji re­pre­zen­tacyjnych i honorowych, od początku istnienia formacji zajmują się ochroną papieża i jego rezydencji. W ele­ganckich garniturach towarzyszą Ojcu Świętemu w prze­jazdach po placu Świętego Piotra, w jego podróżach duszpasterskich. W ochronę osoby Ojca Świętego za­an­ga­żowani są także papiescy żandarmi.

Książka autorstwa ks. dra Henryka Majkrzaka SCJ "Miłość i przyjaźń", otwiera serię wydawniczą pod tytułem "Wychowanie do pełni człowieczeństwa". Autor rozpoczyna ją od najważniejszego zagadnienia jakim jest miłość i przyjaźń. Wnikliwie analizuje to, co mają do powiedzenia na ten temat najważniejsi filozofowie starożytni i średniowieczni, a także ojcowie i doktorzy Kościoła oraz mistrzowie życia duchowego okresu nowożytnego. Od siebie dodaje wiele ciekawych spostrzeżeń, które dotyczą między innymi zagadnienia cierpienia w przyjaźni oraz końcowej syntezy. Praca zasługuje w pełni na publikację i rozpowszechnienie, ponieważ stanowi - moim zdaniem - wartościową pomoc w dziedzinie wychowania i zrozumienia człowieka.

Święty Tomasz był myślicielem uniwersalnym. Rzadko kiedy w historii kultury i nauki spotyka się kogoś, kto uporządkował w sposób jasny tak szeroki horyzont ludzkiej myśli, jak on to właśnie uczynił. Obejmuje on Pismo Święte, Ojców Kościoła, wcześniejszych od niego teologów i autorów świeckich. Całe to ogromne dziedzictwo ludzkiej myśli Tomasz uczynił swoim, przyswoił go sobie, przekształcił w dynamiczną i harmonijną syntezę. Obdarzony był on tak niezwykłą pamięcią, że zapamiętywał raz na zawsze i dokładnie treść dzieła po jego przeczytaniu. Tak porządkował w swoim umyśle różne argumenty, iż był w stanie dyktować dzieła jednocześnie trzem albo czterem jego sekretarzom. Kiedy papież Urban polecił mu zebranie w jednym tomie komentarzy Ojców Kościoła do Ewangelii, odwiedzał różne klasztorne biblioteki i po przeczytaniu odpowiednich dzieł ich treść przechowywał w pamięci w taki sposób, że później, gdy redagował Catena aurea in Evangelia, wydawało się, że ma przed oczami wszystkie te teksty, które wcześniej czytał. Wolny był od ambicji jakiejkolwiek ziemskiej kariery, zarówno świeckiej, akademickiej, jak i kościelnej. Nie przejmował się pożywieniem, mieszkaniem i ubiorem. Wilhelm z Tocco pisze, iż małżeństwo z Mądrością dawało mu tyle radości, że nie cenił innych radości i przyjemności. Życie oparte na modlitwie, studiowaniu, refleksji, naukowym poszukiwaniu i przekazywaniu owoców swojej pracy innym, czyniło go szczęśliwym. (fragment Wstępu autora)