„Aneta Dawidowicz” – książki

Mimo że opublikowano wiele opracowań naukowych dotyczących dziejów prasy Narodowej Demokracji, także ujętych w niniejszym opracowaniu i analizowanych na potrzeby recenzowanej książki, dotychczasowy dorobek w tym zakresie był wielowątkowy, może nawet dość rozproszony. Zespół autorski, któremu przewodzi Ewa Maj, dokonał szczegółowych ustaleń wykraczających poza istniejący stan wiedzy na temat Narodowej Demokracji i prasy tego obozu. W książce, zawierającej zbiór haseł ułożonych w porządku alfabetycznym A D, uwagę zwracają zwłaszcza takie zagadnienia, jak dogłębne wyjaśnienia terminologiczne i interpretacje definicyjne oraz charakterystyka periodyków kierowanych do określonych grup (np. kobiet czy młodzieży). Ponadto szczególne miejsce zajmują biogramy osób związanych z prasą wydawaną przez narodowców. Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz

„Państwo niepodległe. Twórcy – strategie – komunikacja społeczna to praca z historii myśli politycznej i komunikacji społecznej, zawierająca obszerny materiał faktograficzny, w tym analizy idei, wyobrażeń, koncepcji rzutujących na kształt państwa polskiego, przede wszystkim recypowanych wiek temu, ale i współcześnie, a także propozycje pojęć i modeli właściwych badaniom zagadnień suwerenności państwa, aksjologii i kultury politycznej wybranych ruchów politycznych lub ogólniej polskiego społeczeństwa. Zebranie w jednym tomie różnych w swoim charakterze, bliskich jednak tematycznie wypowiedzi inspirowane było – jak zaznaczono we wstępie – rocznicą odzyskania niepodległości przez Polskę oraz dyskusją toczoną w ramach IV Kongresu Politologii Państwo w czasach zmiany na temat analogiczny do tytułu rozprawy. Państwo niepodległe, stanowiące tu oś koncentrującą zainteresowania, jest samo w sobie interesujące ze względu na współcześnie konstatowane procesy erozji instytucji utożsamianych z państwem narodowym w ogóle oraz przez drugie z pojęć – niepodległość, dla polskich twórców przez wieki będącą wartością w pierwszej kolejności autoteliczną, dalej zaś instrumentalną, w tym znaczeniu, że fundamentalną, stanowiącą punkt wyjścia do innych, równie złożonych i równie dyskutowanych celów politycznych”. Z recenzji dr hab. Magdaleny Mikołajczyk, prof. Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie