„Aleksandra Katarzyna Maludy” – książki

Bez względu na czasy, kobiety kochające całym sercem zawsze mocno przeżywają rozstanie. Tym bardziej wtedy, gdy mężczyzna, który miał być tym jedynym, odchodzi do innej kobiety.? Choć Kiecka i krynolina wydaje się wyjątkowo smutną historią, Aleksandra Katarzyna Maludy oprócz nostalgii i refleksji, przemyciła też do niej trochę dowcipu. Zośce po zdradzie ukochanego zawalił się świat. Mężczyzna jej życia, wbrew małżeńskiej przysiędze, nie oparł się urokom koleżanki z pracy o figurze Afrodyty. Runął także świat Zofii - jej mąż Kazimierz oddał serce francuskiej guwernantce. Co łączy obie kobiety? Obie siedząc przed lustrem, roniły łzy, skarżyły się na swoich mężczyzn. Dzieli je jednak 150 lat. Ich sprawy komplikują się z chwilą, gdy nieznana siła (koniaczek albo czarna dziura) przenosi Zośkę z nowoczesnego apartamentowca w Warszawie do XIX-wiecznego dworku w Lutomierzycach. I tak współczesna kobieta, niewyobrażająca sobie życia bez telefonu komórkowego i wszelkich udogodnień XXI wieku, musi odnaleźć się w czasach powstania styczniowego. Natomiast Zofia musi zmierzyć się z rokiem 2019 i zamiast zdobnej krynoliny nosić skąpą kieckę. Jak się jednak prędko okazuje, jest to w tej chwili jej najmniejszy problem. Co może wyniknąć z tej niecodziennej zamiany? Czy Zośka i Zofia powrócą do swoich czasów?

Kiedy Leon Zarzeczny w styczniu 1945 roku wrócił do Warszawy, miasto przypominało jedno wielkie gruzowisko. Gdy znalazła się tu Ewa Lerska, jej życie także legło w gruzach. Koniec wojny dla nich obojga nie wiąże się z rozpoczęciem nowego życia. Jego dręczą świeże wspomnienia tragedii powstania warszawskiego, na niej ciążą tragiczne konsekwencje zsyłki do Kazachstanu, służby wojskowej w armii generała Berlinga i dozoru majora NKWD. Niestety w ZSRR została córeczka, którą Lerska próbuje odzyskać. Co musi zrobić zdesperowana matka, aby ponownie cieszyć się swoim dzieckiem? Jak potoczą się losy bohaterów w zrujnowanej Warszawie? Czy uda im się wyplątać z matni, jaką zastawiła na nich historia?

W słowiańskim grodzie Szeligów nad Dnieprem żyła piękna Wisznia. W dziewczynie, o której krążyły pogłoski, że jest córką bogini Mokoszy, zakochał się Rua, wódz Hunów. Wkrótce Hunowie i Szeligowie dostali się do awarskiej niewoli. Rozpoczęła się długa, niebezpieczna tułaczka. Czy zwycięży zło zasiane przez bezwzględny lud Awarów? Pasjonująca, pełna przygód historia Wiszni jest wędrówką po terenach Rusi, Bizancjum i ziemiach, na których kiedyś powstanie państwo Polan. To burzliwy okres starć różnych światów i kultur. Rzeczywistość miesza się z legendą, w ludzkich duszach nienawiść walczy z miłością silniejszą od śmierci. Czas upływa, a świat zmienia się jak w dniu, gdy piorun poraził jedno ze świętych drzew Szeligów. Czy to znak, że nadchodzą nowe czasy?

Dla rodzącej się miłości i szczęścia straszna wojna i rewolucja w Rosji na początku XX wieku nie były dobrym czasem. Co stanie się z Irenką i Jędrkiem żyjącymi w świecie, który zadrżał w posadach? Co stanie się z tymi, którzy ulegli trującemu urokowi idei głoszonych przez Feliksa Dzierżyńskiego i Włodzimierza Ilicza Lenina? Jak Wielką Wojnę przeżyła Warszawa i jej mieszkańcy?

Powieść o dziewczynie o żarliwym sercu i dziejach jej rodu, który wywodził się od samego Czyngis-chana. Akcja toczy się na terenie Azji i wschodniej Europy. Jak splatały się tatarskie losy z polskimi dziejami? Czy Klara znajdzie swoje szczęście? Czy będzie miała dość siły, by zrealizować swój wielki cel, czy spotka ją rozczarowanie?

Opowieść o beznadziejnej miłości, tęsknocie za krajem, podróży w nieludzkich warunkach i woli walki na przekór trudnościom. Autorka przedstawia historie uczestników upadającego powstania styczniowego, przez carskie sądy skazanych na katorgę lub zesłanie. Co stanie się z wielką miłością? Kto przeżyje, a kto podda się dramatycznym okolicznościom?

W XV wieku żyła niezwykła dziewczyna, Nawojka. Jej historia zaczęła się w starym dworze w Płomianach w dniu, w którym zniszczyła cenną, rodzinną pamiątkę. Po tym wydarzenia potoczyły się swoją koleją. A dokąd? Po szczęście. Tylko czy można je osiągnąć, wywracając swoje życie do góry nogami?

Połowa roku 1862. W powietrzu już wisi powstanie, do którego przygotowują się mieszkańcy Drozdowa, Kondrajca oraz innych okolicznych miejscowości. Powstańcy organizują potajemne spotkania, aby omówić plany działania i dodać sobie nawzajem otuchy w tych ciężkich dla kraju czasach. We dworze drozdowskim, pod kierownictwem postawnej kucharki Józefowej, trwa gorączkowa krzątanina, wszak trzeba żołnierzy zaopatrzyć w żywność, bandaże i szarpie. Anielka, ukończywszy pensję dla dziewcząt w Płocku i wróciwszy do rodzinnego domu, uczestniczy we wszystkich pracach. Musi równocześnie odciążać w obowiązkach powoli tracącego siły ojca. Ale jak tu zachować spokój i zagłuszać strach gotowaniem, pieczeniem i doglądaniem bydła, gdy w Polsce coraz gorzej się dzieje i na domiar złego własny brat wybiera się na wojnę? Powstanie styczniowe, podczas którego toczy się akcja powieści, podzieliło ludzi na bohaterów i drani, a wiele kobiet zmusiło do heroizmu. Gotowały (autorka przytacza przepisy kulinarne rodem z dziewiętnastowiecznych książek kucharskich), kochały i cierpiały, a wśród wojennej zawieruchy odnajdywały siebie i swój, czasem nawet szczęśliwy, los. Razem z powieściowymi postaciami zanurzamy się w przytulną, ale w tych czasach pełną dramatyzmu atmosferę szlacheckich dworków, błądzimy po bezdrożach Syberii, spotykamy szlachetnych mężczyzn, pięknego nicponia i mądrego, buriackiego szamana.